|
Door Yvo Bindels |
19 juli 2010
Opgewekt spring ik uit bed. Beneden staan de visspullen al klaar. Even koffie maken en de koelbox vullen en ik ben al klaar om richting Lambert te rijden. Om 4:45 uur schud ik zijn stevige hand. Als we de Marcraft aankoppelen, zijn de eerste grappen alweer gemaakt.
Snoek laten we maar met rust bij deze warme temperaturen. Baars en snoekbaars lijken er toch beter tegen te kunnen. We hebben enkel verticaalspullen bij ons. Vinden dat beiden sowieso een leuk spelletje. Het enige nadeel is dat we steeds een behoorlijk stuk moeten rijden. Onze eigen regio is niet zo best qua verticaalmogelijkheden. Tenminste, niet de wateren die we kennen.
Lambert haalt vanmiddag een nieuwe 24-volts fronttroller op in de buurt van de grote rivier waar we vandaag vissen. Kunnen we dus mooi met het vissen combineren. Er is geen kip op de weg. We schieten goed op. Het traileren gaat zoals altijd zeer soepel bij m’n maat. Zijn zware Chevrolet spit desnoods het asfalt om als het moet. Ik zit nog midden in een jongensdroom; het mogen vissen vanuit zo’n mooie luxe set!
Twee weken geleden vingen we de vis hier tussen de vijf en zes meter en ook nu blijkt dit weer een diepte die bevolkt is. Het duurt dan ook niet lang voordat Lambert de eerste snoekbaars binnen boord tillen mag. De shad, een 5 ¾ inch fin-s met daarop een rode twisterstaart gelijmd geniet inmiddels zijn volledige vertrouwen. Terwijl we over de hoge golven van een passerend vrachtschip deinen, krijg ik een knalharde aanbeet op een dullshad. Mis helaas.
Weer op de twisterstaart
De rivier stroomt steeds harder. Lambert stuurt de boot langzaam tegen de stroom in. Zo vangen we beiden een snoekbaars en missen nog enkele aanbeten. Tijdens dit geconcentreerde spelletje vliegt de tijd rap voorbij. In gedachten ben ik steeds ver onder water, bedenk hoe de shad onder water zwemt, hangt en dwarrelt. Lambert krijgt een zwaardere tegenstander eraan, maar lost deze na een tiental seconden.
Friemelbeetjes van kleine vis
Een stel jonge Nijlgansen is bijna volgroeid. Hun iets bollere verschijning, pluizerige verenkleed en net wat kleinere, donkere snavel verraadt hun jeugdige onschuld. Ze glijden de schuine berm naar beneden. Gebruiken hun poten met zwemvliezen daarbij als een soort miniski. Ziet er grappig uit. Tot slot plonsen ze samen de rivier in. Om elf uur heeft Lambert vier snoekbaarzen weten te strikken en ik twee. We hebben ruim het dubbele aantal aanbeten gehad. Veel kleine vis rolt er vrij snel na de aanslag van af.
Jonge nijlgansen bijna volgroeid
Dan valt het helemaal stil. Qua stroming en helaas ook qua vangsten. We proberen vanalles, maar verder dan een enkele aanbeet komen we niet. Verschillende soorten shads worden gedoopt om iets te vinden waarmee ze toch over de streep getrokken kunnen worden. Een oranje Saltshaker stuur ik op een 24 grams loodkop richting bodem.
Van alles proberen
Ik sleep de shad eigenlijk traag boven de bodem zonder zelf veel actie mee te geven. Plots valt de spanning van de lijn en is de shad gegrepen. Hangen! Een zestiger snoekbaars is de dader. Mag na een foto uiteraard terug in het troebele water. Vlak erna weer een aardige vis op de Saltshaker. Deze keer rolt de vis er helaas van af.
Mooie aanbeet!
Dan wordt het opnieuw zoeken. Als ik m’n shad binnendraai zie ik een dikke baars volgen. Het blijft echter bij volgen. De stroming neemt weer langzaam toe. Nu de andere kant op dan vanochtend. Op de oever hoor ik scholeksters ruziën. Het klinkt als een hele bende, maar als ik in de boot ga staan en op de oever kan kijken zie ik er slechts drie. Het koppeltje zwart-witte steltlopers heeft de buurman op bezoek en dat wordt niet gewaardeerd. De ongenode gast wordt dan ook snel uit hun territorium verjaagd.
Ik hang een zwarte Dull-shad in m’n speld en die valt meteen in de smaak. Een mooie baars zit stevig aan de hoofdhaak vast. Dan valt het weer stil. We besluiten om al een stuk terug richting trailerhelling te varen. Onze vistijd zit er immers weer bijna op voor vandaag. Bij een krib laten we onze shadjes zakken. Meteen een diepbuigende hengel bij Lambert. Een mooie snoekbaars is de dader.
Lambert geniet zichtbaar van deze mooie vis. Na het terugzetten is het gelijk weer raak bij hem. Wederom een grotere vis. Helaas weet deze snoekbaars vroegtijdig te ontkomen. Een poosje later verspeel ook ik er eentje. En dan zit het er helaas op voor vandaag. Lambert draait het gas open richting de trailerhelling. Water dat onder de boot doorgaat geeft mij altijd een gevoel van vrijheid. Elke visdag is opnieuw genieten.
De volgende aflevering van Rivier in het vizier laat even op zich wachten omdat ik vanaf volgende week met m’n vriendin en de kids op vakantie ben. Eind augustus pak ik de draad hier op Total Fishing weer op. Tot dan!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
