Weerspiegeling op het water 16 Welkom vluchtelingen

Weerspiegeling op het water 16 

Welkom vluchtelingen 

Door Johan Caneel

Toen ik onderstaande foto in een landelijke krant zag, moest ik onwillekeurig denken aan de vissen die een paar kilometer verderop ons land binnenkomen, of verlaten als ze stroomopwaarts gaan. Stroomafwaarts vluchtend voor met name plastic afval in allerhande vormen.

Daarbij moeten we ook denken de minimale plastic deeltjes uit onze douche – en bad schuimen e.d.. Deze komen veelvuldig voor in onze rivieren en vormen een onzichtbaar gevaar voor het leven in het water. De vissen hebben dus helemaal niets aan de scrubs waarmee wij ons poezelige huid “verwennen”.


Een hartelijk welkom voor de vluchtende vissen?


Maar alle gekheid op een stokje, het zijn dus niet de vissen die vluchten voor hun veiligheid of voor een betere toekomst. Bovendien zijn die vissen hun leven hier al helemaal niet zeker met de ongelimiteerde beroepsvisserij. Ze hebben in ieder geval wel de zekerheid dat ze niet worden teruggestuurd, want niemand ziet ze.

Nee, waar het hier om gaat zijn mensen, die niet meer veilig zijn in hun eigen land en die elders geen toekomst meer zien. Ze komen uit gebieden waar alles met de grond gelijk wordt gemaakt en waar iedereen alles kwijt raakt.  Als ik in zo’n situatie de kans zou hebben, zou ik ook niet blijven afwachten, terwijl het leven aan je, maar vooral aan je kinderen, voorbij gaat.

Waar ga je dan naar toe? Ergens waar je verondersteld dat het veilig is en waar je weer doelen kunt stellen om aan te werken toch. Daar waar de kinderen weer kunnen leren en in vrede kunnen opgroeien. En zo komen er dus veel mensen naar Nederland. Ik vraag me overigens wel af wat wij hen kunnen bieden? En dat vraagteken wordt alleen maar groter als ik het krantenartikel lees dat bij bovenstaande foto hoort. En dat gaat voor een groot deel over 'vissen'.

De vader van dit gezin heeft een visstek gevonden langs de rivier. Want de vluchtelingenopvang waar ze verblijven, is niet een plek waar je de toekomst weer in eigen hand kunt nemen. Het lange wachten en de tijd zien door te komen, zet mensen aan tot het zoeken naar een zinvolle bezigheid. Een zinvolle bezigheid kan voor ieder iets anders zijn en  vissen is dan al gauw iets dat men op kan pakken. Maar is dat wel zo?

Ik heb het verslag in de krant met stomme verbazing gelezen. En dan is het nog zachtjes uitgedrukt. Hoe goed weten wij “Nederlanders” eigenlijk hoe het in ons landje allemaal is geregeld? Wat mag wel en wat mag niet. Welke documenten heb je nodig om rechtmatig te mogen vissen? Wat voor vissen vangen we hier? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de reporters ijverig hebben opgeschreven hetgeen ze meenden te begrijpen uit het verhaal van de vluchteling.

In ieder geval is het geschreven en vraag ik me af, wat is hier van waar? En als het waar zou zijn, hoe ver zijn we dan verdwaald in alle regels en overgeleverd aan de interpretaties van instanties en functionarissen? Wat ik wel weet is dat dit niet bijdraagt aan wederzijds begrip.

Waar Nederlandse vissers regelmatig worden gecontroleerd en zonder waarschuwing worden verbaliseerd voor (veronderstelde) overtredingen, weet men zich blijkbaar geen raad met vluchtelingen en kunnen deze de juiste weg niet vinden en ervaren zij hetgeen plotseling gedoogd wordt, als de norm.


Papegaaivis in Waal? Een nieuwe exoot erbij? Kan dit wel?


Het is hun niet kwalijk te nemen, maar wel de instanties in dit land, die chaos en ongelijkheid creëren. En waar heb ik het dan over? Bijvoorbeeld over het bouwen van een barbecue aan het water en brandhout halen uit het bos.

De politie maakte meneer duidelijk dat het is verboden hier vuur te maken, maar inmiddels is het geen probleem meer………… Wat er op die barbecue gaat? Ja, vis natuurlijk en derhalve geen catch & release. Oh, wat voor vis? Oranjerode vissen die op papegaaivissen lijken……………….

Dat vissen vond de politie in eerste instantie ook een probleem, want meneer beschikte niet over een vergunning. Een vergunning om te vissen? Nee, daar had meneer nooit eerder van gehoord. Dat kan natuurlijk, want niet ieder land staat zo bol van de regels als dit land.

En daar zit dan blijkbaar ook direct de kneep. Meneer zou een vergunning van de gemeente nodig hebben…………… Hoezo, wij hebben toch de vispas! Misschien geldt dat niet voor vluchtelingen? Zou kunnen. Maar wat dan wel?


We hebben in Nederland toch de Vispas!


Enfin, meneer naar het stadhuis. Daar krijgt hij te horen dat hij een burgerservicenummer nodig heeft voor een visvergunning en dat heeft hij niet. Om een lang verhaal kort te maken. Meneer mag nu vissen zonder vergunning en kan deze direct nuttigen, door de exotische vissen die hij vangt te barbecueën.

Zou ik ook wel willen! Maar ja ik hanteer het Catch & Release principe, heb een Nederlands paspoort en voor mij gelden dus andere regels. Ik word geacht de wet te kennen en die moet worden gehandhaafd! En dan vraag ik mij af over welke wet we het hebben?

En ik vraag me af hoe deze nieuwe Nederlanders integreren, als we vanaf binnenkomst deze mensen een verkeerde voorstelling van zaken geven. Of ben ik zelf ondertussen een vreemdeling geworden? Of hebben die verslaggevers een verhaal vol onzin geschreven?

In ieder geval is het wellicht een idee dat Sportvisserij Nederland het COA informeert over de wijze waarop visvergunningen geregeld zijn en als het verhaal klopt …….. ook de politie en Rijkswaterstaat daar nog eens op te wijzen als het om vluchtelingen gaat.

Het gaat in ieder geval nog een hele opgave worden om vluchtelingen de weg te wijzen in dit landje, als we zelf niet weten langs welke wegen we geacht worden ons rechtmatig te bewegen. Straks zijn we allemaal op de vlucht voor instanties die hun eigen bestaansrecht opeisen als het gaat om het handhaven naar eigen interpretatie.

ANDEREN LAZEN OOK

image description
Zicht op zeebaars: Klein kunstaas.
Willem Moorman -
image description
Witvisperikelen: Visser in de maak
Willem Moorman -
image description
Zicht op zeebaars: Wat een drama voorjaar!
Willem Moorman -