De Allrounder 118 : Terug uitzwermen deel 2

Ik zoek opnieuw de stenen kant op. Het talud ervan moet hier ergens liggen. Ja, het verschijnt op mijn dieptemeter. Beng gaat het door de top. Tja, op deze ‘echte’ verticaalhengel komen de beten echt wel nog harder door! De dril lijkt er weinig onder te lijden.

Dan komt de reden waarom boven. Kort maar, want de stevige snoekbaars schiet al weer naar de diepte. Wim ligt niet ver van me af, en ik roep hem om eens fotograaf te spelen. Eenmaal de vis helemaal binnen is, kwijt hij zich van die taak. Tof zo een fotograaf in de buurt want dit is voorlopig mijn grootste exemplaar.

Voorlopig de grootste.

Daarna haast ik me terug naar mijn stekkie! Ze lijken daar echter een beetje op. Ik moet wel een kwartier (!!!!! Kun je nagaan hoe verwend ik ondertussen al was) wachten tot de volgende aanbeet. De dril levert niet veel spectaculairs op, want het gaat weer om een kleiner exemplaar. Op de één of andere manier is het er wel in geslaagd om mijn worm behoorlijk te havenen. De haak is er behoorlijk door heen gesneden. Misschien was het al zo na mijn grotere snoekbaars van daarnet, toen heb ik daar minder op gelet.

Gehavend aasje

Het ‘besparingstrucje’ dat ik dan wel eens gebruik, is om de shad gewoon onderste boven opnieuw op de haak te schuiven. Deze vist dan wel zogezegd op zijn rug, maar ik merkte nog weinig verschil in vangsten ermee. Het bewijs dat dit ook met deze worm lukt, volgt nog voor ik helemaal onder de aankomende brug ben geschoven.

De brugbewaker

Het is niet de enige die onder de brug ligt. We krijgen er beide een paar op. Die van mijn vismaat is de grootste.

Opperbrugbewaker

De kleinste van het nest is echter al even mooi in tegenlicht

Je moet niet groot zijn om mooi te zijn

Daarna is het dringend tijd voor een plaspauze. Terwijl ik de oever opzoek, peuter ik de muur wat uit met een klein shadje. Pal in het hoekje verraad een lichte tik dat ’iets’ toegreep. Het wordt mijn tweede soort van de dag

Eerste baarsje

Verderop doen we een stalen damwand aan. Ik mis er wat tikken op de Instaworm, en besluit om eens terug te varen met een kleiner aasje, een V-staartje, aan de speld. Het blijkt een prima zet te zijn. Net tegenover dezelfde balk als op de heenweg, komt weer een tik door de hengel. Dit keer hangt de aanvaller wel.

Dit keer wel raak

De andere beet miste ik daar, op de plaats waar het touw naar beneden hangt. Ik ben er al een paar meter voorbij als de top toch wat vibreert. Twijfelend voer ik een zacht aanslag uit. De twijfel blijkt ongegrond, want ik voel weerstand. Ik twijfel nu als ik nog eens moet naslaan, want hard slaan deed ik niet. Ik doe het niet, want vrees dat bij dit soort van vage beet de vis misschien enkel werd gehaakt aan een velletje vooraan de bek; en dan zou ik me los slaan. De haak zit toch in een goeie plaats, maar ik merk al snel op dat de haakpunt niet door de bek zit. Naslaan was dit keer toch verstandiger geweest.

De haakpunt zit niet door de bek

We moeten nu een stuk over waar we zelden vis vangen. Ik besluit om het af te trollen. Terwijl ik aan zowat 3km/uur over het water snor, geniet in van de fel begroeide oever. Wat is de natuur toch mooi in dit deel van het jaar. Een moerasandoorn bloeit wel erg uitbundig, en ik houd even halt om hem op de gevoelige plaat te zetten.

Prachtige orchidee-achtige bloemen

Bij een gedeelte met grote stortstenen knalt iets op mijn shadje. Een baars zag ook een lekkere hap in deze V-power shad.

Baars nummer 2

Ook dit shadje is ondertussen al goed ingescheurd. Ik ving er op vorige sessie dan ook al tig vissen mee. Het mag terug in de doos, om het thuis op het gemak te repareren. De Insta-worm heeft ondertussen al voldoende kunnen rusten..., en mag nu weer zwemmen. Maar in de staat waarin hij zich nu bevind ziet hij er niet gezond uit.

Ongezond ingescheurd

Halverwege de shad zit een tweede verdikking, speciaal om de worm te kunnen inkorten. Het voorste stuk knip ik af. Van daaruit rig ik de silicone opnieuw. Daarna zoek ik het talud op, in de hoop van daar een actieve snoekbaars te kunnen verleiden. Na een behoorlijk eind trollen komt een keiharde beuk door de hengel. In reflex sla ik even hard terug. Ondertussen flits het “SNOEK” door mijn hoofd. Heel erg kort heb ik contact met de vis. Het is een massieve weerstand. Dan zwiept mijn hengeltop terug uit zijn boog, en ik moet me bukken om mijn loodkop niet tegen mijn hoofd te krijgen. Loodkop is het juist gekozen woord, want het blijkt dat ik niet veel meer terug heb gekregen. De 700 snoekentanden hebben mijn kunstaas compleet vernield. Ik krijg er maar een klein stukje van terug.

Naar de Fillistijnen!!

Kijk hier voor deel 1 en binnenkort deel 3

Debaes Bart