Eerste visdag in 2014 krijgt een zwart randje

Door Berthil Bos

 

Het is donderdag 2 januari 2014 en ik wil er op uit om mijn eerste aanbeet uit te lokken van Esox. Ik ga alleen dus wordt er gekozen voor de polder, ook omdat er nogal wat wind staat. Na wat rijden kom ik aan bij het jachtterrein, waar ik nog maar eenmaal eerder ben geweest. Ondanks de zachte temperaturen voor de tijd van het jaar voelt de wind koud aan en heb ik in het begin last van koude handen. Het kan zijn de alcohol van de jaarwisseling nog parten speelt, en ik houd het toch maar op de koude wind. 

 

Ik ga op zoek naar plekken waar het wat behaaglijker is, wetende dat dit ook de stekken zijn waar de aasvis en dus ook de snoek zich schuilhoudt. Al rijdend door het mooie maar op dit moment trieste polderlandschap ben ik op zoek naar dit soort winterplaatsen. Ik let meer op de omgeving dan op de weg, waardoor ik op een bepaald moment de weg kwijt ben. 

 

Het mooie van het verdwaald zijn is natuurlijk dat je zomaar iets nieuws kan ontdekken. De sloot aan mijn rechterkant stopt bij een T-splitsing en gaat aan de andere kant weer verder. Hier staan wat bomen en struiken, waardoor het beschut ligt. Ook de duiker die beide sloten met elkaar verbindt is vanzelfsprekend een hotspot nu er nog wel voldoende water staat. 

 

Ik weet niet waar het waterschap de laatste jaren mee bezig is, maar het lijkt er op dat er ieder jaar meer water uit de polders wordt onttrokken in de wintertijd. Ook hier liggen de oevers geheel bloot en zal veel watervegetatie afsterven. Ook de diepere stukken waar de vissen kunnen overleven bij ijsvorming is ineens 50 centimeter ondieper. 

 

Dit kan tot veel vissterfte lijden, maar het schijnt de ambtenaren alleen te interesseren wat er boven de waterlijn gebeurt. Ik kies voor een Screaming Triple Devil van Spro in een nieuwe kleur die mij wel aanspreekt. Dit kunstaasje kan je erg ondiep vissen en op verschillend manieren binnenvissen. Doordat het water nu koud is moet het allemaal wat rustiger en is het langzaam binnen vissen al voldoende.

 

De Devil in een nieuw kleurtje bevalt mij wel.

 

Om de paar meter geef ik het kunstaas een fel tikje, waardoor het weer iets naar de oppervlakte komt en wat flankt. Bij de duiker bulkt het van de aasvis, maar van esox nog geen spoor. Dan maar iets verder terug proberen, waar ze kunnen liggen totdat er zich weer een vreetsessie aandient. 

 

En ja hoor, bij de volgende worp klapt er een behoorlijke snoek op de Devil. Mijn eerste 2014-snoek is een feit en voor polderbegrippen ook nog een behoorlijke. Na het landen kijk ik nog even of er toevallig iemand aankomt voor een leuke foto, en dat gebeurt natuurlijk nooit als het een mooi exemplaar is. Dan maar vanuit mijn eigen hand en soms geeft dat leuke plaatjes.

 

Ook zonder fotograaf toch nog een leuke foto. 

 

Uit ervaring weet ik dat in deze periode van het jaar er meer van dit soort exemplaren moeten liggen dus de jacht gaat verder. Door het vele gespartel en runs door het water is de aasvis ook wat paniekeriger geworden dus ik ga weer terug naar die plek. Weer gaat de Triple Devil door het water maar nu wat agressiever om op te vallen tussen de aasvis. Ook deze denkwijze heeft succes. 

 

Weer een prachtig formaat snoek ziet wel wat in de nieuwe kleur en weer is er geen fotograaf te bekennen. De Triple Devil in de chartreuse kleur met oranje vlekken wordt bedankt voor bewezen diensten en mag even rusten. Nu is een shad aan de beurt die je met de juiste loodkop ook erg langzaam kan vissen. 

 

Ik heb de Pro Shad van Fox Rage van te voren even gekookt, waardoor hij ook bij een uiterst langzame gang door het water nog voldoende actie geeft. Aan de andere kant van de duiker, dus waar het water uitstroomt, is het altijd wat dieper. Ik laat mijn shad hier een beetje dansen en dat wordt abrupt afgebroken door wel erg gewichtige snoek. 

 

Koude handen zijn voorbij en na een mooie dril land ik met het schepnet snoek nummer twee. Als ik alleen naar de waterkant ga is een schepnet mijn vismaat, want je weet nooit in welke situatie je terecht komt en hulp van anderen is er niet.

 

Eerst even zelf een foto schieten van de imposante bek.

 

Na het onthaken leg ik de snoek even in het net om bij te komen en misschien kan ik nog een leuk plaatje schieten. Net als ik het beest wil terug zetten komt er een allervriendelijkste fietser voorbij, die het mogelijk maakt om samen met mijn hobbyvis op de foto te komen.

 

Een statieportret geschoten door voorbijganger.

 

Ik ben eigenlijk tevreden en wil ermee stoppen, maar een mooie bocht een eindje verderop trekt toch teveel aandacht. Al vissend kom ik in de buurt en dan zie ik iets waar ik na al die jaren nog steeds van gruwel en erg kwaad van kan worden. Voor me op de oever ligt een dood snoekje van ongeveer 45 centimeter. Eerst denk ik nog dat misschien een hele grote reiger dit gedaan kan hebben of een ander beest, maar ik zie geen verwondingen. 

 

Een aalscholver misschien? Die beschermde exoten die hier helemaal niet thuis horen kunnen veel maar zoveel zonder beschadigingen toe te brengen? Ik hoop niet dat het gedaan is door een ongelofelijk rund die zich roofvisser noemt is gedaan. Mijn mooie vangsten zijn plotsklaps vergeten.

 

Nog altijd kan ik niet wennen aan dit tafereel.

 

Deze voor mij o zo plezierige eerste visdag in het nieuwe jaar is als een nachtkaars uitgegaan en de mooie snoeken van zo even zijn naar de achtergrond gezet. Natuurlijk ben ik nog even op zoek gegaan naar andere roofvissers in deze polder, omdat het snoekje er nog niet zo heel lang lag , maar in de directe omgeving kwam ik niemand tegen. 

 

Stilletjes hoop ik dat het toch een aalscholver of reiger is geweest die verstoord werd en zijn buit heeft laten liggen. Mocht het toch een persoon zijn geweest die zich nu aangesproken voelt, dan wens ik hem voor 2014 een heel erg slecht jaar toe. Voor de andere echte sportvissers hoop ik op alleen maar leuke avonturen langs en op het water en natuurlijk een 'vang'tastisch 2014.

 

Berthil Bos