Witvisser en roofvisser slaan de handen ineen (deel 2)

Witvisser en roofvisser slaan de handen ineen (deel 2) 

Door Berthil Bos

In mijn praktijkverslag Witvisser en roofvisser slaan handen ineen, ben ik een hengelaar behulpzaam geweest met het (tijdelijk) verwijderen van die o zo lastige snoek. Dat we het bewijsmateriaal in de vorm van een klein witvishaakje ook nog eens op foto konden vastleggen was een leuke bijkomstigheid en voor de witvisser een geruststelling. Deze combinatie had ik ook nog niet eerder meegemaakt, maar twee weken erna gebeurde weer een opmerkelijk tafereel.

Vismaat Arjan belde mij op voor een vervolg van de eerdere succesvolle snoeksessie. We hebben het allemaal wel eens mij gemaakt dat het begin van een visdag dag nou niet alles voor de honderd procent wil lukken. Het begon al met de een waarschuwingslampje in mijn auto die begon te knipperen.

Gelukkig had ook Arjan zijn auto bij zich, waardoor we onze weg konden vervolgen. Bij het water aangekomen blijkt het anders heldere water behoorlijk dik te zijn en ligt er veel drijfvuil ons constant in de weg.


Gelukkig doen de snoeken het, ondanks het 'dikke' water.


Mijn elektromotor heeft kuren en Arjan slaat zijn lijn kapot bij zijn eerste aanbeet. Vooral onze dode of bijhengel, die we graag mogen uitzetten bij het afwerpen van de stekken, pakt om de haverklap vuil op. Ondanks dit euvel pak ik toch een leuke snoek op deze afgesteunde hengel, die de swimbait tot aan de boot volgt en daarna gaat voor de twister.

De 'dooie' combinatie werkt weer. Vaak zie je dat de mosrug het terug geviste kunstaas volgt, om dan op het laatst van richting te veranderen naar bijvoorbeeld die opvallende twister. Ik vis dit 'dode' aas vaak niet dieper dan 50 centimeter. Over doodaas gesproken en daarmee kom ik terug op de het daadwerkelijke verhaal. Ondanks het wat troebeler water vangen we goed en favorieten zijn deze dag de streamer en de rubberen Swimbait.


Vooral de goedzichtbare redhead streamer brengt het troebele water in beroering.

 
We komen op een bepaald moment een bekende tegen, die ook achter Esox aanzit. Het wil nog niet zo goed lukken en we wisselen wat informatie uit. Ik wijs hem nog op het feit dat ik geen afgesteunde hengel bij hem zie en het gebruikelijke antwoord is dat het te veel werk is.

Ik ga niet in discussie, maar hoor met belangstelling dat hij wel aasvis in de bun heeft. Ik krijg er twee mee. Naar mijn mening is reuk ook een goede prikkel om een aanbeet uit te lokken en vooral in wat troebeler water. We vervolgen onze weg en al snel bengelen er twee dode aasvissen aan de wat zwaardere fireballen.

Opeens ziet Arjan een witvisdobber rechtop in het water staan. Natuurlijk probeert hij met zijn streamer het dobbertje binnen te halen. Als het bontje de dobber passeert, gaat deze in de achtervolging. We kunnen onze ogen niet geloven en denken direct aan ons eerdere avontuur met die 'lastige' snoek voor die fanatieke witvisser. Zou er aan de andere kant van de lijn misschien ook een roofvis zitten, die deze keer en geheel tuigje heeft gestolen?

Ineens verdwijnt de dobber uit het zicht en laat hij de streamer voor wat het is. Even verder komt het dobbertje weer boven en we proberen het te pakken. Eén zware stoot is voldoende om het lijntje te breken en staat mijn vismaat een keer met een leuk dobbertje in de hand. Deze gaat weer over boord, zonder nylonlijn natuurlijk, voor een gelukkige vinder.


Een dode aasvis op de 'dode' hengel kan erg succesvol zijn.


Dan zie ik uit mijn ooghoek de afgesteunde hengel als maar krommer worden. Zelf heb ik net mijn aasje uitgeworpen en schreeuw Arjan toe: "Snoek op de aasvis!" Hij bedenkt zich niet en zet de haak.

De hengel buigt diep door en dat duidt op een behoorlijke vis. Als de dril is beëindigd, land hij een mooie en grote meterplus snoek. Bij het onthaken komt hij dezelfde lijn tegen als we nog in de boot hebben liggen van de weggegooide dobber. Haakje en loodjes zitten in de bek, maar dat weerhield deze dame er niet van om verder op jacht te gaan.


Als je goed kijkt zie je op de laatste kieuwboog het haakje zitten.


Twee interessante gebeurtenissen achter elkaar, die laten zien dat de snoek altijd te vinden is waar de tafel gedekt is en dat de roofzucht niet snel uitgezet wordt.

Berthil

ANDEREN LAZEN OOK