TotalFishing

Rivier in het vizier 147

Door Yvo Bindels

30 juni 2008
Heerlijk, die oneindig lange zomeravonden. Zelfs na een volledige werkdag blijven er nog wat uurtjes daglicht over. Vandaag gebruik we die voor een ontspannen avondje roofvissen. Zeker na een weekend niet gevist te hebben meer dan welkom.

Het zal iets voor zessen zijn als we aan de trailerhelling staan. Sando is een echte zonaanbidder. Goed weer en rust op het water en hij is een gelukkig mens. Over vis vangen maakt hij zich niet druk. De wil is er wel, maar de noodzaak niet. Ontspanning is wat telt. T-shirt, korte broek, blote voeten en zonnebril maken het ongedwongen zomergevoel compleet.

Het water is extreem helder. Op de eerste stek kan ik het anker op drie meter diepte zien liggen. Het stikt van het visbroed rondom het grote plantenbed. Af en toe schrikken ze van de jerkbait die brutaal door de school heen schaatst. Als we verder varen zien we dat het water bezaaid is met grote plakkaten drijvende algen. Vanwege de windstilte over het gehele water verspreid. Zoveel van dat spul hebben we nog niet eerder gezien.

Lastige plakkaten algen overal waar je kijken kan.

Ook op de stilstaande rivier drijft het groen kriskras over de gehele breedte. We besluiten toch een stukje te slepen met een handhengel en zien wel of het te doen is. Met de lange 2.70 mtr HS STI 40-60 gram hengel lukt het om de oranje Bulldawg vlak naast de boot om de troep heen te sturen. De rubberen staart doet verleidelijk zijn werk in de oppervlakte. Sando vist met een grote Jake in het propellerwater. De passerende roeiers kijken raar op als hij even wat vuil van die felgekleurde surfplank afhaalt.

Sando stuurt de boot perfect langs de planten die hier tot ver uit de oever staan. Mijn Bulldawg zwemt rakelings langs de stengels. “Woow!” Adrenaline giert door m’n aderen als een grote snoek omhoog schiet om het rubber naast de boot te grijpen. Riviersnoeken zijn prachtige tegenstanders! Het lukt maar net om de snoek uit de groene onderwaterjungle te houden. De rest van de strijd verloopt op open water. De 15 grams jighaak zit stevig vast dus er kan nauwelijks nog iets mis gaan.

De 15 grams jighaak zit stevig vast

Bij de tweede keer dat de snoek naast de boot komt, kan ik m’n vinger onder haar kieuwdeksel schuiven. Als ze m’n greep voelt gaat ze nog eens flink tekeer. Blijven vasthouden! De krasjes van de kieuwbogen zijn prima te incasseren. Na een snelle foto mag ze terug in haar element. Reanimeren is er niet echt bij, zodra ze het water voelt slaat ze zich los, op weg naar de vrijheid. Na zo’n ontmoeting met een temperamentvolle dame kan mijn avond eigenlijk al niet meer stuk.

Temperamentvolle rivierdame

Nu is het hopen op actie bij m’n maatje. Vanwege de vele jetski’s en waterskiërs zoeken we een rustiger stuk van de rivier op. Werpen er met jerkbaits en shads de oever uit. Door de afwezigheid van wind zorgt de elektromotor voor de drift. Ik neem de motor van Sando over zodat hij het eerst over de stek komt en vanaf het werpdekje ongestoord z’n gang kan gaan. We houden het anderhalf uur vol, maar helaas laten de rovers het afweten.

Tijd voor een pauze. De broodjes gezond die ik gesmeerd heb zijn vanwege het dikke koelelement bevroren. Zo krijgt ijsbergsla wel een letterlijke betekenis. Het ontdooien gaat gelukkig vrij snel in de laatste snipper avondzon. Zonder te vissen en zonder enige aandrijving dobberen we ontspannen aan de kant van de rivier. We zijn ondertussen een behoorlijk stuk van de trailerhelling verwijderd. De zon zakt achter de horizon en de schemering begint. We varen eerst maar eens een stuk richting helling.

Moeder knobbelzwaan en haar kroost

De laatste drie kwartier besluiten we te gokken op een grote snoekbaars. De afwezigheid van stroming werkt niet echt in het voordeel, maar vanwege het heldere water en de felle zon overdag, moeten die beesten haast wel in de schemering en in het donker actief worden. Dieplopende pluggen timmeren over onze favoriete stekken. De spijkerharde bodem is goed voelbaar. Vanwege de grilligheid ervan zijn hangers niet uit te sluiten. De kunstaasredder ligt dan ook al klaar.

Na een half uurtje zakt het vertrouwen. Is te merken aan ons drukke geklets. Toch reageert Sando razendsnel op een tikje met een kromme hengel als resultaat. De vis blijft diep kopschudden. We weten genoeg; grote snoekbaars! Wordt dit dan de beloning voor m’n maat? De vis komt in het oppervlak. De staartdreg zit maar dun met een enkele haakpunt vast. Ik durf bijna niet te kijken naar het woeste kopschudden van de vis.

Als de snoekbaars dicht genoeg bij de boot is, grijp ik de staartwortel vast en beslis de strijd in het voordeel van de visser. Hand onder de buik en uit het water ermee. Sando neemt de vis middels de kieuwgreep over. De eerste foto mislukt door de overbelichting van een te felle flits. De tweede foto is prima en de snoekbaars mag terug in z’n element. Mooi moment om nagenietend richting trailerhelling te varen. Beiden slechts een aanbeet en daarmee content. Ontspannen was het zeker vanavond.

Bonusvis voor Sando