TotalFishing

Rivier in het Vizier 127

Door Yvo Bindels

14 februari 2009 - De winter van vorig jaar was uitermate zacht. Dit jaar is dit wel even anders. Er wekelijks op uit trekken is al een uitdaging op zich. De vangsten vallen ronduit tegen. Af en toe een bonusvis maken de vele aanbeetloze uren weer goed.

Dat vangen is niet eens het belangrijkste. Dat komt straks wel weer. Maar gewoon een dagje zonder totaal verkleumd het water af te komen is weer eens welkom. Lambert en ik hijsen ons snel in de warmtepakken. De Marcraft Pikemaster die bij Lambert tot volle tevredenheid vele wateruren krijgt, is al zo goed als gereed. Spanband los, lichtbalk eraf en plons, de rivier in.

Klaar voor de start

De rivier stroomt te hard om goed te kunnen bevissen. Tevens drijft er enorm veel vuil in het water. We zoeken direct een aangrenzende put op. Op het diepste gedeelte van de plas staat negen meter water onder de boot. Daar sturen we onze shadjes richting bodem. Handschoenen vormen een noodzakelijk kwaad. Omdat de bodem er vrij plat is, zet ik een dropshotmontage in de steun erbij. Je weet maar nooit.

De gloednieuwe Godfather Parabolic 2 vist heerlijk! Gevoelig, licht en voldoende ruggengraat. Ik voel ieder steentje of mossel waar het loodkopje tegenaan tikt. Laat die aanbeet maar eens komen! Na twee uurtjes peuteren hebben we op het diepe stuk echter nog geen stootje gehad. Dan maar eens in het oevertalud proberen. De vele vissymbolen geven kortstondig vertrouwen. We speuren hele wat meters water af, maar helaas…

Het zal zoeken worden. We slepen ieder met twee hengels een stuk over de plas om te kijken of er ergens iets valt te beleven. Ook de kleine plugjes worden genegeerd. Het zonnetje komt door. De gevoelstemperatuur schiet omhoog. Kleine zangvogels laten van zich horen. Vooral de koolmezen hebben er zin in. Het is nog wachten op de eerste vinkenslag. De jubelkreet die het naderende voorjaar aankondigt. De vinkenman bolt zijn veren echter nog eens op en lijkt het te koud te hebben om te zingen.

De vink bolt z’n verenkleed op

We zoeken een andere plas op. Gaan er werpend aan de slag. De frontroller stuurt ons langzaam vooruit. Lambert heeft zijn felgele shad met binddraad stevig op de jigkop gewikkeld. Krijgt na een poosje een aardige beuk erop. Mis. Niet veel later is het echter wel raak. Een snoekje zit mooi met de enkele haak in de bek geprikt. Mag er in het water vanaf.

Nog voordat ik het fototoestel weer heb opgeborgen opnieuw een kromme hengel voor m’n maat. Wederom een snoekje, ietsjes groter deze keer. Deze rakker moet wel aan boord, want de shad zit goed naar binnen. Het onthaken gaat gelukkig eenvoudig. Na een close-up van de vis, mag deze weer ongeschonden z’n element in. Dan is het tijd voor de middagpauze.

Zicht van de snoek

Op de oever treffen we de heer Haenen Senior. ‘The Godfather’ van de drie vissende Haenen-generaties die de Maas tegenwoordig onveilig maken. Een rasechte sportvisser in hart en nieren. Kan met deze kou echter niet op stap en dat betekent afzien voor hem. De roofvisavonturen van zijn nageslacht vindt hij echter ook boeiend. Zolang hij het maar over vissen kan hebben!

Na de erwtensoep en kippenpoten gaan we nogmaals over de stek waar de aanbeten vandaan kwamen. Lambert vangt onder toekijkend oog van z’n vader meteen een snoekje. Het blijkt om dezelfde vis te gaan die eerder buitenboord onthaakt is. Blijkbaar erg hongerig. Een fuut duikt een dikke staalblauwe wintervoorn op. Eigenlijk iets te groot, maar voordat ik m’n lens erop kan richten glijdt de buit toch zijn keel naar beneden.

Beiden wensen we een grote snoekbaars. Zoeken daarom de laatste uren de rivier op. De stroming is aanzienlijk. Op sommige punten kunnen we net iets buiten de heftige hoofdstroom vissen. Na een poosje wordt mijn 20 cm lange shad op de 40 grams loodkop overtuigend gegrepen. Ik sla m’n hengel krom, maar helaas mekkert de vis meteen de shad uit z’n bek. Gemiste kans. Het koppeltje zwanen komt enthousiast naar ons toe. Natuurlijk krijgen ze de laatste boterhammen. Even later zwichten ook de collega’s in de andere boten voor het sierlijke stel.

Koppeltje

Lambert zorgt nog even voor vuurwerk! Z’n hengel vangt de klappen op van een wilde vis. Het blijkt een grote gespierde brasem te zijn. In z’n staart gehaakt. Ik hang voor de zoveelste keer vast. Lambert weet het zaakje meetal met de redder weer boven water te krijgen. Deze keer helaas niet. Het lijntje wappert in de wind. Als ik een nieuwe shad monteer, krijg ik al snel een harde aanbeet. Helaas weet ik de haken niet te zetten. Het zit niet echt mee.

Lambert doet het beter en slaat opnieuw zijn hengel krom. De vis schiet er als een raket vandoor. De eerste vlucht duurt lang. Wat zou dit in godsnaam zijn? Terwijl we stiekem hopen op meerval blijkt het een spiegelkarper. Gehaakt in een vin. Lambert is de onbetwiste kampioen bijvangsten. Het hoeft maar te zwemmen, of hij vangt het. Deze karper is wel een fraai exemplaar. Prachtig goudgeel gedrongen lijf met maar enkele schubben. Voor karpervissers een makkelijk identificeerbaar individu.

Als de zon achter de horizon zakt, koelt het razendsnel af. We besluiten om maar te traileren voordat we weer totaal verkleumd raken. We hebben ons prima vermaakt. Lekker actief en geconcentreerd bezig zijn en de uren vliegen voorbij. Pure ontspanning en vandaag ook nog eens een potje visles!

Niets is veilig voor Lambert!