Rivier in het vizier 194
Door Yvo Bindels
4 september 2010
De altijd vrolijke west highland terriër begroet me kwispelend als ik via de achterdeur bij Wiel naar binnen ga. Wiel woont slechts enkele huizen bij mij vandaan en in twee keer lopen heb ik m’n spullen voor een paar daagjes snoekvissen al bij hem staan.
De hengels gaan in de skibox en de rest past met gemak in ruime kofferbak van de Toyota station wagon. Vervolgens rijden we naar onze vismaat Hans. Diens vrouw heeft een heerlijk ontbijt voor ons klaarstaan. Het meegenomen bloemetje vindt ze niet nodig. Wij wel. Na het vullen van onze magen wordt de lichte trailer met 4.10mtr lange Terhi consoleboot van Hans aan de trekhaak gehangen en kunnen we op pad.
Al enkele jaren vang ik in een paar dagen vissen in het midden van ons land meer en grotere snoeken dan ik heel het seizoen op m’n thuiswater doe! Dat zegt wel wat over het roofvisbestand lijkt me. Geen wonder dat we er ook dit jaar weer hoge verwachtingen van hebben. De reis verloopt voorspoedig en na enkele uurtjes bereiken we onze locatie. De huiseigenaar wenst ons fijne dagen en overhandigt ons de sleutel van de vakantiewoning.
Zilverreigers
Na het uitladen van onze bagage worden natuurlijk de hengels gereed gemaakt voor enkele uurtjes vissen. Maar eerst inkopen doen en een portie kibbeling van de plaatselijke visboer. Halverwege de middag traileren we de boot op de openbare helling aan een drukbevaren rivier. Het is zonnig weer en zaterdag. Heel Nederland lijkt wel een boot te hebben.
Wij gaan trollen om vast te stellen hoe diep ze zitten en om het beeld van het bodemverloop weer even op te frissen. Omdat de bodemstructuur nogal grillig is, kies ik voor een grote 23cm lange shad op een gestroomlijnde 60 grams jigkop. In diens rug prikt een bloedscherpe dreg. Met deze shad kan ik de contouren van het landschap onder water goed volgen, zonder vaak vast te zitten. Na een half uurtje al de eerste aanbeet, mis. Diepe sneden in het rubber bewijzen de interesse van een snoek. Niet heel veel later gaat een zeventiger voor de bijl.
Zodra ik een shad clone in m’n speld hang, parkeer ik deze binnen een minuut. De kunstaasredder grijpt direct raak, maar het zaakje zit muurvast. Na hard trekken knapt er iets. Waarschijnlijk een dreg weg. Even later gevolgd door nummer twee. De shad clone wordt geofferd. Verder gebeurt er weinig spannends. Als we na drie uurtjes terugvaren richting trailerhelling vliegen er drie zilverreigers voorbij.
De achtertuin van het huisje grenst aan een uitloper van een sloot. Vanuit een wiebelig aluminiumbootje vissen we met de matchhengel op witvis. Het stikt er van de witvis. Winde, alver, blankvoorn, brasem en pos. Onze maden halen vaak de bodem niet eens. We amuseren ons kostelijk en vissen door tot aan de schemering. Een leger muggen probeert vervolgens ons fort te betreden. De betrapte indringers worden met een gemikte klap richting eeuwige jachtvelden verwezen.
De volgende morgen gaan we serieus op pad. Het is opnieuw prachtig nazomerweer. De beroepsvaart is ook al op gang. We besluiten om op de ondiepe plateaus te beginnen. Dat levert echt niks op. Ook de randen ervan naar drie meter diepte, blijken onbewoond. Na twee uurtjes proberen gaan we opnieuw een trapje dieper. Ook daar ontmoeten we vooralsnog geen actieve vissen.
Dan de vaargeul in en dieplopende pluggen eraan. Mijn dicht bij de bodem geviste Tripple Pikefighter wordt vrijwel meteen gegrepen! Een sterke tachtiger doet z’n uiterste best zich van de scherpe Gamakatsu’s te ontdoen. Met de lange onthaaktang bevrijd ik de vis in het water. Als Wiel en Hans ook overschakelen op Pikefighters en dichter bij de bodem gaan vissen is het bij hun ook al snel raak.
Hans krijgt het met een zwaardere tegenstander aan de stok. Als de staart een keer in het oppervlak klapt, zien we dat het een mooie snoekbaars is. Breedlachend gaat Hans met de vis op de foto. Ondertussen is het erg druk op het water geworden. We worden voortdurend heen en weer geschud door de golven van de vele jachten die glimmen in de felle zon. Elke minuut komt er wel eentje langs.
Hans is duidelijk in z’n schik met deze fraaie snoekbaars
Hans denkt vast te zitten en zet de motor in de vrijstand. Een onregelmatig gierende slip verraadt echt iets heel anders. Een zware vis stelt het materiaal op de proef! Minutenlang koerst de grote snoek onder de boot z’n rondjes. Af en toe een venijnig sprintje. Dan zien we de vis voor het eerst. De Pikefighter zit prima vast in het scharnier. “Die gaat niet meer ontsnappen!” stel ik Hans gerust. Ondertussen heb ik het stuur van hem overgenomen, vanwege de pleziervaart waar we op moeten letten.
Mooi in het scharnier, die gaat niet meer ontsnappen
De snoek heeft een verwonding op de rug. Paai of contact met een boot? Het landen en onthaken gaat soepel en opnieuw lacht Hans vrolijk in de lens. Het meetlint stopt bij 117cm! Een hele lengte maar het meest indrukwekkend vind ik de enorm brede kop van het beest. Prachtig! Onze dag kan al niet meer stuk natuurlijk.
Onze dag kan niet meer stuk!
De wind neemt verder toe en tussen de vele plezierboten is het niet meer prettig vissen. Als we terug richting thuisbasis varen krijgt Wiel een harde aanbeet op zijn rubberen snoekimitatie van 25 cm. Hangen! Nadat deze vis terug gezet is, varen we terug. Na de paella vissen we weer op witvis. Rond de klok van elven vallen mijn luikjes voldaan dicht.
Snoek eet snoek
De volgende morgen blijkt dat het voorspelde slechte weer er ook daadwerkelijk is. Regen maakt ons niet zoveel uit, maar de stormachtige wind wel. We besluiten vanaf de kant enkele poldersloten te bestoken. De eerste sloot is erg troebel en ziet er niet veelbelovend uit. Na even speuren vinden we een heldere sloot. Wiel heeft bij de eerste inworp al succes.
Voor Wiel al succes bij de eerste inworp
We beleven er drie leuke uurtjes en vangen er zeven snoeken. Vooral mijn sterk flankende, felgele shad op lichte loodkop valt in de smaak! Als we ’s avonds nog even de rivier op gaan, blijkt dat de rovers opnieuw strak tegen de bodem zitten. De Pikefighters zijn opnieuw succesvol, maar ook met de HS Moonraker van Spro vang ik twee knappe snoeken en een snoekbaars. Met nog drie visdagen voor de boeg zijn we nu al dik tevreden met de vangsten, al bijt er helemaal niks meer. Maar dit zal wel reuze meevallen.
Wordt vervolgd!
Ook de HS Moonraker weet de vissen van de bodem te halen!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
