In memoriam: Hans van Duijvenbode

Hans van Duijvenbode was een visser in hart en nieren. De kop van de Noordpier te Wijk aan Zee was zijn meest geliefde en vaste plek. Hans viste steevast op maandag op de Noordpier. Om zijn plek zeker te stellen stond hij midden in de nacht op en bevond zich dan meestal tussen twee en drie uur in de nacht op de Noordpier. Die was dan nog akelig leeg, maar dat vond Hans eigenlijk het mooiste.

Hans, wat zullen we je missen!!

Deze tijdstippen waren puur genieten voor hem. Dit was het echte leven voor hem om te vissen onder deze omstandigheden! De meeste vissers van de “maandaggroep” kwamen wat later, ook al zaten er ook hele vroege vogels bij. De vissers die Hans op maandag meestal vergezelden op zijn geliefde kop van de Noordpier, waren Theo van der Does, Eric Eijssens, Wil van Wilgenburg, en Bill.

Het werpen om de verre plekken rond de Noordpier te bereiken, is hem bijgebracht door George Verberne. Ik heb Hans ook vele malen mogen ontmoeten op de Noordpier en heb ook zeer vaak met hem gevist, ook al stond ik meestal een stukje verderop omdat je op de kop gewoonweg teveel vast zat, maar Hans deerde dat niet.

Meestal had hij al een vracht vis gevangen en dan moest je zelf nog beginnen. Maar de begroeting als ik even bij hem kwam neuzen of hij al wat gevangen had, was steevast hetzelfde. Een ferme warme handdruk waar mijn toch niet zulke kleine handen bijna in vermorzeld werden. Hans was sowieso een warm mens en het was dan ook altijd zeer prettig om een praatje met hem te maken of in zijn nabijheid te mogen vissen. Als er wat was dan probeerde hij je altijd te helpen. Hans heeft karrevrachten vol met de meest voorkomende vissoorten gevangen op de pier.

Hij maakte de mooiste vissen schoon en fileerde ze om ze panklaar te maken. Niet voor hemzelf hoor, want Hans was allergisch voor vis (eiwitten). Maar hij zorgde ervoor dat zijn familie, buren, maar bijvoorbeeld ook het bejaardentehuis waar hij vaak op bezoek ging, rijkelijk werden beloond met een lading prachtige verse vis. Zo was Hans!! Totaal niet zelfzuchtig. Hij stond eerder klaar voor een ander dan aan zichzelf te denken.  Enige jaren geleden werd Hans getroffen door de verschrikkelijke ziekte alvleesklierkanker.

Daar is op den duur geen kruid tegen gewassen en is een van de soorten kanker waar niets anders aan gedaan kan worden dan slechts het leven te rekken. Het is ongelooflijk hoe Hans gevochten heeft tegen deze ziekte de afgelopen jaren om toch maar te proberen nog  zoveel mogelijk tijd te kunnen verkrijgen om samen door te brengen met zijn vrouw Patricia en zijn verdere familie. Maar natuurlijk ook om nog maar zoveel mogelijk te kunnen vissen. Waar menigeen het bijltje er allang had bij neergegooid, ging Hans tot verbijstering en ongeloof van mijzelf en zijn andere vismaten “gewoon” door met vissen, ook al werden de vissessies steeds korter en inspannender voor hem.

Hans op de terugweg van zijn grootste passie: vissen op de Noordpier.

De heenweg op de pier ging nog wel, maar op de weg terug hebben we hem vaak moeten begeleiden zodat hij veilig bij zijn auto aankwam waar hij dan weer een tijdje moest bijkomen. Maar de big smile was dan toch niet meer van zijn gezicht af te krijgen. Hij had weer gevist!!!!!!! Vissen is leven!! Leven is vissen!! Wat een prachtige kerel en wat een eer om de laatste 17 jaar toen ik mijn visstek verlegde van de Zuid- naar de Noordpier, met hem te hebben mogen vissen.


Toch nog genoten aan het Noordzeekanaal!!

Toen de krachten verder afnamen heb ik hem voorgesteld om mee naar het Noordzeekanaal te gaan om daar te vissen. Dan hoefde hij niet tegen weer en wind in naar zijn visstek te fietsen op de Noordpier, maar kon hij vlakbij de auto vissen. Gelukkig ging hij met me mee de laatste jaren en ook aan het kanaal heeft hij met volle teugen genoten, vaak tezamen met zijn vrouw Patricia en zijn zuster Jannie.

Maar de Noordpier is natuurlijk nimmer uit zijn hoofd gegaan en daar lagen zijn echte visroots. Maar ik ben heel blij dat we heel vaak samen hebben gevist en heerljke gesprekken hebben gevoerd aan de waterkant. Soms over de ziekte die hem getroffen had, daar kom je niet omheen, maar meestal toch over het vissen zelf, want dat moest de afleiding geven voor de ziekte die in het dagelijkse leven toch al te zeer aanwezig was. 

Hans is gestorven op 19 juni 2011 en we hebben hem in het bijzijn van enige vismaten van de Noordpier, familie en vrienden op 24 juni 2011 begraven te Noordwijk waar hij eindeljk nu zijn verdiende rustplaats heeft gevonden. Vismaat Theo van der Does hield een prachtige toespraak over Hans en zijn visserij op de Noordpier om alle aanwezigen te laten meedelen in hetgeen hij altijd uitspookte op de Noordpier.

Ik zal hem verschrikkelijk gaan missen en de Noordpier en het Noordzeekanaal zullen nooit meer hetzelfde zijn!! Een zeer warm en gepassioneerd visser is heengegaan!!  Bedankt Hans, voor alles!! Je visquotum was vol!!

Patricia en verdere familie en vrienden, veel sterkte gewenst met dit verlies.

De Noordpier zal nooit meer hetzelfde zijn !!!!!!

Lucky Luc Mom