TotalFishing

Rivier in het vizier 135

Door Yvo Bindels

9 april 2009
Het laatste half uurtje op kantoor kruipt voorbij. Dankzij goede vrijdag en Pasen een lekker lang weekend voor de boeg. Thuis staan de spullen al startklaar om vanavond aan de rivier te zitten. Lekker weg van de drukte. In de schemer zullen vast goed bijten. Een rinkelde telefoon brengt me weer terug in de realiteit.

Eenmaal thuis gaat alles volgens een strakke planning. Het bord met restje bami gaan vanuit de ijskast de magnetron in. De waterkoker gaat aan. Ik spring ondertussen in de viskleding. De bami is lekker, maar toch wat weinig, dus nog maar wat brood smeren voor straks. Het water dat ondertussen gekookt heeft, giet ik in de voeremmer waar een halve kilo TTX-maïs inzit. Zoveel water erbij totdat een vloeibaar papje ontstaat.

Op naar het water!

Een half blikje kattenvoer wordt fijngeknepen en samen met een halve blik maïs toegevoegd aan het papje. Tot slot een kilo donker zwaar grondvoer erbij. Aan het water zal alles goed verzadigd zijn er wordt er nog wat rivierleem en aan toegevoegd. Extreem zwaar en plakkerig voer dus. Moet ook wel, want de stekken die we gaan bevissen hebben wat weg van een wildwaterbaan.

Er zullen zeker brasems gaan bijten, maar de kansen op barbeel, kopvoorn, winde en sneep willen we zo groot mogelijk maken. Jaja, ik weet dat er ook een gesloten seizoen voor bepaalde vissoorten geldt. Maar mochten ze als zeer welkome bijvangst bijten, worden zoals het boekje wenst met respect direct in hetzelfde water teruggezet.

Sando is mooi op tijd. Fijn dat zijn vriendin geregeld zonder hem kan. Zijn hengels zitten al in mijn foedraal en samen hebben we een klein doosje met wat reservemateriaal. Scheelt een hoop gesleep. Ik laat hem nog even wat foto’s van de paddentrek zien die afgelopen week in volle gang was. Net zoals de padden zijn ook wij niet te houden; op naar het water!

Voor we het weten kijken we uit over het mooiste stuk rivier dat ik ken. Een rivier met een enorm hoog verval, vol bochten, stroomversnellingen en steile oevers met uitgesleten wanden. Alleen al de aanblik van dit turbulente water zal bij elke visser een enorm respect voor zijn eventuele vangst teweeg brengen. De waterstand is nog wat hoog. De grindbanken die ’s zomers zichtbaar zijn, liggen geheel onder water.

De lange hengelsteunen worden met enige moeite in de grindbodem geduwd. De oude zachte 2 ponds glasfiber karperhengels zijn al opgetuigd. De 25/00mm nylon hoofdlijn is middels een tonwartel verbonden aan de halve meter lange 22/00 mm nylon onderlijn. De voerkorf van 90 of 100 gram zit via een hoekafhoudertje op de hoofdlijn. Aan het voer wordt tot slot nog wat gekiemde hennep toegevoegd.

Stroming-proof

De korf wordt gevuld en op het sterke dikdradige haakje maat 12 gaan vier dikke witte maden. Plons, de korf belandt net in de stroming. De hengel wordt met de top hoog in de lucht op de steun gelegd om zo min mogelijk lijn in de stroming te hebben. Het wachten kan beginnen. Hoewel, nog voordat ik m’n hengel in de steun heb liggen, buigt die van Sando al diep door. Een dikke gouden brasem heeft zich al gehaakt op het gewicht van de korf. Altijd prachtige gespierdere vissen hier.

Ook ik weet al snel een brasem te vangen. Omdat we amper drie visuurtje hebben is het fijn direct actie te hebben. De stroming is eigenlijk perfect om driftend met een dobber te vissen. Ik haal m’n tweede hengel uit het foedraal die al is opgetuigd met een 8 grams dobber. Een schuifloodje van 6 gram wordt gevolgd door een tonwartel. Zonder wartel zou je teveel last hebben van een kinkende lijn, omdat de maden na een lange drift bij het binnenhalen om hun as heen draaien. De onderlijn is hetzelfde als bij de bodemmontage.

Beginnende paaiuitslag

Geregeld schiet ik wat maden en hennep op de stek. Na enkele driften duikt de dobber onder. Wederom een brasem. Ook Sando heeft er weer eentje. Zo gaan we even door. Als ik mijn dobber verspeel vanwege een hanger, gaat de hengel weer het foedraal in. Lekker in de luie stoel zitten is zo gek nog niet. Het geluid van het stromende water en de vele zangvogels werkt rustgevend. Hier mogen ze mijn bed wel neerzitten.

Aan de overkant van de rivier zie ik beweging bij een groot hol. Het is een vos. Gaat een slokje drinken en dan weer terug richting het hol. Kijkt nog even om zich heen of de kust veilig is. Wat een mooie lange staart hebben ze toch. Met maximale zoom maak ik snel wat plaatjes uit de hand. Hopen dat de foto’s een beetje duidelijk zijn. Naarmate de schemering vordert neemt het aantal beten toe.

Een vos aan de overzijde van de rivier kijkt of de kust veilig is

Het laatste half uurtje is een gekkenhuis. Er lijkt een grote school brasems te zijn gearriveerd. Een winde zorgt voor wat afwisseling. Jammer dat we geen verlichting bij ons hebben, waardoor we gedwongen moeten stoppen. Eigenlijk zijn we al te lang doorgegaan, want het is bijna donker. De volle maan helpt gelukkig bij het opruimen van onze spullen. Op de terugweg bedenken we al een plan voor de zaterdag. Nog selectiever vissen. Grotere haak, groter aas en alleen de snelst stromende stukken bevissen. Jagen op de echte torpedo’s…

Wat extra licht .....