Hoe gek kan het zijn. Vingen we vorig jaar in deze zelfde periode nog volop zeebaars aan de plug .....nu ben je blij als je aanbeet weet af te dwingen met zón plastic “rammelaartje”! Wie het weet mag het zeggen

Tja onze gestekelde vrienden maken het er ons zeker niet makkelijker op. Zo moet je ze heel ver uit de kant tegen de rand van de vaargeul zoeken terwijl je ze een uur later juist weer vlak voor je voeten te vangen zijn.

Hoe onvoorspelbaar kan het zijn. Zo vang je de ene dag gedurende excact dezelfde omstandigheden (dus tij en weer) slechts 11 vissen met 4 vissers en vang je de dag erna maar liefst ruim 50 baarzen met dezelfde mannen aan boord?

Dat zeebaars van redelijk warm water houd is niets nieuws. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze zich momenteel best vermaken en ze zich veelal in behoorlijke scholen op de enorme hoeveelheden speldaas storten. Nogmaals niets nieuws maar wel super leuk.

Toen ik zondag even lekker vanaf de pier stond te smijten kwam er een oud workshop deelnemer met zijn vriend naar me toe. De laatste wilde graag een “privé workshop” vervissen.

Na de vorige “zichtop” is er niet veel verandert ware het niet dat er momenteel ook mooie dikke vissen vanaf de kant worden gevangen. Zo zie je Jan op het filmpje een schittere zeebaars uitdrillen aan relatief licht materiaal.

Na de fantastische zomerse dagen van de afgelopen weken is de watertemperatuur opgelopen tot omstreeks 22 graden. Dat is ook goed te merken aan de vangsten. Ze zijn ook veel aggressiever dan 2 weken terug.

Het heeft even geduurd maar eindelijk worden er her en der mooie baarzen gevangen. Zowel uit het zuiden als het Europoortgebied hoor ik regelmatig goede vangstberichten.

Ik kan me nauwelijks een voorjaar herinneren waarbij er zoveel water uit de lucht plensde als dit jaar! De enorme temperatuurverschillen zijn soms ook extreem. Kortom moeder natuur houdt momenteel weinig rekening met alles wat vis heet.

Vorig jaar op deze tijd had je genoeg aan een korte broek en een t-shirt toen we gisteren richting zee voeren was ik blij dat ik een warme wind dichte “winter” jas aan had meegenomen. Mede door de bizar winderige en regenachtige dagen van de afgelopen tijd zijn de paaiperiodes ook met regelmaat onderbroken.

Afgelopen woensdag kreeg ik 4 super gezellige zuiderburen op visite tijdens mijn 3e workshop van dit jaar. De stemming zat er goed in. De mannen hadden er zin want geen van hen had ooit een zeebaars vanaf de kant weten te vangen. Het afgaande water zorgde voor een supermooi “stroompie” en na een stukje theorie werd meteen overgeschakeld op de praktijk.

Zoals bekend is vriend zeebaars niet één van de makkelijkste vissoorten om aan de schubben te komen. Juist op het moment dat je denkt dat je het alles op de bekende rails lijkt te hebben komt er soms weer eens een lelijke kink in de kabel!

Tja daar doe je het tenslotte allemaal voor. Lachende gezichten, dikke boemen en supersport tijdens mijn 2e workshop afgelopen zaterdag. Geweldig, de ploeg deelnemers kwamen vrijwel allemaal uit Den Bosch.

Langzaam maar zeker lossen de enorme schuimplakaten langs het strand weer op en kunnen we ons eindelijk opmaken voor het nieuwe zeebaarsseizoen.

De EON Centrale aan de Maasvlakte heeft althans zo als het er nu uit ziet zijn laatste adem uitgeblazen. Voor de zoveelste keer hebben dat kleine zielige zootje linkse groene idiote het voor elkaar gekregen dat de (super schone!!) kolen Centrale aan de Maasvlakte het loodje gaat leggen.

Het is en blijft momenteel behoorlijk moeilijk om vriend zeebaars aan de schubben te komen.

Begin vorige week had het er nog alle schijn van dat het mooie zomerweer helemaal terug zou gaan keren maar nu een weekje later weten we wel beter…..pfff.

Langzaam maar zeker worden onze gestekelde vrienden al wat aggressiever. De aanbeten zijn snoeihard maar je moet momenteel gewoon nog heel veel uren maken om er één af te kunnen dwingen. Maar je moet maar zo rekenen dat het met de dag alleen maar beter wordt.