Verslaafd aan Bonefish! (deel 1)
Tekst: Nico de Boer, fotografie: Nico de Boer, Henny Weel
Nico de Boer reisde de afgelopen zeven jaar naar een groot aantal warm water bestemmingen. Zo was hij ondermeer in Nieuw Caledonië, Bonaire, Florida, Cuba, Bahamas, British Virgin Islands en Tobago. Om daar in paradijselijke omstandigheden te vliegvissen op de 'Pirates of the flats'. Op Bonefish dus! Allereerst vertelt hij waarom hij zo door deze visserij is gegrepen.
'Flats' zijn de ondiepe, vaak azuurblauwe en glasheldere warmwatergebieden tussen een koraalrif en het vaste land, rond atollen en eilanden in de Stille Zuidzee en de Cariben. Ze zijn domicilie van de Bonefish, waarvan iedereen die er ooit één aan de lijn heeft gehad, zal beamen dat het pond voor pond de meest krachtige vis van de oceaan is, als je grootte en gewicht afzet tegen de weerstand die hij biedt.
Mijn eerste bone in de dril.
Ik ben gegrepen door de vliegvisserij op deze 'zilveren schaduwen', want naast de vaardigheden die je ervoor moet hebben om ze te vangen, zijn de omstandigheden waarin je ze vangt meestal paradijselijk.
Urenlang schuifelen in enkel- of kniediep tot maximaal naveldiep warm water is zeker geen straf met een heerlijk zonnetje in je nek. Net zo als het driften met een skiff (flatsboat), waar je vóór op het dek staat, turend naar de 'grijze geesten', een plezierige manier van vissen is.
De vertaling van de Latijnse naam van Bonefish (Albula vulpes) leidt tot ‘witte vos’, maar doorgaans worden ze de ‘piraten van de flats’ of ‘phantoms’ genoemd en zijn ze als ‘gray ghosts’ waarschijnlijk het meest bekend, terwijl mijn 'zilveren schaduwen' ze ook goed kenschetst.
Bonevissen behoren tot de familie van de Albulidae en ressorteren onder de orde van de gratenvissen (Albuliformes). Ze hebben een slanke, torpedovormige body, gebouwd op snelheid. Hun kleine, glinsterende, zilverblauwe schubbetjes reflecteren net zo als water, waardoor ze nauwelijks zichtbaar zijn.
De vissen lijken wel van glas. En met hun olijfgroene rug met acht donkerder gekleurde verticale banen, zijn ze ook nog eens van bovenaf uitstekend gecamoufleerd.
Het geheim van hun snelheid zit in de grote, diep gevorkte staart, die als een razende propeller te keer kan gaan en hem zo’n 50 kilometer per uur kan laten zwemmen, wat het midden houdt tussen de maximale snelheid van een forel en een zeilvis.
Na diverse runs vechten ze ook onder de hengeltop.
Maar met zijn relatief kleine lijf spurt de bone wel een keer of zes zo’n honderd meter van je vandaan. En dat in enkel- tot kniediep water. Je begrijpt de sensatie! Zeer uitzonderlijk komen er bonevissen voor van 10 kilo bij een meter lengte, maar vissen met een derde van dit gewicht/afmeting zijn al kanjers.
Het gemiddelde gewicht van een bone is zo’n vijf tot zeven pond bij een lengte van 55 tot 65 centimeter. De bonefish heeft een smalle rij kleine tanden op de rand van zijn bek en even dieper een serie parelharde kiezen waarmee hij week- en schaaldiertjes kan vermorzelen.
Negen pond dynamiet.
Bonevissen zijn van nature de meest paranoïde, nerveuze vissen van de aarde. Ze verkeren hun hele leven in een constante staat van alarm en schijnen een ingebouwde radar te hebben voor sportvissers.
De meest spectaculaire positie waarin je een bonefish kan spotten en aanwerpen is ‘tailing’, als hij met zijn snuit in de bodem wroet en zijn staart boven de waterspiegel uittornt.
Fascinerend gezicht.
Bonevissers raken daarvan in vervoering en belagen hem dan ook vaak met een aan cult grenzende toewijding. Dat deze vissen vliegvissers tot aan de rand van krankzinnigheid kunnen drijven, wat wel wordt gezegd, vind ik zwaar overdreven. Maar dat je een flink aantal kwalificaties moet hebben om deze vis aan de schubben te komen, is absoluut een feit.
Inzicht: kijken, zien en inschatten hoe en hoe ver je moet werpen. Beheersing: pas werpen als je de vis onder werpbereik hebt, want vaak kan je maar één worp maken, anders schrik je de vis af. Werpen: je moet in staat zijn, vaak bij harde wind, ver en precies te werpen met één worp.
En vanuit allerlei posities: zwemt de vis naar je toe, van je af of zijwaarts weg? Kan je hem uit de mangroven lokken? ‘Tailed’ hij of is het een nerveuze zwemmer? Werp je ‘overhead’, ‘side-cast’ of over je linkerschouder als je rechts bent (en omgekeerd)?
Prachtsport.
Daarom zijn er vissers die het vliegvissen op bonefish beschrijven als kunst, anderen noemen het een ‘nirvana’, een toestand van het hoogst bereikbare geluk. Maar hoe je het ook wil aanduiden, één ding is zeker: nadat je de snelheid, kracht en onvoorspelbare choreografie van een wegspurtende bonefish hebt meegemaakt, ben je eraan verslaafd voor het leven!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
