TotalFishing

Rivier in het vizier 157

Door Yvo Bindels

10 oktober 2009
Midden in de nacht word ik wakker. Wat een gekletter! Dikke regendruppels worden door de wind tegen het rolluik aan gejaagd. Er is maarliefst 26 mm regen voorspeld, maar in dit tempo blijft er voor de rest van de dag al niet veel meer over.

Met slaperige ogen kijk ik naar de wekker. Net 4.00u geweest. Heb nog een dik uur nachtrust te gaan en doe m’n luikjes snel weer dicht. Dan is het toch echt tijd om op te staan. De spullen staan al klaar. Midden in de woonkamer. Laarzen, regenkleding en een rugzak gevuld met vergunning, fotoapparaat, kunstaasdoosje en onthaaktang.

De zilverkleurige eendelige HS titan van 2.00mtr ligt als een soort pronkstuk op de robuuste eetkamertafel. Terwijl ik naar de keuken loop om de gesmeerde broodjes uit de koelkast te halen valt m’n oog op de iets te grote speld die in het startoog hangt. Meteen loop ik door naar de garage waar ik een kleinere fast lock snap, maatje 4 uit een zakje frummel.

De autoruiten beslaan onmiddellijk na het inladen van de spullen. Op de weg is het heerlijk rustig. De regen wordt steeds minder. Piet staat al buiten te wachten. In het donker wijst hij me de weg op voor mij onbekend terrein. Al snel hebben we de hoofdwegen verlaten en bevinden we ons op wegen naar afgelegen boerderijen in een kleinschalig landschap. Sloten en kleine kanaaltjes zijn met elkaar verbonden en regulieren hier de waterafvoer.

Herfstsfeer!

Het is nog steeds aardig donker. Alle tijd voor een kop koffie op ons gemak. In het eerste ochtendlicht veroorzaakt mijn kleine 7 cm shadje op een 4 grams jigkopje een plonsje in de drie meter brede sloot. Het is er amper 40 centimeter diep. Met de hengeltop ietwat in de lucht hou ik het shadje van de bodem. Het good old Killershadje van Mister Twister zwemt uitdagend terug richting mijn voeten.

Bij de derde worp vliegt er een minisnoekje achteraan. Valt het shadje drie keer voor m’n voeten aan, trekt stevig aan het rubberen staartje dat toch echt een maatje te groot is. Wel leuk om te zien welke aanvalslust het beestje bezit. Ik vis de kantjes van de sloot goed uit. Daar staan ze volgens Piet. Hop, een snelle flits en m’n kunstaas is weg. Wild gespartel onder de top.

Een snoekje van dertig centimeter heeft in een bliksemsnelle aanval het shadje dubbelgevouwen weten binnen te werken. Vol bewondering kijk ik m’n kleinste snoekje ooit in zijn naar verhouding grote ogen. Het einde van de sloot ziet er veelbelovend uit. Het is er wat dieper en voor de grote afvoerpijp ligt een plakkaat drijfvuil. Hier moet er gewoon eentje staan. Ik hang een mini-jerkbaitje van 7 cm in de speld. Het stukje handenarbeid van Lambert wordt al bij de eerste inzet gearresteerd door een snoekje.

Heerlijke visserij in een kleinschalig landschap

Terug bij de auto blijkt dat Piet er ook al drie heeft weten te verschalken. Op naar de volgende stek. Daar haakt Piet op zijn shad al vrij snel een wat grotere vis. Een zeventiger is voor deze kleine beek een beste vis! Dan stopt er een auto. Piet Driessen en Dionne komen even buurten. Bloed kruipt waar het niet gaan kan en al snel maken ze enkele worpen. Verdere aanbeten blijven ondanks de veelbelovende stekken uit. Verkassen dus.

Ook Dionne wil wel even hengelen

Op de volgende stek is de herfst wel heel duidelijk zichtbaar. Bont gekleurde bladeren aan de overhangende bomen en prachtige paddenstoelen bovenop het dunne laagje mos. Zelfs het zonnetje laat zich even zien. Voor het eerst in m’n leven kan ik volop genieten van dit jaargetijde zonder aan het einde van de zomer te hoeven denken. Terwijl ik een reuzepaddo fotografeer is er een grote kolk achter de shad van Piet. Snel werpt hij nogmaals in. In z’n gedrevenheid en volledig gefocust op de snoek vergeet hij even het bladerdek boven z’n hoofd en trekt even later aan het kortste eind.

Hij stelt voor dat ik maar even de jerkbait over de plek laat zwemmen. En jawel, meteen een aanval! Twee keer mist de snoek volledig. Piet die ondertussen een nieuwe onderlijn en shad eraan geknoopt heeft zal die snoek wel eens even verrassen… Hij kan er zelf gelukkig wel om lachen als zijn shad tijdens de onderhandse worp even aan de oever blijft hangen en vervolgens weer de takken in gekatapulteerd wordt. Ik vang een tiental meters verder een leuke snoek op de gele jerkbait. En mis erna nog eentje.

Lamberts handenarbeid valt in de smaak

Zo hebben we heel de middag volop actie. Piet weet nogmaals drie fraaie zeventigers te vangen, terwijl ik het toch met kleine exemplaren moet doen. Ik geniet volop van de actieve visserij die volledig in het kader van de ontspanning en het opsnuiven van de herfst bestaat. Heerlijke visdag. Een knobbelzwaan gebruikt de lange rechte sloot als een soort opstijgbaan als ze het luchtruim kiest. Haar stevige met zwemvliezen uitgeruste poten trappen in de lucht nog eventjes verder.

Piet weet ze wel te vinden!

We krijgen slechts een enkele maar wel heftige regenbui te verwerken. Capuchon van de jas even over de cap heen en doorvissen maar. Piet denkt er ook zo over. Halverwege de middag staat de teller op 13 gevangen snoeken en zeker nog eens zoveel missers/lossers. Bij Piet thuis zet zijn charmante vrouw een kop koffie voor ons. Daarna kan ik volledig uitgewaaid en ontspannen weer terug naar huis. Weer goed bewapend voor een weekje kantoor.