De haken en ogen van een Noorse vistrip: Deel 38 Tregde en Farsund

Tekst en fotografie: Geert Luinge

Hallo vismaat. 

In de vorige afleveringen heb ik je laten zien welke prachtige vissen we hebben gevangen bij TregdeFerie in het zuidelijkste puntje van Noorwegen... en daar wou ik nog even mee doorgaan. 

Meestal zegt 1 foto meer dan duizend woorden... dus hier zijn wat plaatjes van ons avontuur. Hieronder zie je bijvoorbeeld de grafische weergave van onze beste stek, maar... daar zat een addertje onder het gras.

Op het eerste gezicht zie je niks opvallends aan de stek waar we met de boot overheen driften (zie stippellijn), want er liggen meerdere eilanden waartussen je kunt vissen, dus waarom zou die ene stek dan beter zijn dan de andere? Het antwoord bleek te zijn: omdat er meer stroming staat !  

Natuurlijk ben je op zee altijd afhankelijk van het getij, maar... hoe smaller de doorgang tussen twee eilanden, hoe harder het in principe zal stromen... en daar zit meestal de vis. Ten tweede zie je rechts in beeld helemaal geen vissymbolen, dus het lijkt alsof dit een waardeloze stek is. Maar... dat het hier op de bodem bezaaid lag met tientallen scharren... dat kon je op de fishfinder niet zien.  

Nou zou je denken: als het daar bezaaid ligt met scharren, dan ga je ze dus achter mekaar vangen. Maar dat bleek niet zo simpel. Die scharren waren namelijk vreselijk treuzelende sabbelaars, die het aas niet meteen naar binnen slurpten, maar een beetje aan het staartje van de strip makreel zaten te plukken. Na een stuk of tien missers (wel beet, niet hangen) besloot ik om een mini-pennel-rig te knopen voor die sabbel-scharren en dat werkte meteen donders goed. 

Het tweede haakje wappert mee met het aas in de stroming, zonder dat de haakbocht verstopt zit in het aas en de meeste vissen die hieraan sabbelen haken zichzelf op de vrije haak. Dus toen we die truc eenmaal doorhadden kwamen er een paar mooie maatse scharren boven water.  Enne... loodbonken hè ! Ik bedoel : laat je aas niet op dezelfde plek stil liggen, maar maak telkens even een wipje met het lood en zorg ervoor dat er wolkjes zand opdwarrelen. Daar zijn de meeste platvissen gek op, want dan lijkt het net alsof er een garnaal wegstuift. 

En als ik je nou vertel dat mijn schoenmaat 46 is... dan snap jij wel dat we in onze nopjes waren met een  flinke klus van die bovenmaatse scharren. Maar... eerlijk-is-eerlijk... deze keer waren de scharvangsten duidelijk minder dan in vorige jaren. Dat kan liggen aan het jaargetijde, de watertemperatuur, de weersomstandigheden, het voedselaanbod, de natuurlijke aanwas of wat-dan-ook. Zeg het maar. Ik weet het niet. Elk jaar is weer anders.

Ik wou je ook even laten zien welke trucs we deze keer hebben toegepast, om uiteindelijk 16 verschillende vissoorten aan de vinnen te komen. Zoals bijvoorbeeld  de vlieg / veer / muppet die we als extra attraktor aan een fluoro voorslag ongeveer 40 centimeter boven de pilker aan een kort zijlijntje hadden geknoopt. D'r zijn allerlei vissoorten die daar graag hun tanden in zetten.

Zo'n tweede 'muppet' of vlieg boven je kunstaas blijkt in de praktijk een verdomd goeie manier om uberhaupt vis te vangen en het levert vaak leuke verrassingen op. Niet alleen omdat het formaat van de vlieg kleiner is dan de pilker/shad  (zodat je ook de kleinere vissen kunt vangen), maar vooral ook omdat hier sprake is van 'vluchtgedrag' , waardoor vissen extra geprikkeld worden. 

Je moet het zo zien: onderwater lijkt het dan net alsof er een klein visje (die vlieg) wordt achterna gezeten door een grotere vis (jouw pilker/shad) en dat lokt agressie uit onder de roofvissen die het zien. Bovendien heerst er onderwater altijd een concurrentiestrijd tussen vissen van dezelfde soort. Dus... als jij het niet pakt... dan pak ik het !

Daarom is zo'n montage met 1 groter kunstaas en 1 kleinere vlieg ervoor vaak een echte top-onderlijn. Het is niet de bedoeling dat je twee vissen tegelijk vangt, maar wel dat je eerder beet krijgt en meer verschillende soorten kunt vangen. 

Op de foto zie je een paar onderlijnen waar we goed mee gevangen hebben. Geknoopt van 40 of 60 honderdste fluorocarbon met onderaan een sterke wartel voor de shad of pilker. Ongeveer 40 cm daarboven een afstaande zijlijn van 15 cm met een flinke dikdradige haak met een groot oog (waar die dikke lijn doorheen past), opvallende glimmend gekleurde veren en liefst ook een oog, als nabootsing van een visje.  

Misschien ziet het er wat rommelig uit, maar deze frutsels hebben al bij meerdere vissen in de bek gezeten, en goed gereedschap hoeft niet mooi te zijn. Het voordeel van een onderlijn-met-veren ten opzichte van een zijlijn-met-twister (of shad of octopus of gummimak) is dat veren veel minder weerstand hebben in het water, dus daardoor zal het kunstaas sneller naar beneden kunnen zakken, waardoor je beter vertikaal vist. Alle beetjes helpen.

En dan heb je nog het hoofdstuk kralen. Met kralen kun je extra veel aandacht trekken. Een enkele fluoriserende kraal kun je (nadat je hem met een lamp hebt opgeladen) in het donker zó ontzettend duidelijk zien. Die heeft onderwater gegarandeerd een enorme actieradius. Die zal de vis van heinde en verre naar zich toe lokken. Zodra ze iets opvallends zien komen ze er uit nieuwsgierigheid opaf om de zaak te inspecteren.  

Voortaan ga ik onderlijnen knopen met nog meer kontrast en opvallend glimmende glitters. Nog meer bonte kleuren, wapperende veren, fluoriserende (= lichtgevende) kralen, roze fluo-slang, glinsterende sequins, draaiende spinnerbladen enzovoort. Aandacht trekken !  Want op zee geldt: ... hoe meer het aas opvalt... hoe eerder je beet krijgt. Zekerweten.

Ik wil absoluut niet beweren dat dit ook geldt voor het zoete water, want daar is de gemiddelde vis veel meer op zijn hoede. Zoetwatervissen zijn eerder schrik-achtig , achterdochtig en veel voorzichtiger dan zeevissen.   

Op het zoete water zul je de meeste vissoorten verjagen als je teveel herrie maakt, maar op zee komen ze juist kijken wat er aan de hand is. Waarom ? Waarschijnlijk omdat de zee nou eenmaal zó groot is, dat je wel moét zoeken om uberhaupt iets te eten te vinden, terwijl zoetwatervissen meestal genoeg voedsel kunnen vinden in hun nabije omgeving. Ofzoiets.  

Bovendien is het een ontzettend leuke hobby, om thuis bij de kachel zelf je eigen onderlijnen te knopen. Met allerlei zelfbedachte tierlantijnen en frutsels. Even een paar ambachtelijke stukjes hengel-huisvlijt in elkaar knopen voor de volgende vistrip. Je kunt zelfs met een vliegbind-vice (of een bankschroef) je eigen streamers en kunst-garnalen gaan binden op een stevige haak en je kunt in de schuur die doffe pilkers en loodballen een glimmende upgrade geven, dus wat hengel-huisvlijt betreft is the sky the limit. Ik zou zeggen: Leef je uit. Kreatief-met-kralen !

Je hengel-huiswerk doen is ... lekker bezig zijn aan een tafel vol klossen, wartels, lijnen, kralen, haken, scharen, tangen en ander knutsel gereedschap. Alvast die super-onderlijn knopen waar je binnenkort die kneiter mee gaat vangen. Met verse lijn, degelijke knopen en vlijmscherpe haken, met de laatste aanpassingen en verbeteringen, keurig opgeborgen in een plastic hoes in een multomap. Dan heb je je huiswerk netjes gedaan en ben je goed voorbereid zodra je aan de waterkant komt. Dan sta je daar meteen optimaal te vissen. Kanniebeter. 

Hierboven zie je een foto van mijn kralenbak ... met het licht uit... dus dat is wat de vissen onderwater zien. Misschien dat er een handjevol vissen zijn die ervan schrikken en wegzwemmen, maar verreweg de meesten zullen hier uit nieuwsgierigheid opaf komen. Vastwel.

Voor het gemak heb ik even een paar aas-onderlijnen gefotografeerd die nogal de aandacht trekken. Op de haak doe je zeepier, zager, garnaal, inktvis, mesheft, spiering, makreel, zalmvel of wat-dan-ook... en  met een siliconen stuitje houd je de kralen strak tegen het aas. Ik beweer niet dat het de allerbeste onderlijnen zijn, maar wel dat wij er goed mee hebben gevangen.   

... en in het donker zien ze er dus heel anders uit. Ik heb in de huiskamer een aquarium staan, en als je dan zo'n onderlijn laat zakken... en het licht uit doet... dan zie je die stralende kralen-lampjes duidelijk op de bodem liggen. Prachtig !  Daar móet gewoon vis opaf komen.  

Hier zie je nog even het verschil tussen de schar (boven) en de scharretong (onder) die je hier kunt vangen. Maar er zijn véél meer gewone scharren dan scharretongen, dus het is echt een zeldzaamheid als je die vangt. Maarutkanwel.

Voordat we gaan afsluiten wil ik je nog een beeld meegeven... ter bezinning... van hoe kort ons leven eigenlijk maar is. Een doordenker. Hieronder zie je een steen die in zijn uppie bovenop een rots ligt. Hoe komt die daar ? Die is daar echt niet door mensen neergelegd. Daar is 'ie veel te groot en te zwaar voor. 

Dat is nog een restant van de laatste ijstijd ...10.000 jaar geleden ! Duizenden jaren geleden lagen er duizenden van die stenen onder een enorme gletsjer. Maar het ijs is gesmolten en de rotsen zijn afgesleten en de stenen zijn allemaal naar beneden gerold. Die liggen nu op de bodem van de zee, onder onze boot. Maar... de állerlaatste steen ligt nog steeds bovenop de rots. Ooit... over zoveel duizend jaar? ... of misschien vandaag ?! ...  Ooit komt er een moment waarop die laatste steen ook naar beneden zal rollen. Zekerweten. 

- Dus zullen we dan  maar niet te dicht bij de kant vissen?... Beetje voorzichtig zijn?... Jeweetnooit.

- Nou... waarschijnlijk hebben we nog wel even de tijd.  

- Denketook.  

- Als jij en ik allang vergaan zijn ligt die steen daar nog steeds.  

- Ziterdikin.

- Tistochwat.

- Absurdeigenlijk.

- Niettebevatten.  

- Wat  is ons leven toch kort.

- Ja... maar... wèl ontzettend mooi !

- Nouenof.

- Tikkemaanouwe.

Volgende keer zal ik je vertellen over de fouten die we maakten, de verbeter-punten voor de komende vistrips... en... we gaan weer naar de haaien.   

Seeyoulater.