Rivier in het Vizier 219
door Yvo Bindels
22 maart 2011
De lente is in stijl begonnen! Het grasveld in de schaduw ziet nog wit door een dun laagje rijp, maar de zon schittert al aan de stralend blauwe hemel. Het belooft een prachtige en windstille dag te worden. Onze verlofdag lijkt goed getimed voor een dagje gerichte jacht op lentekriebels.
Het is druk op de weg. We zitten midden in de spits. De boot lijkt af en toe een jaloerse blik te ontvangen. Geen wonder, want wie wil er nu niet bij dit prachtige weer de bureaustoel omruilen voor een dag op het water? Voor Sando is dit alweer de laatste visdag van dit seizoen. Om 9.00 uur rolt de boot van de trailer, alles op het gemakje. Naast de helling doet een eend een dutje. Ze houdt ons met een half dichtgeknepen oog wel nog in de gaten.
Ontspannen in het zonnetje.
We zullen vandaag voornamelijk de ondieptes bestoken met jerkbaits en shads. Ondiepe plateaus met een ruwe harde bodem bij voorkeur met mosseltjes zijn vaak erg goed eind maart, in het bijzonder voor snoekbaars. De grote rivierplas die we oversteken richting rivier vertoont geen enkele rimpel, het is er heerlijk rustig. Er is geen kip op het water, ook geen vissers.
We stoppen op een stek waar we de laatste seizoensdagen dikwijls megabaarzen vingen. Even kijken of ze er liggen. Na een half uurtje vissen lijkt dit niet het geval en varen we verder. De volgende stek ligt een stukje uit de buurt. Onderweg een broodje en wat frisdrank. Ook alvast wat aasjes uitzoeken. Het zonnetje voelt heerlijk! Op de oever zijn geregeld konijnen te zien.
Er zijn veel konijnen te zien vandaag.
Eenmaal op de stek twijfelen we even. Gaan we voor anker? Er staat geen zuchtje wind en nauwelijks stroming, dus we kiezen toch voor de elektromotor. Met shads bevissen we een plateautje van vier meter diepte. Het is er extreem ruw. De kunst is om net boven de bodem te vissen, want als je de shad ook maar ietwat over de bodem sleept zit je direct vast.
Een duidelijke tik op m’n top verraadt de eerste aanbeet. Ik mis en krijg de oranje saltshaker half stok hangend terug. Ze zitten er dus wel. Niet veel later krijgt Sando een vlammende aanbeet op zijn langwerpig Bass Assasin shadje. De dril belooft veel goeds. De sprintjes duiden op een snoek. En inderdaad, even later komt een mooie snoek in het oppervlak. Een nog zwangere tachtiger. Het water is bijna 11 graden warm, dus het paaien kan echt niet ver weg zijn.
Mooie snoek op het Bass Assasin shadje.
Even een plaatje en snel terug met deze dame met een buik vol met toekomst. Ik verruil m’n shad een half uurtje voor een zinkende Screaming Devil. Geef vlak boven bodem flinke rukken omhoog. Ik gok op de agressie van een snoekbaars. Die blijft echter uit. Sando krijgt op zijn slanke shad opnieuw een aanbeet. Een snoekbaars stuitert op zijn top. Sando geniet en tilt de vis ontspannen binnen boord. Het dregje zit stevig in het gehemelte geprikt.
We schakelen over op grotere shads om te kijken of er misschien nog een dikke vis op een flinke hap ligt te wachten. Een harde tik op mijn top voelt goed, maar krijgt helaas geen vervolg. Bij Sando valt de spanning even van de lijn, de vis is dus met het aas naar voren geschoten. Deze aanbeten leveren bijna altijd een diep gehaakte vis op, maar nu slaat m’n maatje echter in het luchtledige. Daarna lijkt de koek op. Lunchpauze en verkassen.
Een zeer ondiepe oeverzone is bezaaid met dikke keien. Een shad laten vallen is funest hier. Op sommige plekken is het amper een halve meter diep. Hier en daar kun je de keien zelfs zien liggen. Jerkbaits in het oppervlak zijn troef. Om secuur te kunnen vissen gaan we voor anker hier. Schuiven steeds een beetje op. Net als ik denk dat de stek onbewoond is, vliegt er een grote snoekbaars over de jerkbait heen. Hangen!
De vis komt meteen kopschuddend in het oppervlak en slingert de Toppie de lucht in. Los dus. Zag er wel gaaf uit. Na dit spektakelstukje blijft het er rustig. Het is ondertussen 15 graden warm geworden. Vele zangvogels vrolijken de boel nog eens extra op. Ook een boomklever doet mee.
Ook deze boomklever doet mee aan het concert.
De volgende stek ligt een stukje verderop. We slepen erheen op hoog tempo met zinkende rammelaars. Sando krijgt een vlammende aanbeet. Zijn hengel staat flink krom en vangt de klappen op. Moet een zware vis zijn! Helaas schiet ook deze vis los. Qua vangst zit het niet echt mee vandaag. We zien een niet zo frisse brasem in het oppervlak. Zijn dagen zijn geteld.
Zijn dagen zijn geteld.
We krijgen echter geregeld actie en de sfeer is enorm ontspannen. We zitten gewoon heerlijk te vissen en genieten van elk uur. De laatste twee uurtjes vissen we gericht op grote baars. Als Sando er eentje vangt, heeft hij een loepzuivere hattrick te pakken. Met kleine plugjes slepen we heen en weer over de goede stekken, maar voor die baars zal mijn maatje moeten wachten tot het volgende seizoen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
