Rivier in het vizier 301
Door Yvo Bindels
Redelijk verbaasd kijk ik naar buiten. Het zou bar slecht weer worden, maar het is droog en de zon schijnt zelfs even tussen de wolken door. Voordat ik de auto in stap kijk ik nog even richting het tegenover gelegen veld. De veldleeuweriken zingen namelijk uit volle borst en hun zangvluchten vind ik prachtig!
Ik hoor ze wel, maar zie ze zo even niet, zijn vermoedelijk net buiten mijn zicht. Op dit filmpje op Youtube kun je zien hoe de zangvluchten er uit zien.
Daar komt Sando al aan. Het wordt de laatste gezamenlijke visdag van dit seizoen. We laden zijn spullen in mijn auto en kletsen op het gemak bij. Na een drukke werkweek gaan we niet ook nog eens vandaag haasten. Als we in de haven arriveren, merk ik dat de wind fors is toegenomen.
Gelukkig zijn er altijd wel plekken in de luwte te vinden. De rivier is uitgestorven, er is slechts een andere visboot. Eenmaal op de eerste stek aangekomen is het tijd voor een kop koffie.
Maar tijd om deze kop te nuttigen krijg ik niet. Bij de eerste inzet is het vrijwel meteen raak! Een snoek heeft mijn plugje al te grazen. Geen gigant, maar op licht materiaal prima sport.
Per direct aan de bak!
Na het terugzetten van de snoek drink ik snel de nog lauwe koffie op. Nog voordat ik goed bodemcontact heb, staat Sando met een kromme hengel. Wederom een snoek die wel een redelijk kleine snack lustte!
We vissen nu op platen van amper twee meter diepte. De zonneschijn en het redelijk heldere water lijken ze daarbij niet af te stoten, want na het terugzetten van nummer twee, mag ik gelijk met nummer drie het gevecht aan gaan. Dat gaat lekker zo!
En datzelfde geldt voor Sando…
We vallen met de neus in de boter en de snoeken zijn helemaal los. Het is alleen klein spul wat ze willen! We nemen af en toe de proef op de som door met groot kunstaas dezelfde stekken af te vissen.
Kunstaas groter dan 10 centimeter wordt genegeerd vandaag. Na twee uren vissen zitten we al bijna in de dubbele snoekcijfers, voor dit water is dat luxe!
We vallen met de neus in de boter.
Vermoedelijk hebben de snoeken pas gepaaid.
Sando haakt bij een plasingang een dikke lijn. We moeten zeker een meter of veertig binnen halen. Aan het eind zoals verwacht een karperonderlijen met zwaar lood. De witte boilie hangt er nog deels aan.
Gelukkig heeft er al die tijd niks op gebeten. Kan thuis de container in. Ik knip die lijn vooraf wel nog klein, je weet nooit waar het terecht komt.
De langste bijvangst van het seizoen.
De zon is ondertussen verdwenen en de wind wakkert verder aan. Zelfs op de plekken met de meeste luwte is het ondertussen aardig onstuimig. Ons hoor je echter niet klagen, want we hebben het rijk voor ons alleen en de vis is lekker actief!
De bevers hebben op alle stukken oever die we zien flink aan de bomen geknaagd. Er moeten er volgens mij heel veel zitten hier. Op late zomeravonden zien we ze regelmatig, overdag maar zelden.
Beverkunstwerk.
Vrijwel alle snoeken hebben paaiwondjes. De grote meterdames krijgen we helaas niet te pakken, die zijn wellicht al vertrokken, of liggen uit te buiken van een kleine soortgenoot?
Gelukkig blijven er wat dat betreft altijd wel wat mysteries voor ons visser over. Ik verbaas me er eigenlijk over dat we nog geen snoekbaars tussendoor gevangen hebben. Zouden hier toch ook kunnen zitten?
Als we na de middagpauze het water dwars oversteken, laten we een plugje meelopen. Op het diepste punt van het water vliegt de hengel van Sando krom na een harde aanbeet. Een vis scheurt kort door de slip, maar geeft zich daarna snel gewonnen.
Het is een roofblei die waarschijnlijk net uit de winterslaap is. Parasiet op z’n kop en zo mager als vrouwe Beckam, maar ach wat zou ‘t, de vis zorgde toch even voor een welkome onderbreking bij het oversteken.
We maken voor de zekerheid toch even een drift over dezelfde stek, wie weet ligt er zomaar een hele school. Dat blijkt toch ijdele hoop.
Magere roofblei.
We hoeven echter niet te rouwen, want op de volgende stek loopt het net zo storm als op de eerste! Vooral Sando slaat spijkers met koppen hier met zijn HS Pikefighter junior. Als ik voor hetzelfde plugje kies loopt de teller hard op. Ook snoekbaars en dikke baars loopt nu tussendoor. De baarzen hebben blijkbaar nog niet gepaaid.
Sando is goed bezig en vangt hier z’n vierde soort van de dag.
Op een vrij kleine plek liggen de rovers dicht bijeen. Hier zou ik wel eens een kijkje op de bodem willen nemen nu. Kan ook bijna want het is er slechts 1,8 meter diep. Als de zon nu nog zou schijnen zou je er misschien tot op de bodem kunnen kijken, maar misschien is het maar beter zo!
De Pikefighter Junior wordt keer op keer tussen de kaken genomen.
Regelmatig krijgen we een regenbui over ons heen. Voor het fotograferen is dat niet zo best, vocht is namelijk als de pest voor het apparaat. Maar ondertussen zullen we wel plaatjes genoeg hebben en ik berg de camera dan ook goed op.
Een zwaan komt voor de zoveelste keer een kijkje nemen of er lunch over is. Deze keer heeft ze mazzel en het halve meergranen broodje gaat er wel in.
Snoek nummer 13 klaar voor de landing.
Rond de klok van drie vinden we het genoeg geweest. Kunnen we lekker op het gemak opruimen, traileren en naar huis rijden. Zo eindigen we de dag zoals we begonnen, zonder haast.
Voor het resultaat had ik vanochtend meteen getekend. Voor de helft ook. Nu wordt het een dikke maand afkicken en dan volgt er in mei een nieuw avontuur. Samen met Henk Simonsz achter de Zweedse roofvissen aan!