Rivier in het vizier 105 (incl filmpje)
Door Yvo Bindels
8 september 2008
(vervolg nr 104) ’s Nachts hoor ik gerommel en een slag tegen het houten plafond. Met m’n ogen half open kijk ik wat er aan de hand is. Wiel is op muggenjacht. “Gek word ik er van!”, moppert hij. Hans snurkt gewoon tussen het rumoer door.
Twee uur later hetzelfde ritueel. Met de slaapzak onder z’n arm verdwijnt Wiel via de kronkeltrap naar beneden. Dan ben ik de pineut. Zzzzzz…zzzzz… om m’n hoofd heen. Maak het nachtlampje aan en zie de mug voorbij vliegen. M’n ogen zijn nog niet genoeg aan het licht gewend om te zien waar het beestje geland is. Voor de zekerheid doe ik nog een extra portie muggenspray op en geef me verder over.
De morgen erna gaat alles op een lager pitje. De verstoorde nachtrust is wel merkbaar. Voordat we op pad kunnen, moet de boot gehoosd worden. De uitrusting die verder volgt is vrij simpel. Drie snoekhengels en één reserve, drie kunstaastassen, schepnet en tas met camera, water en appels. Op het water blijkt er een forse wind. We zoeken weer het ondiepe water op. Het duurt niet lang voordat de snoeken ons kunstaas vinden.
Bewolking en een stevige kabbel blijken toch vaak goede omstandigheden op het ondiepe water. De kant waar de wind op staat scoort bij ons veruit het beste. Zelfs op waterdieptes onder de meter vangen we vis. Wiel probeert zijn geluk met een felgele Salmo Slider. De glijdende jerkbait wordt al snel uit het oppervlak gegraaid. De snoek springt diverse keren de lucht in. De Slider is finaal naar binnen gezogen door de snoek. We houden de dril zo kort als mogelijk. De achterste haak blijkt in een kieuwboog te zitten. Terwijl ik de vis in de kieuwgreep vast heb, is het voor Wiel gemakkelijk om de dreg kapot te knippen met de stevige scherpe kniptang. Zonder ernstige schade kan de snoek zijn weg vervolgen.
De Slider finaal naar binnen
Hans vangt weer op zijn vertrouwde Supershadrap en ik los en vang er eentje op een drijvende Screaming Devil. Na een geslaagde morgen zoeken we de thuishaven weer op. ’s Middags maken we een wandeling door het dorp. Komen onderweg een kraakhelder meer tegen. Rondom de steiger stikt het van de baarzen. Zijn niet schuw en laten zich bewonderen. Snoek kan niet ver weg zijn, denk ik bij mezelf. Ik ga op m’n buik op de steiger liggen en kijk eronder in. Daar staan enkele grote baarzen maar vriend snoek is niet te zien.
’s Avonds gaan we weer ontspannen met de matchhengel aan de slag. Enkele meters van ons vandaan worden twee jonge boerenzwaluwen door hun ouders gevoerd. Ze zitten op een kale tak en sperren hun bek wijd uiteen als één van de ouders aan komt vliegen. In de volle vlucht wordt het gevangen insect overgedragen. De vis blijkt wederom in grote getale op onze stek aanwezig. In niet al te lange tijd staat de teller op negentig vissen. Direct na de aanslag voel ik het al. Het typische gekronkel van een kleine paling. Doet me deugd nog eens zo’n gladde kronkelde schoenveter in ongerookte versie te zien. Wiel vangt de tiende vissoort van onze vakantie, een riviergrondel. Snoekbaars en roofblei ontbreken nog. Ook de alvers die we hier vorig jaar vingen, zijn nergens te bekennen.
Jonge boerenzwaluwen
De volgende morgen is het prachtig weer. Strakke blauwe lucht en nauwelijks wind. We hebben een tip gekregen van een bevriend roofvisser die hier de weg kent. Het is een heel stuk varen, maar dan zien we ook weer eens wat ander water. Onderweg is het genieten van de natuur. Karekieten verstoppen zich in het dichte riet en twee ijsvogels scheren luid roepend langs een lange rietkraag. Boven ons vliegt een roofvogel. Kan zonder bril op niet herkennen welk soort het is. Groter dan een buizerd, lange vleugels en veel vleugelslagen. Lijkt een lichtere kruin te hebben. Een visarend? Nee, waarschijnlijk een rode wouw, maar zeker weet ik het niet.
Een rode wouw? Wie het weet mag het zeggen
Eenmaal op de aanbevolen stek aangekomen is het al snel raak. Wiel vangt een snoekje op zijn inmiddels favoriete HS shad. Gisterenavond heb ik het gescheurde gummi voor hem aan elkaar gesmolten. Zelf vis ik een witte Bulldawg vlak langs de plompen door. Daar! Een grote bek heeft toegeslagen. Hengel hoepeltje krom. Ik voel meteen dat het een beste snoek is. Na een stevige dril komt een dikke metersnoek aan het oppervlak. Ik zie dat nog 1 haak flinterdun in de zijkant van de bek zit geprikt. Vanwege de golven van een voorbijkomend plezierjacht, kan ik haar niet met de hand pakken. Hans schept de vis voor me.
Terwijl de grote snoek in het net in het water ligt, tik ik de haak los. Wat veiliger voor de snoek en voor mij. Als ik het grote kieuwdeksel open, geeft de vis een klap met haar staart en zwemt dwars door de mazen van het net heen. Weg. Verbaasd kijken we elkaar aan. De grootste vis van de week en ook de enige vis die we geschept hebben, weet zonder foto te ontkomen. Wiel repareert de mazen van het net en vangt niet veel later een fraaie 97 cm snoek op de shad. Wonderbaarlijk zitten al zijn vissen keurig met de vrij kleine staartdreg in de mondhoek vast.
Slanke negentiger op de HS Shad
Mijn Bulldawg wordt door een snoek geschampt. De rubberen staart is daarbij op een dreg geprikt. Weg actie. Terwijl ik het gekromde gevaarte wil binnen draaien neemt de snoek revanche en grijpt het cirkels draaiende stuk rubber. Hans volgt al snel en vangt een tachtiger op een blauwe Pikefighter. Op de getipte stek vangen we dicht bijeen 6 snoeken en verspelen er nog eens twee.
’s Avonds proberen we het verticaal. Mooi talud van vier naar acht meter met een harde bodem. Helaas kunnen we met onze shadjes geen aanbeet verzilveren. Dan maar een uurtje slepen op baars. We vangen zeven baarzen van klein tot groot op kleine diepduikende plugjes. De volgende morgen is wederom zomers. Insmeren met zonnebrandcrème om de huid te beschermen. Ondiep kunnen we geen snoek vinden. Ook op drie tot vier meter waterdiepte niet. Pas als we op zes meter diepte gaan slepen vinden we de rovers. De dieplopende driedelige Pikefighter blijkt een regelrechte topper. Ook de gewone Pikefighter en de zinkende supertrap weten enkele vissen te verleiden.
Weer wordt mijn driedelige pikefighter gegrepen op zes meter diepte. De vis scheurt meters lijn van m’n spoel. De dril verloopt zwaar en de vis blijft diep. Langzaam begin ik te geloven in een monstersnoek. Plotseling voel ik het lege gevoel. Slechts de actie van de plug is voelbaar op de hengeltop. Teleurgesteld draai ik het kunstaas binnen. Drie snoeken verder ben ik de grote vis alweer een beetje vergeten.
Terwijl ik de zevende snoek van de morgen dril, speelt Wiel wat onder de boot met zijn shad. Plotseling wordt er hard aan zijn hengel getrokken en scheurt een vis het diepe in. Als ik mijn vis lostik, zie ik hoe krom de hengel van Wiel staat. Helaas veert zijn hengel snel weer recht en hebben we weer een grote vis verspeeld. Hans vangt tenslotte de laatste vis van onze vakantie. Met een Rapala Taildancer weet hij toch nog een kleine snoekbaars te verleiden.
Einde van een heerlijke nazomerse dag
Daags na thuiskomst alweer twee uur reizen. Het bezoek aan de fair is echter elk jaar weer de moeite meer dan waard. Gezellig bijkletsen met bekenden, kijken naar de nieuwste snufjes en uiteraard wat nieuw kunstaas aanschaffen, voor het geval dat… .....Klik hier voor een korte filmimpressie!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
