Het is een tijd geleden dat ik mijn vader zo fanatiek met het vissen bezig zag. Nog sterker, Ik denk dat het zeker een paar jaar geleden is dat ik hem zo heb meegemaakt. God, wat leuk!! Hij leeft helemaal op.
De hele week al is hij bezig met het maken van zelf bedachte montages. Echt lekker fanatiek! Hij heeft me zeker 3 keer gebeld om te overleggen. Ik moest pellets voor hem bestellen, zowel als haakaas en om mee te voeren. Ik leg hem aan de telefoon uit dat ik hem erg goed ken en dat ik zeker weet dat ie er toch niet mee gaat vissen als het zover is. Bespaar dat geld nou…u gaat toch met mais en smac vissen….het mocht niet baten. Wat hij in zijn kop heeft, dat heeft ie nog niet in zijn kont. Enfin….
We hebben om 10 uur afgesproken. Normaliter kun je voor tien uur niet met hem afspreken…onder geen enkele voorwaarde…”ey, ik ben een ouwe pik he ”, roept ie dan. Zelf zat ik al vanaf 8 uur ’s morgens klaar. Als ik bij hem arriveer rond de klok van 09.30u zit hij al buiten op zijn terras te wachten. Hij durfde me niet goed te bellen, maar hij was al vanaf 8 uur klaar…..klaarwakker voor dag en dauw. Grappig hoe dat herkenbare fanatisme er toch nog steeds in zit. Een bijzonder geval van miscommunicatie tussen ons tweeën. Het maakt verder ook niet uit, want voor we er erg in hebben, rijden we al de Ardennen binnen. Het ziet er fantastisch uit, We hebben het weer mee en de omgeving ziet uit om van te smullen. Het belooft gevoelsmatig een hele fraaie vakantiedag te worden. Het daadwerkelijke vangen van een vis is leuk meegenomen.
Home made running rig
We hebben afgesproken dat we naar dezelfde plek gaan vanwege het feit dat deze heel makkelijk bereikbaar voor hem is. Als we arriveren zien we dat het al redelijk druk is, maar om een of andere reden zitten alle andere vissers op andere plekken. De door mijn pa zelfverklaarde hot-spot is lekker vrij. Dat treft!
Ik heb me voorgenomen dat ik pa eerst laat vissen. Ik neem stelling aan de rechterkant en geef hem links de volledige ruimte. Gewapend met een bopper voer ik eerst uitgebreid de stek aan, terwijl pa zijn set in gereedheid brengt. Zoals ik al verwacht had, begint hij te vissen met mais, hij rijgt net zoveel maiskorrels aan de haak totdat enkel de haakpunt nog zichtbaar is. Met zijn zelfbedachte running rig systeem en een haak maatje 6 maakt hij zijn eerste worp. Zittend op zijn stoeltje kijkt hij geconcentreerd naar de hengeltop.
je voelt gewoon de aanbeten
Ik zit gebroederlijk naast hem en kijk net zo gespannen naar zijn hengeltop. Ik wacht zelf even met vissen, omdat ik het belangrijk vind dat hij succes gaat ervaren vandaag. Niet dat dat niet kan als ik zelf vis, maar ik voel de behoefte om toch even te wachten en hem eerst even zijn gang te laten gaan. Ik heb met een beetje geluk nog ruim 25 jaar de tijd om te vissen. Voor hem ligt dat net iets anders en daar ben ik me meer dan ooit bewust van. Melancholie ten top waarschijnlijk, maar voor mij voelt het goed en daar gaat het om…. Trouwens voor hem ook. Dat weet ik zeker!
Lang hoeven we niet te wachten op die eerste tik, want binnen een mum van tijd staat hij met een kromme hengel in zijn handen. Niet te geloven wat een prachtige aanbeet. Ik sta er oprecht van te kijken hoe makkelijk hij de eerste aanbeet weet uit te lokken met een product dat ik maar zelden gebruik. Natuurlijk weet ik dat mais een goede aassoort is, maar om een of andere reden gebruik ik dat gewoonweg niet (meer). Ik film de hele dril en geniet tot diep in mijn poriën met hem mee. Als pa roept dat dit misschien nog wel lekkerder is als “een nummertje maken” is de toon voor het verdere verloop van de dag gezet. Heerlijk mens is het toch ook. De eerste barbeel van de dag is een feit. Enigszins tegenstribbelend maak ik een foto van hem en zijn trofee. Dat hoeft voor hem allemaal niet zo.
Hij vraagt me om aan zijn rechterzijde nog een stuk of wat extra boppers van zijn gekiemde zaadmengeling te voeren. Dat doe ik natuurlijk met veel plezier. Zijn theorie hierbij is, dat als ze goed bijten, je te allen tijde iets moet bijvoeren. Ondertussen is zijn haak alweer volledig verdwenen in de maiskorrels. Een strakke worp midden in het geultje van de rivier. Echt… zijn montage ligt nog geen twee minuten in de rivier en hij haakt zijn tweede vis. Knipogend kijkt hij me in stilte aan. Niet veel later mag ik het landingsnet parkeren onder de tweede barbeel van de dag. Whow! Handenwrijvend staan we samen rondom de onthaakmat alsof we de zojuist de straatprijs gewonnen hebben. Wat een heerlijk gevoel is dit. Mijn vader is nooit fan geweest van het vissen met een hairmontage. Hij zweert erbij dat alles op de haak gemonteerd moet worden. Ik ga ook echt niet meer mijn best doen om hem van iets anders te overtuigen. Dit is dikke prima zo.
voor hem hoeven al die foto’s niet zo.
Hij besluit nu opeens het blikje smac te openen. Vakkundig snijdt ie er allemaal hapklare blokjes van en mengt de hele inhoud onder het voer dat ook in de voerkorf gedrukt wordt. Uit de emmer plukt hij vervolgens een blokje om aan de haak te monteren. Gewoon…. erin rijgen. “Even kijken of ze hier ook zin in hebben”, spreekt hij me toe. Of het zo moet zijn, komt ook de derde aanbeet heel snel. Tjonge jonge…wat gaat hier gebeuren. Wat vind ik dit fijn voor hem. Ik heb hem ooit een Korum hengel gegeven, een oud model van het type Precision Specialist, een 1.75LB stok. Heel licht. Hij heeft zelf de hengeltop wit geschilderd. Dat is wat hem betreft het summum onder de barbeelhengels. Hij heeft vandaag alleen al 3 x gezegd, al geef je me 500 euro…die hengel gaat niet meer weg. En het is ook een hele fijne stok, dat vind ik zelf ook. Dan valt het stil en krijgen we zeker een uur geen enkele aanbeet meer. Hij blijft maar roepen dat ik ook moet gaan vissen. Uiteindelijk ben ik gaan uitpakken en heb ik mezelf ook volledig geïnstalleerd. Ik vis met twee hengels uit de steun, statisch.
statisch vissen
Pa wil persé dat ik links van hem kom zitten, op de uitdrift zoals hij dat noemt. Feitelijk wilde ik dat niet, maar omdat hij zo bleef volharden in het feit dat ik daar plaats moest nemen heb ik dat gedaan. “Jij hebt de hele week gewerkt, jij moet ook vangen”, zo luidt het vaderlijke gezag.
Uit ervaring weet ik, dat als je zo dicht op elkaar zit, dat degene die links zit vaak de beste kansen heeft en dat gebeurde dan dus ook. Ik monteer aan de linkse hengel een 12 mm boilie en aan de rechtse hengel 3 korrels mais aan een hair. Mijn eerste vis is een barbeel die blind door het leven moet gaan. De blinde ogen zijn volledig verlittekend. Bijzonder om te zien. Verder kerngezond en oersterk. Grappig om te ervaren dat, als je dan zo’n vis weer vrijlaat, deze wel direct weet welke richting er uit gezwommen moet worden. Je zou desoriëntatie verwachten bij een blinde vis, maar niets is minder waar….iemand een idee of dat toeval was of dat een blinde vis echt zijn weg onder water weet te vinden? Ik weet het niet.
het andere oog zag er net zo uit.
Enfin, ik ga jullie er verder deze keer niet mee vermoeien, maar ik wist 13 stuks te vangen. Waarvan zeker de helft met mais. Dat waren wel de kleinere vissen. Tijdje geleden dat ik zoveel barbeel op de mat heb weten te krijgen. Pa was ongelofelijk in zijn nopjes, ook met mijn succes. Daar kan ie heel trots op zijn. Leuk is dat. Om de dag te voorzien van een extra gouden randje zijn we een paar kilometer verderop nog even kort geland op een terras om samen het succes te vieren met een heerlijk biertje. Een dag om in te lijsten!!
Ooh ja, voordat ik het vergeet…... pa heeft geen enkele pellet uit de verpakking gehaald die dag.
Tot de volgende keer
Leon Haenen