En zoals dat altijd bij mij gaat, groeit het enthousiasme voor mijn nieuwbakken plan met het uur. Nadat ik pa eerst even had gebeld en hem kort uitlegde wat ik had meegemaakt , stond ik de dag erna al bij hem op de stoep.
Even op bezoek bij een echte ouwe sneep veteraan. Er zit niks anders op dan hem een gemêleerd verhaal voor te houden over de school sneep die ik ontdekt heb. Zijn enthousiasme voor mijn idee om er komend weekend gericht op te gaan jagen stijgt met de minuut, merkte ik. Hij neemt me mee naar “zijn hok” waar zijn vismateriaal staat. Met veel gevoel voor drama wordt de deksel van een van de grote emmers gehaald. “ kijk” zegt ie, “hier gaan we ze mee voeren”. Ik kijk naar een mix van tarwe, hennep, witte millet en andere zaden die hij voor me gaat laten ontkiemen. “Als je nou slim bent”, roept ie, “dan ga je ze de dag van tevoren voeren”. Ik hoef niet eens te vragen om hulp, ik krijg het gewoonweg aangeboden…..ik blijf toch zijn kind he
Als ik op donderdagavond de twee diepvrieszakken gekiemde zaden ga ophalen, krijg ik nog een uitgebreide seminar sneepvissen voor beginners. Zittend aan de keukentafel luister ik naar zijn verhalen en tips. Hij benadrukt dat het geraffineerde vissen zijn die redelijk schuw zijn. Teveel lawaai maken op dat ondiepe water zou funest kunnen zijn. Niet te zwaar vissen en alert zijn op de snelle en vaak kleine aanbeten, zo luidt het devies van pa. Ik mag vooral ook niet te dik gaan vissen qua lijn, het moet allemaal heel natuurlijk bewegen in de stroming. Hij wil me zelfs een van zijn nieuwe Bolo hengels lenen, maar ik vis liever met mijn eigen spullen. Toch lief.
Pittoresk is het juiste woord.
Die vrijdag sta ik aan het eind van de dag, gehuld in een waadpak, aan de Grensmaas. Ik zie al direct dat er meer water stroomt dan afgelopen week. Shit, daar had ik niet op gehoopt. ( maar stiekem wel rekening mee gehouden) Als ik mijn blik over het water laat gaan, dan zie ik dat het nog net zou moeten kunnen. Mijn verwachting is dat de school enkel opschuift, niet wegzwemt en dus ga ik ervan uit dat ze net iets dichter op de kant gaan liggen. Het stroomt wel harder, maar de waterstand qua hoogte heeft nog niet zoveel gedaan. Ik weet dat daar op enig moment een soort kantelpunt in ontstaat en dan wordt het problematisch om hier nog fatsoenlijk te kunnen vissen. Dan kan ik de school niet meer goed bereiken, alhoewel ik vrijwel zeker weet , dat ze gewoon in de buurt blijven zwemmen.
Snel check ik de app van de Rijkswaterstaat om de actuele situatie inzichtelijk te krijgen. Er stroomt nu 156 Kuub per seconde. Dat is behoorlijk. Ik kijk vooral ook even naar de voorspelling van de komende 24 uur. Shit, dat ziet er ernstig uit. Ik zie een enorme piek opdoemen. Ik gok het er toch op, want ze zitten er mijns inziens ook wel eens naast. Ik schuif met “mijn stek” iets meer richting de oever en dump daar op het gemak een liter perfect gekiemde zaden. Voor de zekerheid mik ik ook een half pak 2 mm pellets in het water. Ze zullen maar eens echt honger hebben.
uit het vuistje, heerlijke manier van vissen.
Ik ben echter niet zeker van mijn zaak. Ik geef dat ook door aan Henkie. Ik meld dat we een escape moeten inbouwen, mocht de rivier morgen echt zoveel hoger staan. We kiezen ervoor om ook een barbeelhengel mee te nemen, om vervolgens richting de Ardennen te rijden, mocht blijken dat er niet te vissen valt. Indien ons eerste plan doorgaat, dan gaat Henkie op roofblei vissen en ik op sneep. Zo gezegd, zo gedaan. De dag erna sta ik al veel te vroeg te stuiteren in de woonkamer. Een kind van 56 jaar slaapt niet lekker als ie weet dat de dag erna een visdag volgt. Twee dobberhengels voorbereid, met centrepin…….enfin, alles staat tot in de puntjes klaar. Als ik op de wc zit, check ik nogmaals de app. Pfffffffff, dat ziet er niet al te best uit. Ik hoop dat een afvoer van boven de 200 kuub niet al te veel gaat doen met de waterstand. Tegen beter weten in, rijden we richting de Grensmaas. Na een voettocht die meer op een Sherpa achtige expeditie lijkt, komen we redelijk gedesillusioneerd aan bij de stek. Godnoondejuu wat een water. Hier hoeven we niet lang over na te denken. Dit gaat ‘m niet worden. Vreselijk jammer. Als we terug bij de auto arriveren staat mijn voorhoofd te dampen alsof ik Henkie terug gedragen heb. Wat een gesleep, moet toch echt eens iets aan die conditie gaan doen….. de rit richting de Ardennen verloopt echter soepeltjes. We kiezen ervoor om naar een stek op een fietspad toe te rijden. Makkelijk, auto in de buurt,proper, een zekerheidje, want hier rijden we maar zelden weg zonder vis.
de eerste van dag.
Meestal ontmoeten we hier ook anderen, omdat de stek grote bekendheid geniet onder het barbeelvissend volk van de Benelux, maar vandaag blijken we het rijk voor ons alleen te hebben. Ook een keer lekker. De rivier staat hier nog niet erg hoog. Anders gezegd, prachtige omstandigheden voor een dagje vissen op een geplaveide ondergrond. Als we aan het uitpakken zijn, krijgen we als beloning voor al onze inspanningen een flauw ochtendzonnetje over ons heen. Heerlijk! We starten beiden met 1 hengel. Ik vis uit het handje. Niks lekkerder dan een aanbeet ook daadwerkelijk voelen. Als we tien minuten staan, wordt ik al getrakteerd op de eerste aanbeet van de dag. Een paar felle tikken verraden de aanwezigheid van de eerste barbeel van de dag. Dat is alvast een lekker begin. Ik vis vandaag met 2 stuks 12 mm boilie van DSK aan de haak. Ze bevallen me uitstekend. Goeie maatvoering, goeie geur en een perfecte hardheid voor de barbeel- en kopvoornvisserij. Dit is een blijvertje in mijn aasarsenaal. Geen aandelen in die club, gewoon mijn mening.
2 x 12 mm snack
De ochtend kabbelt heerlijk voort. Er gebeurt verder vrij weinig, maar we hebben het enorm naar onze zin. Aan de overkant van de rivier staat het vol met bomen met overhangende takken. We worden constant verwend met de aanwezigheid van, wellicht het grootste “cliché” vogeltje onder de sportvissers, de IJsvogel. Op een of andere manier vinden wij sportvissers deze vogel toch een beetje bij ons horen…..enfin, ik althans. Volgens mij profiteert de populatie enorm van de zachte winters, want er vliegen er hier een heleboel. Lijkt wel of er gekleurde mussen rondvliegen, zoveel zitten er hier. Dat betekent natuurlijk ook dat er een goed aanbod is aan voedsel, want ik zie ze de hele tijd zichzelf in het water storten om een visje te vangen. We hebben hier echter te maken met slechte vissers, want er zijn nogal wat pogingen nodig om wat te vreten te vangen. Vol bewondering blijf ik ernaar kijken. Prachtig om te zien.
gesloten ogen, dromend over meter vissen.
Op mijn hengel hoef ik namelijk niet te letten, wat die houd ik stevig vast. Elke tik wordt feilloos geregistreerd. Die tik die komt dan ook niet veel later. In een reflex reageer ik en zet de weerhaakloze haak. Hangen!! Ze zijn al goed sterk in deze tijd van het jaar. De zenuwachtigheid waarmee de dril gepaard gaat, verraad al dat het niet een hele grote barbeel is, maar hey…..ik ben blij met elke vis die ik mag vangen. Henkie parkeert niet veel later het landingsnet onder deze fraai gekleurde vis en niet veel later ligt ie al op de mat. En niet zomaar een mat. Henkie heeft zichzelf getrakteerd op een nieuwe onthaakmat in een XL versie. Dit is een dusdanige mat dat je er ook gerust een dutje op kunt doen, mochten de vissen niet willen bijten en je toch een beetje vermoeid raakt. Maatje matras…… Deftig ding, waar barbelen van een dikke meter veilig op kunnen liggen. En die komen eraan, dat weten we allemaal. De dag vliegt voorbij. Het is vandaag niet erg wild allemaal. Henkie lijdt een paar keer kort achter elkaar materiaalverlies maar wordt uiteindelijk toch getrakteerd op een heerlijke vis. Een hele typische vis. In deze tijd van het jaar, zeker met dit heldere water, zijn de meeste barbelen qua kleur op hun mooist. Maar deze wijkt daar enorm van af. Het is een oudere vis die erg vaal, geelachtig gekleurd is. Qua kracht doet ie echter niet onder voor zijn soortgenoten. Deze kan nog wel ff mee.
Henkie met zijn vis van de dag.
Na deze vis lunchen we uitgebreid. We zijn inmiddels iets stroomopwaarts verhuisd. Een paar heerlijke broodjes vers gebakken spek en ei, afgetopt met een Affligem double biertje smaakt fantastisch. Direct na de lunch gaan we vol goede moed aan de slag op het nieuwe stuk. Ook hier is het niet erg wild. Henkie mist een hele typische kopvoorn aanbeet hetgeen me direct laat nadenken over de volgende keer. Het wordt tijd dat ik die dekselse kopvoorns weer eens achterna ga zitten. Mij schiet te binnen dat ik de vriezer nog vol heb liggen met ballen cheesepaste. Enfin, komt goed. Dan ben ik nog een keer aan de beurt. Inmiddels stond mijn hengel ook in de steun. Een niet te missen aanbeet volgt. Zo’n ouderwetse dubbelklapper waarvan je je afvraagt hoe het zou zijn gegaan als je niet bij je hengel had gezeten. Die moderne en zeer lichte aluminium hengelsteun die ik momenteel gebruikt laat zich lastig fixeren op een fietspad………ik blink wat dat betreft ook niet uit in handigheid. Het ding lazert wel vaker om. Ook nu weer komt er zo’n bleke vis de kant op. Terwijl we toch serieus helder water hebben……bijzonder.
De dikste van de dag.
We besluiten vandaag vroeg in de middag te stoppen. Ik heb nog een etentje in het verschiet en wil alles op het gemakje kunnen doen. Het is per slot van rekening zondag. De terugreis verloopt ontspannen. We bedenken onderweg het plan dat we volgende week nog eens een dagje terug komen naar het fietspad. Dan gaan we zover mogelijk stroomopwaarts starten en kijken of we ook een kopvoorn weten te verleiden. Ik geef aan dat ik dan met twee stokken ga vissen. Henkie knikt instemmend. Hij dus ook.
Tot volgende week
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
