Tijdens de rit naar ons vakantieverblijf bedenk ik al in welke slootjes ik straks mijn slag wil gaan slaan. Eenmaal ingecheckt in het hotel lokken die watertjes me al snel, of was het toch de nieuwsgierigheid naar de ervaring met mijn nieuwe Acrux ultralichte hengeltje????
Pech, de sloten waren op veel plaatsen lang niet zo helder als ik had verwacht, maar ik had hier vroeger nog gevist, en toch wel wat baars kunnen plukken. Mijn vertrouwen was nog steeds voldoende groot voor die eerste testsessie.
Niet zo helder water
Ik heb al behoorlijk wat meters in de benen zonder dat er een vis kan worden verleid tot een aanbeet. Als ik bij een kruising van 2 sloten kom, en hier en daar wat belletjes zie verschijnen, houdt ik halt. Even kijken als die bellensporen zich verplaatsen, dan zou hier brasem aan het azen kunnen zijn. Misschien gok ik dan beter op de aanwezige witvis als een eerste vangst, als het water toch te bruin zou zijn om te spinnen? Ik heb een madendoosje vol met van die witte kriebelbeestjes in de wagen. Als ik die haal en er al een paar voerplekjes mee maak, dan heb ik een visserij om naar uit te wijken als het kunstaasvissen niet zou lukken. Snel stap ik op mijn schreden terug. Het is al een stevig eindje stappen, en ik krijg het er goed warm van. Maar de gedachte dat ik op mijn lichte stokje straks misschien zo een bronskleurige polderbrasem zou kunnen drillen, geeft me energie.
Prachtige vissen toch?
Op een 3-tal plekjes voer ik wat maden. Zo; die kunnen de vis al wat lokken, ondertussen geef ik me nog een half uurtje spin-tijd.
Hmm, daar aan die kop van die sloot kon ik er vorige keer een reeksje vangen, daar moet ik zeker weer proberen. Na een gerichte worp, valt mijn kleine spinner pal langs de houten schoeiing te water. Ik probeer zo dicht mogelijk tegen dat houtwerk mijn draaiding te voeren. Een klein kolkje aan de andere kant van de sloot trekt kort mijn aandacht. Als ik mijn hoofd in die richting draai, komt plots een harde tik door op de hengeltop. Ik verschiet ervan!! Amaai wat voelde ik die beet ontzettend goed doorkomen! Als dit elke keer zo zal zijn, zal dit stokje mij zeker extra visplezier verschaffen! De vis is echt niet recht evenredig met de kracht van die aanbeet; eerder net omgekeerd.
De eerste op de nieuwe hengel.
Ik kan er nog een paar leeftijdsgenootjes bij vangen, en al komen die andere aanbeten niet allemaal zo hard meer door als bij de eerste wildeman, over de gevoeligheid van deze hengelblank blijf ik zeker tevreden. Daarna vang ik hier en daar wat baars. Ook in de kleinste slootjes gaat het prima. Nauwkeurig gooien is hier noodzakelijk, maar dat blijkt met de Acrux geen probleem.
Ook in heel kleine slootjes
In een bepaald slootje gaat het zelfs erg goed. De baarsjes zijn er klein , maar ik vang ze vlotjes. Op een gegeven moment meen ik aan de overkant een dikke tak onder water te ontwaren. Vaak zij dit hangplekken voor baars, dus sla ik deze boomtak bij de volgende worp niet over. Als mijn spinnertje “de tak” voorbij komt, lijkt die echter te eventjes bewegen. Oei, zag ik dit goed? Zou dit toch snoek zijn? Ik grijp naar mijn camera, en schiet een paar beelden. Na inzoomen lijkt het me des te meer een groenjas te zijn die zich van “den takke” houd. (Van den domme lijkt me hier niet de juiste benaming.
Dus toch een snoek
Natuurlijk besluit ik om een aantal extra worpen te maken. Het duurt echter lang voor de vis nog eens gaat bewegen. Ik vreesde al dat hij mij had opgemerkt, en dat ik kansloos de stek zou moeten achterlaten. Na worp 12 of zo, komt hij toch nog eens in beweging. Mijn spinnertje komt van links aangedraaid, en de rover zwemt het tegemoet. Als de kop van de vis net mijn aasje voorbij is, slaat de rover plots een hoek naar het kunstaas toe. Mij lijkt niet dat de bek bij die beweging open is gegaan, maar ik voel een duidelijke “boenk” door mijn handvat en sla natuurlijk aan. De ruk die ik geef, wordt voor het grootste deel opgevangen door de onmiddellijk diep doorbuigende hengelblank, maar ik heb de vis vast. “YES, die heb ik”, gaat het door mijn hoofd. Een spanning bouwt zich in mijn lijf op; hoe vlot ga ik deze vis binnenkrijgen op dit lichte stokje? Veel tijd om te denken krijg ik nu echter niet meer, want de vis voelt nu duidelijk dat hij aan ‘iets’ vasthangt, en gaat er met een stevige spurt van door. Vanwege de ondiepte van de sloot, en de veerkracht van mijn diep buigende hengeltje, zwemt de snoek hierbij steeds hoger. Wow, die is zeker meer dan 70cm lang! Dan zie ik plots dat mijn dregje zich bovenop de kop van de vis heeft vastgezet. Ai, dat beloofd extra moeilijkheden. Vissen die buiten de bek worden gehaakt lijken altijd veel meer kracht te hebben, en ze naar je toe trekken om te landen is steevast moeilijker. De vis gaat met stevige staartslagen steeds meer van me weg. Ik stap een beetje mee langs de oever zodat ik hem wat beter zal kunnen pareren als hij dat verre plantenbed in zou willen zwemmen.
Van deze planten wil ik hem weg houden
Als ik ongeveer haaks tegenover hem ben gekomen, schrikt de vis van me, en draait 180° van richting. De slip van mijn Inspiration-molentje moet opnieuw meters lijn prijsgeven. Als de run weer stilvalt, stap ik weer in de richting van de vis. Hij heeft al behoorlijk wat van zijn krachten verbruikt lijkt me, ik begin al uit te kijken waar ik hem gemakkelijk zal kunnen landen. Dat is een paar meter voorbij de plek waar de snoek zich nu bevind. Ik stap er naar toe. Opnieuw draait de snoek zich in de ondiepe sloot, en dat zorgt voor erg troebel water. Ik kan niet goed meer zien wat er onder water gebeurt, maar voel dat de groenjas om zijn tol begint te draaien. Plots veert mijn hengel recht. Aaah, dat is balen! De dril was zo goed als voorbij, en de foto van deze vangst zou zo goed gestaan hebben bij dit stukje. Tja, niets aan te doen, deze kers op de taart is aan me voorbij gegaan. Behoorlijk snel komt een baarsje mij troosten. Als het dan nog eens pal bij een mooie achtergrond is, ben ik de ontgoocheling van de snoek al een deel vergeten.
Lief troostbaarsje
Hier en daar kan ik een paar van zijn leeftijdsgenoten plukken, maar dan ben ik te benieuwd naar wat voor vissen er ondertussen al gelokt werden op mijn maden-voerstekjes. Ik stép op mijn schreden terug. Ondertussen knip ik het stalen onderlijntje van mijn hoofdlijn, en monteer ik een dobbertje. Het is allemaal niet zo handig om dit stappend te doen, maar ik heb geen tijd te verliezen, want binnen driekwartier moet ik terug aan het hotel staan. Om de kleine haak aan te zetten, moet ik toch even stil staan, maar als snel gooi ik mijn montage op een eerste stekje.
Van bellensporren is nu niets meer te zien. Zijn de vissen doorgeschoven, of zijn ze de maden aan het opslurpen zonder diep in de modder te woelen, en dus geen bellen te veroorzaken? Mijn verwachting ligt behoorlijk hoog, en dus is er wat ontgoocheling als het eerste stekje geen beet oplevert. Ik voer er nog wat maden en stap naar stek twee. Die ligt helemaal onder de bomen bij een driesprong.
Leuk stekje
Lang hoef ik er niet te wachten op actie. Het pennetje is nog maar goed gaan staan, als het met een snelle vaart onder wordt getrokken. Tot mijn verbazing sla ik op deze mooie aanbeet toch mis. Enkel het topje van mijn made is wat beschadigd, dus waarschijnlijk was dit kleine vis. Vlug een nieuwe made aan de haak, en de dobber stuur ik naar dezelfde plek. Ik moet wat langer wachten dit keer, maar dan is het gelijk ook raak. Een bleitje probeert zich ten volle te verweren, maar is nog veel te klein om daarvoor voldoende kracht te kunnen leveren. Al gauw is de tweede soort van de dag ook binnen.
De tweede soort van de dag
Het is niet de beoogde koperkleurige brasem, maar wie het kleine niet eert… Omdat er niet vlot nog een aanbeet volgt, en er ook op stek twee geen belletjes te zien zijn, stap ik nieuwsgierig door naar het derde stekje. Daar zijn een paar belletjes te bespeuren, die zijn echter niet te zien bij de voerplek, maar meters verderop. Ze verplaatsen zich ook snel, dus te moeilijk te bevissen in de mij kort resterende tijd. Ik besluit om die te besteden op het voerstekje zelf. Ook hier krijg ik al rap beet. Het is nu allemaal blankvoorn wat de klok slaat. De meeste zijn ongeveer van hetzelfde formaat, nu en dan een kleintje.
De meeste hebben dit formaat
Sommige kloek gebouwde visjes doen mijn lichte hengeltje al mooi diep doorbuigen, machtig toch dit ultralichte vissen!!! Ik amuseer me dan ook erg goed met dit ouderwetse visjes vangen, en de tijd gaat weeral eens te snel. Bijgevolg vraagt het extra snel benenwerk om toch op tijd aan het hotel te staan. Ondertussen ben ik aan het bedenken waar ik binnenkort een paar visuurtjes ga besteden, want een snoekje zou ik toch ook nog moeten kunnen vangen op mijn nieuwe stokje. Het is voor zijn eerste testsessie alvast helemaal geslaagd!
Debaes Bart
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
