Rivier in het Vizier 164

Rivier in het vizier 164

Door Yvo Bindels

29 november 2009
Meer dan zes maanden stond het water hier stil. Maar nu, na een week met enorm veel regen stroomt het als een gieter! De elektromotor heeft in deze stroming niet veel nut. De dieptemeter hebben we hier niet nodig. Het wordt de woeste regenrivier tegen ons en de benzinemotor.

De rivier is nog steeds stijgende en nog maar net te bevissen. Het water is troebel en voert behoorlijk wat vuil af. Maar goed dat we in de vroege ochtendschemering al op het water zijn. Een andere bepalende factor vandaag is de wind. Momenteel stormt het. Windkracht 6 tot 7 in dezelfde richting als de stroming. Extreme omstandigheden dus. We richten ons volledig op de grote afwezige van de afgelopen maanden; grote snoekbaars!

Dit prachtige novemberweer lijkt nu wel even voorbij.

Ik leg de boot boven het talud en richt de boeg tegen de harde stroming in. Zelfs met de benzinemotor in z’n vooruit drijven we achteruit. Met wat extra gas kruipen we langzaam tegen de stroming in. De wind vormt een extra handicap en ik kan de motor geen twee seconden loslaten. Onze pluggen tikken tegen de harde bodem aan. Al snel haak ik drijfvuil. Sando ontdoet mijn kunstaas van de troep zodat ik de boot op koers kan houden.

Onze verwachtingen zijn hoog gespannen. De omstandigheden zijn weliswaar moeilijk bevisbaar, maar wel goed voor het aasgedrag! Oké, wie aantallen wil vangen, kan beter andere stekken opzoeken. Maar daar is het ons ook niet om te doen. Wij hebben onze zinnen gezet op een enkele kanjer. Deze visserij trekt ons enorm aan. Diepduikende pluggen, zinkende rammelaars en forse shads op tamelijk zware loodkoppen vullen de vier doosjes kunstaas die ik bij me heb.

De uitrusting bestaande uit de 2mtr HS Titan 20-40 gram, vijftien ponds gevlochten lijn en daaronder een even sterke soepele 7 strand stalen onderlijn is toegespitst op deze visserij. Vanwege de vele vlijmscherpe mossels die de gevlochten lijn kunnen beschadigen of zelfs doorsnijden zijn onze onderlijnen minstens een halve meter lang.   Na een goede veertig minuten hebben we twee hotspots bevist. Er bekruipt me een gevoel van lichte twijfel. Zouden er soms nog niet zitten? Zou de watertemperatuur nog te hoog zijn?

Sando’s stevige aanslag en kromme hengel maken een einde aan de twijfels. Dit is er eentje! De snoekbaars blijft diep mokken. Samen met de vis drijven we stroomafwaarts. Na een stevige dril probeer ik de vis voor m’n maatje te landen. De ene hand houdt de staartwortel vast en m’n andere hand ondersteunt de buik. Zo kan de snoekbaars eenvoudig binnen boord gelift worden. Sando neemt de vis middels de kieuwgreep over. Snel een foto en dan terug in het troebele water.

Vroeg succes voor Sando!

Een half uur verder een lichte tik op mijn plug. Aanslaan en hangen! Grote riviersnoekbaarzen geven doorgaans goed tegengas. Ondanks de stroming en wind kan ik de vis bij de eerste poging binnen boord tillen. Mooi, beiden al een fraaie vis vroeg op de dag! De stroming lijkt verder toe te nemen, net zoals de wind. Om de minuut hangen onze lijnen vol met planten en andere troep. Ook moeten we een groot stuk hout even omzeilen.

Lichte tik op mijn plug.

Dreigende wolken trekken in hoog tempo gelukkig langs ons door. Meeuwen worstelen zich langzaam tegen de wind in. Wij besluiten het iets ondieper te proberen, wellicht hebben we dan minder last van het vele storende drijfvuil. Ik laat een zinkende Bill lewis Supertrap afzakken totdat ik af en toe de keien voel. Eenmaal beneden een harde aanbeet op de rap geviste rammelaar. Mis.

Twee seconden later lijkt de vis een herkansing te willen en trekt vol gas m’n hengel krom. Soow! Wat een aanbeet! De euforie duurt maar kort want de rover heeft zich kopschuddend van het kunstaas ontdaan. Vijf meter verder weer een spijkerharde aanbeet die voelbaar is tot in m’n tenen. Dit is genieten! Deze keer zit de snoekbaars perfect gehaakt en is er geen ontsnappen aan!

De vis werkt goed mee voor een leuke foto. Het fotogenieke exemplaar oogst respect door zijn prachtige vinnenpartij in vol ornaat te tonen! Deze rover is puntgaaf. Een eer om te mogen vangen. Na het onthaken hou ik de vis half in het water voor een terugzetfoto. Daar wacht deze snoekbaars dus echt niet op en vertrekt met veel geweld. De grote staartvin krijgt het voor elkaar de camera en mij nat te maken.

Puntgaaf! Een eer om te mogen vangen.

Vreemd genoeg krijgen we verder geen aanbeet meer in de ondiepe oeverzone. Zouden die drie aanbeten op rij misschien toch van hetzelfde exemplaar zijn geweest? Als we het weer wat dieper proberen weet ik mijn geliefde Taildancer op lang parkeren te zetten. Door deze enorme stroming in combinatie met de wind lukt het ons niet de redder tot op het kunstaas te brengen. Een offer dus.

De stroming is ondertussen tot boven de 600 kuub per seconde gekropen. Handig, internet op de telefoon. Het plugvissen wordt moeilijker en moeilijker. Tijd om over te stappen op shads. Ik had de shad ervoor al klaar gelegd vanmorgen. Een grote fox-shad op een 30 grams loodkop. Met de benzinemotor in z’n achteruit rem ik de drift. Na enkele sprongen is het al raak. Sando kan het niet geloven. “Nu al?” Ja dus. Wederom een 70’r die het kunstaas maar wat graag wilde hebben. Op de hoofdhaak gehaakt. Snel onthaken en verder vissen!

Ik heb ondertussen een behoorlijk nat pak. Backtrollend krijgen we immers behoorlijk wat spatwater over ons heen. De shads lijken verder niet meer in trek. Tijd voor de lunchpauze. In de luwte uiteraard. Wat een genot om even uit de wind te liggen. De snert gaat er met dit weer wel in! Vanuit de aangemeerde boot werpen we even om ons heen met shads.

Tegelijk hangen we vast. Niet zo best. Als we de boot los maken en richting de shads varen krijg Sando zijn shad direct los. Bij mij moet de redder er aan te pas komen.  Na wat getouwtrek weet Sando een tuinstoel met daaraan mijn shad binnen boord te krijgen. We trotseren nog twee uur de wind en vinden het dan welletjes en zoeken de trailerhelling op. We zijn in elk geval lekker uitgewaaid!