TotalFishing

Rivier in het Vizier 225

Door Yvo Bindels

22 juni 2011 - Na het avondeten rij ik richting rivier. Egon bood me zijn boot nog aan, maar daarvoor is de tijd wat te kort. Gewoon even lekker een lijntje nat maken, de eerste keer deze maand. Het heeft urenlang geregend, maar de zon wint nu definitief terrein.

Twee hengels en een doosje gevarieerd kunstaas in de kofferbak. Van piepkleine shadjes tot een stevige jerkbait. Ook een doosje dauwpieren om te dropshotten. Ik kan dus alle kanten op. Een dikke baars lijkt me wel wat. Zo’n gestekelde groene rover met donkere oorlogsstrepen die met een brutale blik lijkt te zeggen: “En wat wil jij dan?!”

Ik nader de rivier en moet nu toch echt een stek kiezen. Op een aangrenzend kanaal vang ik zeker vis. Is natuurlijk wel leuk om aardig wat aanbeten te krijgen. Nee, ik rij de afslag toch voorbij. Het feit dat vis er doorgaans vrij klein is, spreekt me vandaag niet aan. Ik hoef niet per se te vangen vanavond, de kans op een dikke vis is me liever.

Tien minuten later sta ik aan het water en kijk uit over een rivierplas. De wind doet het oevergewas bij vlagen bollen. Ik baan me een weg door de brandnetels die tot aan m’n middel reiken. Het valt nog niet mee om het water te bereiken. Wel een garantie dat ik er alleen ben. Dichter bij de kant gaan de brandnetels over in hoog gras en riet. Op deze plas vangen we regelmatig dikke vissen, maar vaak ook helemaal niks.

Oeverbegroeiing in overvloed.

Op de eerste meters voor de oever is het amper een meter diep. De vele waterplanten vormen er een dicht gordijn. Daarachter loopt het talud steil naar vijf meter diepte. Vanuit de boot is die richel makkelijk te bevissen, vanaf de kant is dat wel wat anders. Vooral de plantenmassa baart me toch wat zorgen. Pluggen vallen al bij voorbaat af, halen werpend nimmer de benodigde diepte en boren zich voor de kant geheid vast in het groen.

Dropshotten biedt uitkomst. Het smalle loodje vliegt als een raket tegen de wind in. De haak, versierd met een klein groen gevorkt shadje landt zo een aardig stuk uit de kant. Op die manier kan ik het diepe water, zonder al te veel last van de planten bevissen. Een torenvalk bidt boven een stukje braakliggend terrein. Vind geen doelwit en schuift een stukje op. Ik doe het hetzelfde.

Het loodje struikelt over de kiezels, voelt soms bijna hetzelfde als een lichte aanbeet. Een droge tik verraadt een vis. Hengel de lucht in en even goed spanning erop houden. Ja, zo te voelen een mooie baars. Vlak voor de planten duikt de vis nog eens goed naar beneden en waar ik bang voor was gebeurt ook. Met veel spanning op de lijn trek ik een hele bos planten richting oever. Heb geen idee of de vis er nog aan zit.

Vlak voor de kant schiet het meeste groen er af en zie ik een mooie baars in het oppervlak spetteren. Hier jij, met de duim op zijn onderbek kan hij niet meer ontsnappen. Even een plaatje schieten en dan mag de vis terug in z’n element. Dat gedoe met die planten zint me niet en ik schuif een heel stuk op.

Zonder baars zou het een stuk saaier zijn voor ons roofvissers.

Hier is het dicht bij de oever al wat dieper. De eerste worp op de nieuwe stek meteen een aanbeet. Ik mis. Daarna blijft het stil. Met de zwaardere hengel jerk ik de stek uit. Ook een grote shad wordt niet gewaardeerd. Links van mij zie ik een drijvende sleutelhanger de oever naderen. Ik kijk of er sleutels onder hangen, zo te zien niet.

Net op het moment dat ik weer voor me kijk, komt er vlak voor mn voeten uit het niets een groot bruin beest formaatje herdershond in het oppervlak. Het beest en ik schrikken tegelijk. Het is een bever! Geeft met zijn grote platte staart een enorme mep op het water en duikt onder. De schrik maakt direct plaats voor bewondering. Wat een prachtig beest en wat zijn ze groot zo vlak voor je! Een heel stuk verderop komt hij weer in het oppervlak en peddelt verder.

De bever vervolgt z’n weg.

Dropshottend vang ik met een combinatie van een halve dauwpier en een shadje nog een bijzonder opportunistische kleine baars, maar daar blijft het bij. Ik loop een stuk terug richting auto. Daar is nog een interessant hoekje om uit te werpen, niet zozeer voor baars, maar vooral voor snoek en snoekbaars.

Een groene wob-shad wordt richting horizon gelanceerd. Het is er wat dieper, dus laat ik de shad eerst goed zakken. Vlak na het starten een harde aanbeet gevolgd door kopschudden. Een grote snoekbaars is de dader. Het valt nog niet mee deze vis met de hand te landen, wat is hij sterk. De jighaak zit mooi in de mondhoek vast. Prachtig, die gouden gloed op de grote kieuwdeksel. Daar wil ik wel een plaatje van maken.

Gouden gloed op de kieuwdeksels.

Vol vertrouwen vis ik verder, maar ook nu blijft het bij deze ene vangst op deze stek. He, daar komt de bever weer. Ik blijf doodstil staan. De bever zwemt slechts enkele meters voor me. Prachtig om te zien. Dan merkt hij me toch op en slaat opnieuw met zijn staart het water tot schuim! Ik volg zijn bellenspoor en weet waar hij ergens moet zitten.

Egon komt even buurten. We houden de plek waar de bever moet zitten goed in de gaten. Twee keer komt hij kort in het oppervlak, hij ziet ons. Egon stelt voor om verscholen vanuit het struikgewas te kijken, en dat werkt. De bever zwemt vlak langs ons, zonder ons te zien. Voorzichtig schiet ik enkele foto’s. Na nog wat worpen met een jerkbait vind ik het best voor vandaag.

Ziet ons niet en komt dichterbij.