Kantsnoek! (deel 93)
Door Sjak Kroet
Het is zondagochtend 14 december en de zuidwesterstorm die over ons landje raasde is gelukkig gaan liggen. Het slootwater is goed bijgevuld en het is op dit moment droog! Het autoritje is kort, dwars door de maasheggen naar beginfase twee, met nog zes kilometer struinend vissen, in de richting van de Maas.
Dit is misschien wel een snoekwater waar je echt alles kunt verwachten. Hier huizen snoeken van 50 centimeter maar zo is de trefkans met een dikke meterbak ook heel goed mogelijk, zoals die dikke 90+ van afgelopen zondag. Ik sta inmiddels startklaar naast het oude oorlogsbruggetje, het dobbervissen is gestart!
Oud oorlogsbruggetje…
Mede door de wind maakt de getakelde spiering in een korte tijd behoorlijk wat vismeters wat echt niet verkeerd is, als je zoveel mogelijk viswater op een dag wil aftasten, heerlijk slepend dobbervissen.
Er zijn verschillende technieken/methodes om de snoek aan de schubben te komen maar ik persoonlijk vind het slepen met een doodaasvisje toch echt de allermooiste manier. Nu het slootwater een halve meter is gestegen en je de uitgesleten stroomnaad nog secuurder kunt aftasten, door heel eenvoudig je schuifloodje te verzwaren.
Vertragen is nu belangrijk want je doodaasvisje krijgt hierdoor meer hangtijd wat zeker in het kouder wordende viswater de trefkans vergroot. Want ook de stofwisseling van de snoek wordt aanzienlijk langzamer maar deze zal zeker toeslaan zodra een zwevende traktatie in slow motion passeert.
Het is hier echt keimooi in deze omgeving waar dassen, vossen, hazen, herten en zelfs wilde fretten hun habitat weten te behouden.
Ook huizen hier veel spechtensoorten aan de aanliggende bosranden. De kleine bonte specht en de grote bonte specht zijn de meest voorkomende maar ook de groene specht en de zwarte specht heb ik hier wel eens gezien.
Het ijsvogeltje wat hier regelmatig kort langs het kantje op en neer fladdert is wat mij betreft een juweel van moeder natuur. Alleen al de kleurenpracht van dit mooie vogeltje is zo indrukwekkend waardoor je telkens weer efkes wordt verrast.
De eerste uren is er nog geen leven te bekennen vanaf de kant en moet ik regelmatig mijn snoekdobber corrigeren door de strakke wind die vol over het viswater blaast.
Hier kun je visuren maken, water genoeg, zeker als je van onder het kantje vandaan eindeloos kunt rondstaren.
Eindeloos…
Een aanliggende zijsloot nadert en heel even trek ik de spiering door de bovenste waterlaag een metertje terug, afremmen. Vanuit het midden van de beek ontstaat plots een kolk en wordt mijn snoekdobber ineens de diepte in getrokken, beet!
Pffieuw, wat een moment en ik richt mijn hengeltop de hoogte in als de dobber duidelijk zichtbaar tegen de stroming in wegloopt. 21, 22 en bij 23 sla ik snoeihard aan, hangen.
Yes, een eerste run wordt afgevuurd waardoor mijn hengeltop doorbuigt en fantastisch de eerste uithaal keurig opvangt. Dit is toch echt geweldig om zo kort aan het kantje gecontroleerd te drillen.
Heel lang blijft ze diep tegen de stroomnaad aan, rondjes draaien waardoor het viswater echt fantastisch explodeert…genieten. Dan komt ze voor het eerst duidelijk in beeld… Gaat denk ik wel naar de tachtig centimeter.
Het vermogen neemt af en langzaam komt de snoek de landingsfase binnen zwemmen. Het enkele dregje dat goed zichtbaar in het schaniertje hangt van de bek, geeft een prima inschatting waar ik ze het best kan pakken, hebbes!
Hebbes!
Toch maar efkes nameten deze kantsnoek: 81 centimeter, prachtig getekend en een opvallende spitse snuit. De snoek vekeert in een prima conditie maar heeft bij lange na niet de omvang van die 90 plusser een week terug, deze kan er bijna twee keer in haha.
Ook het terugzetten blijft een super moment, zeker als de snoek helemaal niks heeft geleden. Heel even blijft ze nog tegen mijn handpalm aanhangen waardoor ik deze groenjas nog heel mooi kan vastleggen voordat ze uit beeld verdwijnt.
Groenjas!
En nu een dampende kop koffie, dik verdiend dacht ik zo. Het is een taaie visserij vandaag en dan is een dikke krentenbol, echt jammie bij de koffie!
Ruim een uur na de koffie besluit ik ook te kappen want ze zijn absoluut niet los. Zo was het dus heel hard werken voor die ene snoek vandaag maar was het aanbeet moment zeker de moeite waard! Eindpunt onthouden en naar huis, het is mooi geweest.
Eindpunt.
Zondag 21 december dan gaat het dobbervissen hier verder en is een spoorbrug die verder door stroomafwaarts staat misschien wel de volgende pitstop.
Tot dan!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
