Weerspiegeling op het water 12
Inspiratie
Door Johan Caneel
Waar blijft soms toch die inspiratie? Dan ineens is het er weer en kun je meerdere artikelen achter elkaar schrijven. Het is net als met het weer en met het vissen: onvoorspelbaar. De tijd dat ik plichtmatig alles deed wat er werd verlangd, ligt gelukkig achter me. Niet dat er geen verplichtingen meer zijn, maar waar die verplichting niet aanwezig is, laat ik me drijven door inspiratie.
Dan gaat alles ook veel makkelijker, vloeiender. Met andere woorden: het is natuurlijk gedrag. Het komt van binnenuit en je hoeft er niet naar te graven. Wanneer het echter erg druk is met allerhande zaken, biedt dit dikwijls te weinig ruimte voor creativiteit. Lekker voortborduren over dingen die je raken of die je bezig houden.
Het spelend leren vissen, een inspirerend avontuur.
Wat mij dus vooral bezig heeft gehouden in de achterliggende maanden is drukte. Voornamelijk met leuke dingen, maar een drukte die weinig gelegenheid bood aan hersenspinsels en reflecties. Bij die drukke werkzaamheden waren veel mensen betrokken. De contacten waren doorgaans diepgaand en openbarend. Niet alle hoor, want dagen op het water met vissende gasten zijn voornamelijk ontspannen en avontuurlijk.
Ontspannen en avontuurlijke ontmoetingen.
Dat neemt niet weg dat je druk kunt zijn met de voorbereidingen en het nawerk. Vooral het laatste neemt nogal wat tijd. Het bijwerken en versturen van de foto’s, het bijwerken van de website en Facebook. Dan rijst vanzelf de vraag: waar doe je het voor?
Dit is denk ik de meeste essentiële vraag die ieder mens zich voortdurend zou moeten stellen. Beleef je voldoening aan hetgeen je doet? Wat is het resultaat? En het mooie is dat dit voor een ieder verschillend kan zijn. Waarom wil je iets fotograferen als je het ook alleen kunt aanschouwen?
Voor mij is er vooral de herinnering en het kunnen delen met anderen. Dit lukt doorgaans alleen met gelijkgestemden. En daarvan kun je er via Facebook veel bereiken. Onlangs las ik een commentaar op Facebook: dat mensen dit eigenlijk uitsluitend doen om hun ego te strelen. Ik herken dit wel en het zet me aan het denken.
Een ontmoeting die ik graag met anderen deel.
Dan kom ik op het woord verbinding. Mijn inspiratie komt mijns inziens vooral voort uit verbinding. Reacties die me duidelijk maken dat een ander plezier en voldoening kan beleven aan dezelfde dingen die mij raken en die ik deel.
Niet de foto’s om de vissen alleen bijvoorbeeld. Wanneer ik de vis bedek en zie de beleving op het gezicht van de visser(s), dan weet ik of het klopt. Vooral de foto’s van meerdere personen, bijvoorbeeld vader en zoon of een familie, die op een duidelijke manier hun gedeeld plezier uitstralen, doen er voor mij toe. De verbondenheid met hetgeen zij delen.
Het plezier dat ze delen stralen ze uit.
Maar ook kinderen die samen aan het vissen zijn kunnen me raken. Niet alleen die fascinatie voor het vissen, maar ook het spelelement en het ontdekken zie je dan tot zijn recht komen. Ze inspireren elkaar en delen dit. De één kortstondig en een ander eindeloos. Allemaal anders en toch verbonden in het moment dat ze delen.
Soms zijn er ineens ook van die opmerkelijke momenten. Tijdens de vakantie sta je te genieten van de avondzon die de andere kant van het meer zijn aanwezigheid nog toont. Zelf sta je al in de schaduw van de bomen achter je. Ik zeg tegen iemand die ook staat te genieten: "Mooi hè." Daarop zegt hij dat hij daar zou willen zijn, waar de zon schijnt!
Daar willen zijn waar de zon schijnt.
Zo kan een beleving dus verschillen, terwijl het om dezelfde impressie gaat. Het is altijd weer goed voor mij om me dit te realiseren. We reflecteren nu eenmaal niet allemaal op dezelfde manier. Door open te staan voor die andere belevingen kun je je juist verbinden. Het tegenovergestelde kan ook natuurlijk. Dat je elkaar probeert te overtuigen dat de ander het verkeerd ziet of ervaart. Nee dat is niet zo, dat zie je verkeerd!
Dergelijke uitspraken inspireren me niet. Maar ik laat me er ook niet meer door weerhouden. Dus schrijf ik Weerspiegelingen. Vanuit een verbondenheid met de dingen die mij raken en de wetenschap dat je allemaal uniek bent, op je eigen manier en dat je hier uitdrukking aan mag en kunt geven. Een oordeel is dan niet passend. Je hebt immers de keuze om het te lezen of juist niet.
Even kijken vanuit het perspectief van die ander.
“Vrijheid in gebondenheid” is een uitdrukking die hier op een mooie manier uitdrukking aan geeft. Zoals bijvoorbeeld een relatie zou moeten zijn. Elkaar verbonden weten door de vrijheid die je elkaar gunt in de wetenschap dat je voor elkaar kiest. Geen dwang, geen misplaatst verantwoordelijkheidgevoel, geen schaamte, geen angst. Hoe mooi is het als het allemaal klopt!
En als het klopt, hoeveel inspiratie krijg je dan wel niet. In de verbondenheid die vele vissers ervaren middels de hengelsport zie je dit ook terugkomen. Er is een grote verscheidenheid aan technieken, mogelijkheden en onmogelijkheden. Maar een visser die vanaf de oever zit te vissen, kan daaraan meer plezier beleven dan ik vanuit de boot. Wederzijds respect en waardering maken dan weer de verbinding.
Variëren in technieken.
Dit levert mij weer inspiratie op. Inspiratie die gevoed wordt door datgene dat we niet kunnen zien. Iets waarmee we ons wel willen verbinden en dat extra voldoening biedt als het lukt. Mij maakt het niet uit of een vis groot of klein is. Het gevoel dat iets is gelukt, maakt me blij. Echter wel in de wetenschap dat het om het vissen gaat.
De energie die het oplevert om te fantaseren over wat mogelijk is en daar op anticiperen, dat maakt het juist leuk. Dit delen met gelijkgestemden is nog leuker.
Het is ook spannend, die ontmoetingen met mensen en dieren. Je weet nooit van te voren wat er gebeurt. Of de klik er is met de mensen en de aanbeet van de vissen. Altijd weer anders en iets waar je naar uit ziet. Als je niets meer hebt om naar uit zien, waar blijft dan de inspiratie? Voor zover ik het kan overzien, geldt dit voor alles.
Het vuur van de inspiratie brandend houden.
Dus verheug ik me weer op de volgende trip. Overigens wel in het vertrouwen dat de spullen die ik benut in orde zijn. Het geeft immers extra voldoening als de spullen die je benut goed functioneren. En als je dan zelf geen klusser bent, kun je iemand anders die dit wel graag doet of die er zelfs zijn professie van heeft gemaakt, inschakelen en ben je opnieuw verbonden. En is de klik er niet, ook goed, dan kies je een andere weg. Want er zijn er vele die naar de vis leiden.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
