Ierland 2006, (deel 1) een snelle trip naar de betere stekken
door Arthur van Tienen en Joop Folkers
Na een paar keer wat ervaringen uitgewisseld te hebben kregen we eind juli 2006 eindelijk eens een keer via het uitstekende werk van het Iers verkeersbureau in Nederland de mogelijkheid om met z’n tweeën een weekje naar Ierland te gaan. We wilden eens te kijken wat voor stekken er in petto zijn voor de Nederlandse en Belgische bootvissers met stiekem een blik naar de vis mogelijkheden vanaf de kant als er soms te veel wind staat om met de boot eruit te gaan.
De ruige Ierse natuur met zijn vele schapen
Op vrijdagmorgen werden we door vrouwlief keurig afgezet voor de vertrekhal van Schiphol en via de e-ticket computers is het comfortabel inboeken zonder lange wachtrijen en zonder de zuchten van degene voor wie het allemaal niet te vlug gaat. Aanrader dus die e-tickets!Om 10 uur ging koos de Air Lingus Boeing 737 het luchtruim en een klein uurtje later landen we op een vochtig Cork.Het inchecken liep ook redelijk vlot zodat we onze huurauto bij Murrays, een eindje verder op een paar minuten lopen, konden oppikken. Murrays autoverhuur heeft een balie in de aankomsthal van Cork airport en vandaar pikt een busje je op om je even verder met je bagage bij de huurauto af te zetten.
Het guesthouse “ Carrigaholt Sea Angling Centre”
Alles was prima geregeld door het Iers verkeersbureau en om ongeveer half elf konden we de motor van de Ford Fiesta starten en door het drukke Cork onze weg zoeken richting Ring of Kerry, een mooi natuurgebied met een rondweg langs de eilanden, beslist de moeite waard om eens te rijden. Wat wel even wennen was is het rijden in een auto met het stuur rechts en schakelen met je linkerhand. Na enige kilometers ging Joop een beetje benauwd kijken en vroeg of ik het gras aan het maaien was aan de linkerkant. Gedurende de trip naar de ferry over de Shannon bij Tarbert over de N22 via Crookstown, Killarney, Tralle en Listowel ging het geleidelijker aan steeds beter en ging Joop wat ontspannender kijken en durfde weer aan de linkerkant van zijn stoel te gaan zitten.
De Clare Dragoon, prachtboot
Waar je wel rekening mee moet houden in Ierland is het feit dat er op 2 na geen snelwegen zijn en de meeste wegen zijn tweebaans met inhaal stroken tegen heuvel op. Wel kan je de invloed zien van de financiële bijdragen van de Europese unie want werkelijk overal zie je wegwerkzaamheden en bouwen van huizen en kantoren. De meeste wegen gaan door de steden heen en dat leidt tot vertragingen, hou hier rekening mee.
Na wat stops reden we om ongeveer 4 uur s’middags de kade op bij Tarbert om te wachten op de pont over de Shannon. Als rechtgeaarde vissers werd de auto verlaten omdat onze blik werd getroffen door 2 Ierse broeders in Petrus die op het eind van de steiger stonden te vissen.Het water in de Shannon bruiste van de activiteit, jagende makrelen en zeebaarzen toonden het beeld aan de zijkanten van de steiger waar de stroming rondom de palen de kleine aasvis in problemen brachten. De vriendelijke Ierse vissers waren echter uit op bull-hus ( kathaai, het grotere broertje/zusje van de hondshaai) en thornback ray , (stekelrog, niet te verwarren met de pijlstaartrog!) en waren niet geïnteresseerd in de mooie baarzen die rondom de pilaren aan het jagen waren.
Dit kan je allemaal in Ierland tegenkomen
Veel tijd hadden we niet om te kijken want behoedzaam sturend langs de zandbanken kwam onze pont er aan en moesten we in de auto stappen voor de oversteek naar Killimer aan de overkant van de Shannon. Op ons loopje naar de auto was er een Engelsman zo bijdehand om met zijn auto de aan het eind van de pier gelegen slipway ( helling) te vroeg te willen betreden en donderde zo’n halve meter lager gelegen helling op onder een hevig gekraak van zijn kunststof achterbumper. Algemene hilariteit door de wachtenden voor de pont en een met schaamrood aangelopen gezicht achteraan de rij aansluitende Engelsman.
De Shannon door de pont bedwongen en via een half uur durende rit langs Kilrush en Kilkee bereikten we om ongeveer 17.00 uur Carrigaholt waar natuurlijk eerst naar de haven werd gereden om te kijken waar de “ Clare Dragoon” aangemeerd lag waarmee we de volgende 2 dagen zouden gaan vissen.Op de karakteristieke pier van Carrigaholt waar de visserij de bepalende factor is en de lucht een en al visserij uitademt zagen we de Clare Dragoon aanmeren en je raadt het nooit, een bekend gezicht stond op de pier zijn spullen van de boot te halen en Rene de Back, bekend bootvisser en tevens schipper van de uit de Oosterschelde varende “ The Pirate” en zijn vrienden stonden lachend hun spullen van de laatste dag vissen in de auto te laden. Al pratend kwamen we erachter dat zij een fantastische week achter de rug hadden met zeer veel vis dus dat gaf de burger moed. Echter de weersverwachtingen voor de komende dagen waren niet best en dat zou uitkomen ook.
Schitterende omgeving
Het guesthouse “ Carrigaholt Sea Angling Centre”
Na de eerste kennismaking met schipper Luke wilden we naar het guesthouse om onze spullen uit te pakken en een hapje te gaan eten.Na aankomst in het guesthouse werden we vriendelijk onthaald door Mary, de vrouw van Luke op hun prachtige landgoed in de heuvels van Loop Head, de meest westelijke uitloper van de landtong aan de noordwestzijde van de Shannon Het guesthouse bestaat uit een woning waar Luke, Mary Aston en hun drie kinderen wonen en eraan vastgekoppeld een schitterend guesthouse, keurig verzorgd, splinternieuw en een perfecte ambiance om als sportvisser te verblijven, alles om de vis schoon te maken, ruime vriezer, mooie slaapkamers en dito keuken, een biljartkamer is ook aanwezig. Een van de mooiste guesthouses die ik heb gezien.
Hondshaaitjes kom je werkelijk overal tegen
Joop en ik sliepen een klein stukje verderop bij de ouders van Mary waar het goed toeven was bij vriendelijke mensen die service gericht waren en open staan voor vissers en hun soms vreemde behoeftes. Na onze spullen te hebben uitgepakt reden we terug naar het centrum, (nou ja centrum…) van Carrigaholt om eens lekker een biertje te pakken, een hapje te eten en onze visplannen voor de volgende dag door te nemen.Joop ging aan de krabben poten en ik dacht dat een gebakken tarbot wel eens heel goed kon smaken. De locatie om te eten in Carrigaholt is: “ The Long Dock”, een pub/restaurant van grote klasse die meervoudig is gewaardeerd met de classificatie ”Best Pub of Ireland” en waar een hele gezellige Ierse sfeer hangt, ongedwongen en gastvrij en we voelden ons direct op ons gemak. Het eten was voortreffelijk maar wel wat aan de prijzige kant dus hou hier rekening mee als je hier wilt gaan eten.
Makreel bleek het beste aas en is eenvoudig te vangen
De Irish Coffee die we bestelden na afloop is de beste die ik ooit heb gedronken en deze wordt dan ook met zeer veel zorg klaargemaakt met Ierse Paddy whisky en vers geslagen slagroom en kandijsuiker, een aanradertje. Als je wat goedkoper wilt eten is er niet veel uitzoek in Carrigaholt maar in het 10 kilometer noordelijker gelegen Kilkee heb je keus zat. Na een voldane maaltijd de spullen voor de volgende dag klaargemaakt en meteen moe maar voldaan gevoel lekker onder de wol gekropen
De ”Clare Dragoon”
De wekker ging om 07.00 uur af en na een Iers breakfast met de onvermijdelijke eieren, pudding, en spek reden we in een 5 minuten naar de aanleg plaats op de pier van Carrigaholt waar Luke de Clare Dragoon, een splinternieuwe 37 voet ( 11.20 mtr.) lange Lochin met een 650 PK turbocharged Caterpillar, al aan het gereedmaken was. Een nadeel van de aanlegsteiger is dat er geen aanmeerponton is met een luie trap zodat bij laag water via een roestige ladder de spullen van en aan boord moeten worden gehesen.
De boot is perfect onderhouden en voorzien van alle snufjes op navigatie en fishfinder vlak en een verademing om te zien. De bak biedt ruim voldoende plaats voor 8 tot 10 vissers maar onze mening is dat 6 tot 8 vissers wel het matje is wil je ontspannen kunnen vissen. De kajuit is ruim zat en goed uitgerust om met deze hoeveelheden vissers binnen te zitten. De huurhengels molens en reels zijn van topkwaliteit (Shimano en Penn) Alle denkbare onderlijnen en lood zijn tevens aan boord verkrijgbaar. De kennis van schipper Luke Ashton in de monding van de Shannon en het gebied ver daarbuiten is zeer goed door zijn jarenlange ervaring als commerciële schipper in deze wateren
Gevangen op een makreelstrip
De stek waar Rene de Back had gevist was niet aan te raden omdat het weer zou verslechteren in de loop van de dag, maar omdat Joop als kunstaas specialist wel eens die dikke pollakken wilde belagen kozen we ervoor om net even ten noordwesten van de Shannon aan de noordwestzijde van Loop Head op de Atlantische oceaan te gaan vissen op deze felle rovers en met een zuidoosten wind 3 tot 4 in onze rug gingen we op weg.
Op de stek aangekomen werden de shads uitgeworpen maar het liep voor een meter met het kunstaas en alleen op de verse makreel strippen werden er wat bodemvissen gevangen door de 4 Ierse opstappers die ook mee waren gegaan, vis als poon, wijtingen kleine pollakken en gul kwamen aan boord maar de mega pollakken die we bij Rene de Back in de kisten hadden zien liggen waren er niet bij.
Ondanks een poging om wat meer bodemvis te vangen dicht onder de kust waar wel wat mooie pollakken op aas boven kwamen was het toch niet alles en een aantrekkende en veranderende wind van zuidoost 3 tot 4 naar zuidwest 6 tot 7 werd besloten het anker te lichten en richting haven te varen, normaal zo’n uurtje varen. Wat er in die komende drie uur hierna gebeurde hopen we nooit meer mee te maken…..
Geconcentreerd vissen
De tocht terug ging eerst 6 mijl zuidwestelijk tegen de wind in richting monding Shannon en met Atlantische deining golven van 4 meter hoog bleek er in eerste instantie niets aan het handje, de Lochin pareerde elke golf met gemak en leek het een makkie. Bij de monding van de Shannon aangekomen bleek het uitstromende tij in combinatie met de zuidwesten wind golven van 4 tot 5 meter te produceren die over sloegen en het voordek in een bruisend bubbelbad veranderde, nog niks aan de hand echter we moesten een stuk dwars op de golven om te keren en met de golven in de rug richting Carrigaholt te varen.
Het half uur waarin we dwars op de golven moesten varen kapseisden we bijna 2 keer en met hulp van alleen onze lieve Heer zijn we overeind gebleven.Ik dacht op een gegeven moment dat echt alles was afgelopen zo ging de boot op haar zij. Een Engelsman deed het letterlijk in zijn broek, een Ierse visser die bij de Ierse marine was geweest en nu loods op de Shannon was stond met zijn zwemvest en een bleek bekkie in de deuropening van de stuurhut en ik kon me ternauwernood nog net vasthouden achter de stuurhut.
Nadat dit hachelijke halfuurtje dwars op de golven voeren we met de golven in de rug en teruggenomen snelheid richting haven van Carrigaholt en met ontzag zag ik de Atlantische golven op het achterschip van de Clare Dragoon afkomen en hopende dat deze niet zouden overslaan zodat we alsnog een achterbak vol water zouden hebben. Na drie uur zwoegen bereikten we de haven van Carrigaholt en konden we opgelucht ademhalen. Joop en ik zijn eerst een biertje wezen drinken in The Long Dock voordat we naar het Guesthouse terugreden en zwijgend lieten we onze gedachten nog maar eens gaan en beseften we dat we uitermate veel geluk hadden gehad. Ik sliep goed die nacht maar drie dagen later in Newfield werd ik zwetend wakker, hoe bedoel je dat dit geen indruk maakt!
Een prachtige sportvis
Na een goede nachtrust werden we wakker van de ferme zuidwesten wind en zouden we niet op de Atlantische oceaan kunnen vissen en dus op de Shannon op tope en thornback rog en bull-hus gaan vissen. Na makreel te hebben gevangen werd er koers gezet naar een zandbank in het midden van de Shannon, waar haast geen scheepsverkeer is, en werden de makrelen uitgezet voor de tope. Het tij was echter spelbreker en tijdens het ophalen van het anker kreeg ik nog een run maar helaas miste ik de vis en gingen we verder op stroom naar een andere stek voor tope.
Hier was het zeer goed vissen en al snel kwamen de eerste Thornback roggen en hondshaaien binnen. Na ongeveer een uur gierde reel van een van de Ierse vissers en kan een gevecht worden aangegaan met de eerste tope van de dag welke tevens de laatste zou zijn helaas en na een dril van ongeveer 10 minuten kwam de 39 pond wegende tope binnenboord, wat een schitterende sportvis is dit zeg, met een prachtig op snelheid gebouwd lichaam. Na een tag op zijn rugvin te hebben aangebracht werd de tope weer in de Shannon gelaten.
Na nog wat hondshaaien en thornback roggen gevangen te hebben werd richting haven gevaren en waren onze twee dagen in Carrigaholt voorbij, immers de volgende dag moesten we naar Clew bay rijden. S’avonds werden we uitgenodigd om de maaltijd bij het gezin Aston te nuttigen en na een maaltijd waar gepocheerde wilde zalm met gepofte aardappelen en Ierse groentenmix de maaltijd vormden met een goed glas rode of witte wijn. Na een gezellige avond vol verhalen en ervaringen zochten Joop en ik het bedje op want de volgende dag stond ons de trip naar Clew Bay in het Noordwesten van Ierland te wachten
Alles kwam toch nog goed…
Samengevat
Carrigaholt Sea Angling Center is een locatie met volop potentie voor een onvergetelijke visvakantie, echter het weer moet mee zitten om de topstekken vlak voor de monding van de Shannon te kunnen bereiken. De Shannon biedt echter volop mogelijkheden om met slecht weer toch een zeer fijne visdag te hebben.
Joop en ik hadden de pech zeer slecht weer te hebben tijdens deze twee dagen en dat was toch wel een kleine domper op deze vakantie.Bij niet uitvaren van de boot kunnen er vanaf de kant goede vangsten van rog en haaitjes worden gedaan op diverse locaties. Alle waardering voor het gezin Aston die het prima voor elkaar hebben met hun accommodatie en hun prachtige sportvis schip de Clare Dragoon
Wat heb je nodig?
Een normale 30# uitrusting voor bodemvisserij met een Abu type 7000 of Shimano Charter Special of Calcutta 700 reel , een middelzware spinstok of zeebaarshengel met dito molen of reel. Door ons werd een Twinpower 5000 van Shimano en een Daiwa Saltiga 4500 op een Sea Bass Special hengel gebruikt voor de shad visserij op pollak en bodemvisserij op klein spul. Leadheads voor de shads tot 100 gram zijn geen overbodige luxe op diep water
Voor de tope visserij in ondiep water is een Uptide hengel van 3 meter uitgerust met een reel type Abu 7000 of een TLD 15, Charter Special of Calcutta 700 van Shimano een must. Voor de tope visserij is een 40/100ste nylon hoofdlijn voldoende met uiteraard een voorslag van 60/100ste en als onderlijn een hoofdlijn van 60# van ongeveer 1.00 mtr. lengte lopend door een running boom of zip slider en als laatste een stalen onderlijn van 0.5 mtr. Voorzien van een haak 6/0.
Tip is om de weerhaak van deze haak weg te vijlen om zo min mogelijk schade aan te richten aan de tope of de thornback roggen die je hier vangt in de Shannon. Een stevig griplead van 200 tot 300 gram houdt het zaakje stevig op de bodem.
Voor diepere stekken kun je gewoon downtide vissen met los lood en zal de stroming het gewicht van het lood bepalen maar persoonlijk vind ik de uptide hengel het meeste geschikt om deze prachtige rover te drillen.
Wie, wat, waar?
Info voor de mogelijkheden bij P&S visreizen te Haarlem, website: www.psvisreizen.nl
Info bij de familie Aston: lukeaston@eirecom.net
Website: www.fishandstay.com
Volgende keer het vervolg van onze snelle vistrip naar Ierland, de dagen bij Mary Gavin Hughes, de enige vrouwlijke schipper van Ierland en wat voor een!
Groeten van Joop en Arthur