TotalFishing

Carp Safari Mei 2004

Door Bob van den Meiracker

Om 9.00 sta ik op Schiphol klaar om in te checken, maar ‘s avonds om 21.15 pas stap ik in het vliegtuig dat me naar Montreal brengt. Overboekingen bezorgden me een upgrade voor de directe KLM vlucht , maar een niet werkende klep hield dat toestel tot ‘s avonds aan de grond! Pfffff, het werd een zeer vermoeiende reis, dat begrijp je.

De gemene N.O. wind herinnert me eraan dat het voorjaar hier nog moet beginnen maar het zonnetje is zeer welkom. Een erg vroege start dit jaar , ik ben op zoek naar paaiende karper maar de wind verhindert een boottocht, dus ga ik maar met de bus op pad, zoekend naar bewijs van karper.

Bij terugkomst in ‘Camp Caribou’ staat Pierre druk te gebaren;”Karpers… ze paaien!”. Bij 15 graden watertemperatuur !? Pal voor het huisje zie ik inderdaad de ene na de andere boeggolf, ben je de hele dag op zoek naar paaiende vis, blijken ze pal voor de deur te paaien ! Gewapend met penhengel en fototoestel probeer ik met het bootje zo dichtbij mogelijk te komen, links en rechts van me vluchten karpers, terwijl anderen zich niets aantrekken van het geplons van de roeiriemen.

Wat een spektakel, al gauw geef ik het op om achter de karper aan te ploeteren en besluit het bootje maar te laten liggen waar het ligt, er staat zo weinig water dat roeien toch niet gaat. Het duurt niet lang voordat ik ben omgeven door paaiende karpers, die dobber kan er wel af..20cm waterplanten met 20 cm water erboven..onhandig probeer ik een dikke worm voor zo’n dikzak te manoeuvreren als de linker roeiriem ineens met geweld opzij gebeukt word door een geschrokken karper. Mijn hart klopt in de keel en mijn mond is droog,wat een spektakel, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Als ik weer van de schrik bekomen ben zie ik rechts een voetbal dikke karper , zeker een meter lang mijn blikveld binnen schuiven. Ik probeer mijn worm zo kalm mogelijk aan te bieden, maar het koude oog staart me minachtend aan alsof ie zeggen wil ‘Je denkt toch zeker niet dat ik daarin trap maat!’

Enfin, na een uurtje of zo geef ik het op en bedenk ik zelfs nauwelijks foto’s te hebben genomen, sterker nog als ik me omdraai zie ik mijn camera liggen die op een statief gemonteerd was, voorover op de zonnekap, die gescheurd bleek. Beter de zonnekap dan de dure lens, dat was nog mazzel hebben, het hele gebeuren heeft grote indruk gemaakt .

Door het koude voorjaar kook ik nu 80% van de maïs, dit jaar heb ik me voorgenomen dat ‘alle kleine beetjes’, misschien het verschil maken. Braid op de spoel en gecoate braid voor onderlijn gebruiken, kleinere haken, krimpkous, een modernere rig dus en nieuwe molens. De oude molens hadden er inmiddels 1000 karpers per stuk op zitten!

Opvallend hoeveel karpers de eerste weken sneuvelden aan de gele pop-up, een teken dat veel voeren op dat moment weinig verschil maakte. Ze stortten zich werkelijk op het aas. Frappant hoe sterk en explosief de karper al was bij 15 graden, menigeen sprong als een dolfijn door een hoepel,..áán de lijn dus ! Rond het middaguur word ik door een groepje bakvissen ‘belaagd’, ze treffen het ,de ene na de andere karper meld zich, prachtige donkerbruin met goud gekleurde vissen… de oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. Ze blijven me dagelijks bezoeken. We moesten deze stek dus wel de ‘bakvissenstek’noemen.
Dit voorjaar lukt alles, veel ruimte voor experimenteren dus. Een paar cm langer of korter maakt idd net hét verschil en enthousiast stort ik me op het ‘fine-tunen’.

25 Mei; Het is slecht weer door een gure noordooster en regen, door het nog steeds te hoge water laat ik het ‘stalking’ plan maar even rusten en ga maar naar de bakvissenstek. De eerste springt als een zalm bijna een halve meter boven water voor ie terugvalt, daar krijg je het wel warm van en al snel zit ik zonder jas de ene na de andere karper te drillen, het gaat hard, té hard eigenlijk. Ja je hebt van die dagen , we zullen ze nog gaan missen dus mij hoor je niet klagen en al gauw heb ik er ook betere vissen bij van11 kg, 12kg en net voor het middaguur een fraaie 15 kg vis…ook geen zin om voor een foto de hele handel uit te pakken dus mag ie zo weer zwemmen, heerlijk is dat zo puur voor de lol je in het zweet te drillen. Slechts enkele losschieters op jawel 40 runs, natuurlijk ook hier geen dagelijks ‘werk’. ‘s Avonds heb ik hevige pijn in mijn rechterarm en dat zou er niet echt beter op worden .

De volgende dagen is geen paaiende karper meer te vinden, met de N.O ‘ster vertrokken !? Natuurlijk gaan er wel wat emmers maïs in maar dat zou daar niet veel uitmaken , Canada is geen plek waar overal karper zit, vaak is het alles of niks.

Het weekend begint met veel bootjes zoals gewoonlijk en de vis reageert daar meteen op , vreemd is dat als er bulkcarriers langskomen dat zelfs een teken is om aas te zoeken, maar wanneer de visbootjes en schurftscooters zich laten horen is het vaak einde oefening totdat de rust weerkeert. Ik heb bezoek uit NewYork State en we vissen op ‘the Point’ een diepe stek vanwege die boten in het kanaal. We hebben beide al enkele karpers gevangen en zitten zoveel mogelijk achter een paar struiken om uit de koude wind te blijven. “Piep”…..jouw hengel roep ik nog, Niels gaat kijken maar ziet niets..”Piep”, weer controleert hij zijn hengel, weer niks… enkele valse piepen later zijn we het zat en stellen ons verdekt op bij de bus. Een piepklein knalgeel vogeltje (bleek later een goudvink te zijn) duikt op de hengel van Niels..”Piep”…het beestje roffelt zijn vleugeltjes en springt op en neer blijkbaar wil ie meer horen !

Dat de paaitijd niet veraf was bleek uit karpers die gehaakte vissen volgden tot het net. Zeer wisselende vangsten waren het gevolg, kleinere vissen van 10 tot 15 pond met af en toe een uitschieter erbij. Er komt nog iets aparts boven water, een deksel lijkt het wel, zo een waar ik 2 jaar geleden een hele grote aan verspeelde voor het net. De lijn blijkt er doorheen te lopen , het is een als een harmonica geplette blikken container, erg lastig drillen en ik heb mazzel dat dit blik niet totaal verroest is zoals die van een dag later …wat me inderdaad weer een aardige vis kostte. Er ligt natuurlijk van alles op de bodem.

Ik pik Peter op van de luchthaven voor een week in Montreal en hij vangt zijn eerste karper ± 2uur later, altijd een leuk begin natuurlijk. Hij blijkt enthousiast over de accommodatie, hoe eenvoudig ook je waant je er wel in het paradijs. Lastig om er te vissen bleek, alhoewel Pierre ‘s avonds als ie met de muggen thuiskomt een verassing bij zich heeft namelijk een kleine steur ! Of we die willen hebben om op te eten ! Nou nee hoor Pierre, erg vriendelijk maar zet m gauw terug! Deze meersteuren kunnen toch over de 300 pond zwaar worden, maar er word nog niet op gevist door sportvissers, iets wat ik erbij zal proberen te doen.Word vervolgd

Meer informatie over het karpervissen in Canada: www.canadiancarpsafari.com.