Toen ik ruim 45 jaar geleden tijdens mijn vakantie op Terschelling kennis maakte met de brute kracht van vriend zeebaars wist ik het al…....dit wordt mijn visserij. In mijn eerste zeebaarsartikel in het populaire hengelsport magazine BEET schreef ik pakweg zo’n jaar later over mijn spectaculaire aanbeten op mijn 4 meter lange strandstok.

Zoals ik al had verwacht is het zeebaarsseizoen uitgegaan als de bekende nachtkaars. Het seizoen kende veel ups en downs waarbij vermeld kan worden dat de “downs” verreweg in de meerderheid waren.

Begin november zag het weer er zomaar een paar dagen heerlijk uit. De wind draaide naar de noordoost hoek dus hadden we hem in onze rug. Gewapend met ondiep duikende pluggen bestookten we de Waterweg rondom de Stormvloedkering.

Oké de vangsten waren niet echt slecht want we visten ons dik in de dubbele cijfers maar ja je moet tenslotte eens de knoop doorhakken.

Zo de kogel is door de (zeebaars) kerk! Afgelopen woensdag hebben we onze laatste zeebaars sessie vanuit de boot vervist. Oké de vangsten waren niet echt slecht want we visten ons dik in de dubbele cijfers maar ja je moet tenslotte eens de knoop doorhakken.

Kortom eindelijk rust voor de scholen zeebaars die hier in dit uitgestrekte gebied voor hun nageslacht zorgen. Maar goed het duurde dus tot pakweg eind mei eer de eerste leuke zeebaarsvangsten werden geboekt vanaf de pier in Hoek van Holland.

Maar goed het duurde dus tot pakweg eind mei eer de eerste leuke zeebaarsvangsten werden geboekt vanaf de pier in Hoek van Holland.

Ik kom net terug van het strand. De eerste herfststormen hebben de zee omgetoverd in een grote donkere zoute plas water met meters hoge golven. In mijn hart ben ik blij omdat de warnetisserij dankzij de metershoge branding op een zeer laag pitje staat.

Zo mijn workshops zitten er voor dit jaar weer op. Het was tot op heden een moeilijk seizoen! Oke er zaten ook een paar super weken bij waar we soms 8 of meer mooie vissen per sessie wisten te vangen.

Pfff het is en blijft een moeilijk zeebaarsseizoen. Je moet werkelijk heeelll veeelll uren maken om die ene “boem” af te dwingen. Soms denk ik wel eens dat die grote scholen zeebaars compleet verdwenen zijn totdat onze apparatuur het tegengestelde aan gaf en het scherm de dieptemeter helemaal “vol” liep met grote scholen vis.

Maar goed ik denk dat we de komende weken weer volop aanbeten kunnen noteren omdat de zachte krab periode langzaam maar zeker afneemt en onze vrienden weer volop gaan voor ons kunstaas.

Tjonge jonge wat een taaie visserij de afgelopen 4 weken. Ik heb werkelijk onwijs veel blanks gevist vanaf de kant. Oké de bootvisserij was redelijk goed maar de sessies vanaf de kant leverden nauwelijks vis op.

Tja ik vis nu al 49 jaar op vriend zeebaars. Juist op die momenten dat ik denk dat ik alle ins en outs onder controle heb is alles weer veranderd. Pfff er is nauwelijks een peil te trekken op de eetgewoontes van deze machtige sportvis.

Zeebaars is een vissoort waar je totaal geen peil op kunt trekken! Juist als je denkt dat je weet hoe je ze moet belagen is hun vreetgewoonte weer geheel verandert. Mooi voorbeeld was de plugvisserij de afgelopen sessies met de boot.

We schrijven zondag 25 juli. Vissen vanaf de pier in Hoek van Holland wist een vismaat een dikke 50er te landen die de vangkracht van zijn witte shad niet kon weerstaan. Nadat hij de vis had onthaakt en hem terug wilde zetten spoot hij/zij een grote hoeveelheid kuit weg??

Bij de “beruchte” uitlaat van de EON zijn rondom borden geplaatst door het Havenbedrijf. Ook heeft men een grote steenstort aangelegd in het midden van de uitstroom. Kortom de situatie is behoorlijk verandert!

Ik kan me nog goed een van mijn eerste zeebaarsartikelen in BEET herinneren waarin ik schreef dat zeebaars een 100% op zicht zou jagen en “dik” water je vangsten lelijk zou beperken. Niets blijkt na al die jaren ervaring minder waar.

Was ik vorige week nog super enthousiast over de vangsten maar de afgelopen dagen was het weer hard voor weinig. Zowel de kant-als bootvisserij wisselden sterk per dag.