TotalFishing

Het viel niet mee de afgelopen week om nog een moment te zoeken waarop er nog met redelijke omstandigheden aan zee kon worden gevist. Gelukkig is het toch weer gelukt, maar door de zware zeegang was het niet mogelijk om de beste plekken te bereiken. Door de gierende wind rondom mijn huis werd het gulvirus in mij toch weer aangewakkerd en moest het volgens mij mogelijk zijn om een mooie gul te kunnen vangen.

Zwaar weer op de Noordpier

Ik was weer eens de eerste visser op de Noordpier.

Ik ben dolblij dat we van de mist af zijn, maar nu ging het toch wel weer erg hard waaien vanuit zee en dat maakte het vissen er niet gemakkelijker op. Dat was ook wel te merken op de parkeerplaats toen ik net met licht aankwam, want die was volledig verlaten. Het getij viel mooi in de ochtend zodat ik volledig gebruik kon maken van het afgaande water en de daarbij behorende stroming.

De zeegang was pittig en ook de scheepvaart moest beuken tegen de golven.

Het vissen door de bocht was onmogelijk en niet verantwoord zodat ik een plek voor de bocht gekozen heb, ook al kwam daar de laatste weken zeer weinig vis uit. Maar door het woelige water van de afgelopen dagen had ik goede hoop dat de boel op de zeebodem flink door elkaar was geschud zodat er voor de vissen weer wat te halen viel qua voedsel rondom de Noordpier.

In het begin deed alleen de zware stroom de toppen krommen.

In het begin zorgde de zware stroom ervoor dat ik met 200 gram lood moest vissen met vaste ankers om het aas op de plek te houden, want mijn klapankers hielden het niet. Maar ondanks verwoede pogingen en het constant verversen van het aas, bleef het angstvallig stil op de toppen. Totdat opeens een mooie bot mijn aas toch niet kon weerstaan en de top in beweging zette.

Gelukkig ving ik letterlijk bot.

Gelukkig, want ik dacht even dat ik figuurlijk bot ging vangen en letterlijk bot vangen is natuurlijk een stuk beter. Ik bleef ondanks de weinige aanbeten toch hoop houden op een gul, want de omstandigheden waren eigenlijk volgens de boekjes gewoonweg goed voor deze vissoort. En gelukkig volgde er na een tijdje toch een zware aanbeet die onmiskenbaar van een gul was.

De eer was weer gered door een leuke gul.

De vis had aangebeten op de lange wapperlijn die ik zeer grof beaasd had met verse zeepieren en een stuk sterk geurende Franse tap, om toch maar een zo groot mogelijk geurspoor te maken op de zeebodem en die de vis naar mijn aas moest lokken.

Onmiskenbaar gul met de bekende kindraad die bij de wijting ontbreekt. De kindraad is een gevoelig orgaan dat de gul helpt bij het zoeken naar voedsel.

De gul had een leuk formaat van 45 cm, dus ik was er toch erg blij mee, want het moest op mijn vissessie echt van een “lucky shot” afhangen, dat had ik al snel door. Toen het water te ver terugzakte, bleven helaas verdere aanbeten uit en heb ik er niet zo’n hele lange sessie van gemaakt.

De steenlopers en meeuwen waren erg blij met de restanten van de gefileerde vis.

Inmiddels waren er nog een aantal die-hards aangekomen op de pier en die heb ik ook slechts een kleine gul naar boven zien halen. De verwachting voor de aankomende dagen qua weer en visbare omstandigheden zijn niet best, dus het wachten is even tot de storm weer gaat liggen.

Even schuilen voor de wind achter een muurtje.

Hopelijk komt daarna weer een iets rustigere periode waarin we allemaal weer kunnen genieten van onze zoute hobby. Ik hoop u binnenkort weer aan te treffen aan de zoute waterkant!

Hebben we echt niets vergeten?