Doordat sneeuw op het ijs ervoor zorgt dat er geen licht meer doordringt in het water, wordt er geen zuurstof meer aangemaakt door de nog aanwezige algen, maar enkel zuurstof aan het water onttrokken. Ook door het rottingsproces op de bodem (blad, baggerlaag) wordt zuurstof aan het water onttrokken. Dit kan de vissen fataal worden. Ze sterven een verstikkingsdood. Dit kan binnen een dag bekeken zijn. Je ziet het pas als de dooi intreedt. Relatief ondiepe wateren met een dikke baggerlaag zullen als eerste met sterfte te maken krijgen. Maatregelen? het ijs sneeuwvrij houden/maken als het kan, zodat er wat licht doordringt. Eventueel met een pomp zorgen voor circulatie. Een wak maken is niet echt afdoende. Op veel kleiner en ondiep water zal de visstand door de huidige winter een behoorlijke deuk oplopen. Moeder natuur zal dat wel weer herstellen, al kunnen daar enkele seizoenen overheen gaan. Extra visuitzetting zal op deze kleinere en intensief beviste wateren straks wenselijk zijn om ze weer snel interessant te maken voor de hengelsport.

Komt meestal voor in water waar zich een dikke baggerlaag op de bodem bevindt en het water (licht) verontreinigd is bijv. in ondiep polderwater. Onder het ijs vooral als dit met sneeuw bedekt is ontstaat zuurstoftekort. Dit kan leiden tot vissterfte. Soms zie je hier en daar weleens een dode snoek onder het ijs maar de gevolgen worden pas goed zichtbaar als de dooi intreed.

Op wateren waar veel geschaatst wordt zal dit proces versnelt worden. Doordat de vissen opschrikken van het lawaai van de schaatsen willen ze vluchten. Ze verrichten dus meer lichaamsbeweging en verbruiken daardoor meer zuurstof. Hierdoor zal het resterende zuurstof in het water sneller op gebruikt zijn, waardoor dus sneller een vissterfte zal optreden.