Ik heb gedurende mijn 45 jarige zeebaarsavonturen heel wat meegemaakt maar zo slecht als de visserij momenteel is slaat echt alle records. Oké natuurlijk is er her en daar wel een stekel te vangen maar de enorme scholen zeebaars die het uitgestrekte Europoort gebied jaar in jaar uit bevolkten zijn of lelijk uitgedund of om wat voor reden dan ook weggetrokken.

He he eindelijk wordt er langs vrijwel de gehele kust een zeebaarsje gevangen. Het gaat op de enkele uitzondering na om kleinere 40/45 cm. vissen die nauwelijks vlees op de graten hebben.

Het is nog steeds een kwestie van peuteren en veel uren maken om een zeebaarsje te kunnen verleiden. Zelf heb ik dit seizoen al de nodige blanks gevist.

Na een paar maanden afkicken, gelijk met 1 dikke BOEM weer verslaafd! En dat al in mijn vijfde sessie, want dat zijn dit seizoen de keren die ik nodig had om mijn eerste baars te kunnen strikken.

Na een supermooie week met extreem veel zon en hoge temperaturen hield ik de zeewatertemperatuur goed in de gaten. Ik had de snoekbaarsvisserij wel een beetje gezien al mocht ik over de vangsten zeker niet klagen.

De weerrecords worden keer op keer gebroken. Maart kende sinds de metingen nog nooit zoveel zon uren. Oké de temperatuur bleef door de relatief koude oostzuidoosten wind dan wel wat achter maar dat mag de pret niet drukken.

Vorig jaar vingen gedurende deze periode nog mooie dikke zeebaarzen rond de EON Centrale aan de Maasvlakte. Maar het droevige verhaal is meer dan bekend. Ik hoorde trouwens dat de Zeehavenpolitie behoorlijk wat bekeuringen heeft uitgedeeld aan hardleerse vissers.

Dankzij deze koudegolf duurde het weken langer voordat vriend zeebaars ons kustwater binnen trok. Man man rond de 2e week mei ving ik mijn eerste baarzen pas vanaf de kant. Ook de bootvisserij kwam pas laat op gang.

Tjonge jonge wat mis ik die mooie momenten rond de uitlaat van de EON Centrale aan de Maasvlakte toch. De mooie heftige aanbeten, lange runs en niet te vergeten “aanslagen” op mijn oppervlakte pluggen staan nog diep in mijn geheugen gegrifd.

Mede omdat het zeebaars gebeuren rond de EON tot het verleden behoort ben ik weer volledig gefocust op de snoekbaarsvisserij. Een visserij met vele ups en downs. Zo vang je binnen een uur 4 mooie dikke vissen en zo sta je uren te smijten voor Jan met de korte achternaam.

Tja zoals de vele vaste lezers van deze rubriek schakel ik zo rond half december meestal weer over op de snoekbaarsvisserij….

Via via hoorde ik dat er soms ook zeebaarzen werden gevangen tijdens de zomerse paling sessies vanaf de vele strekdammetjes voor de kust tussen het Westland en Scheveningen.

Al maanden lang liggen de stranden tussen o.a. Scheveningen en Hoek van Holland bezaaid met grote hoeveelheden plantjes ” roosjes” genaamd.

Toen ik ruim 45 jaar geleden tijdens mijn vakantie op Terschelling kennis maakte met de brute kracht van vriend zeebaars wist ik het al…....dit wordt mijn visserij. In mijn eerste zeebaarsartikel in het populaire hengelsport magazine BEET schreef ik pakweg zo’n jaar later over mijn spectaculaire aanbeten op mijn 4 meter lange strandstok.

Zoals ik al had verwacht is het zeebaarsseizoen uitgegaan als de bekende nachtkaars. Het seizoen kende veel ups en downs waarbij vermeld kan worden dat de “downs” verreweg in de meerderheid waren.

Begin november zag het weer er zomaar een paar dagen heerlijk uit. De wind draaide naar de noordoost hoek dus hadden we hem in onze rug. Gewapend met ondiep duikende pluggen bestookten we de Waterweg rondom de Stormvloedkering.

Oké de vangsten waren niet echt slecht want we visten ons dik in de dubbele cijfers maar ja je moet tenslotte eens de knoop doorhakken.

Zo de kogel is door de (zeebaars) kerk! Afgelopen woensdag hebben we onze laatste zeebaars sessie vanuit de boot vervist. Oké de vangsten waren niet echt slecht want we visten ons dik in de dubbele cijfers maar ja je moet tenslotte eens de knoop doorhakken.