TotalFishing

Sørøya Fishing goes Costa Rica (Deel 3)

Door Marc van Roie

Eric is om vijf uur vertrokken en vannacht regende het ontzettend hard. Ook is de wind 180 graden gedraaid wat betekent dat hij nu vanaf het land komt. Toen ik die ochtend aan boord kwam zei Pablo dat het nu wel eens kon veranderen. Volgens hem werd door de aflandse wind de bovenste waterlaag meer omgezet met als gevolg dat het kouder word.

Gezien er gisteren diverse Cubera´s de popper achterna kwamen zouden we eerst op die stek proberen. De boot lag nog maar goed en wel stil of het grootste formaat Halko popper suisde richting onderwaterberg.

Deze kan met een luidruchtige 'splash' binnen gevist worden wat een grote aantrekkingskracht uitoefent op Cubera´s. Na de tweede of derde splashhhh zag ik een enorme kolk achter de popper. Niet een, maar drie Cubera´s zaten er achteraan.

Eentje storte er zich vol op en raasde onmiddellijk richting bodem, de hengel boog tot in het handvat en snel draaide ik de slip van de Saltiga vast om de vis te beletten in de stenen te duiken. Slaagt hij er in om de bodem te bereiken is de kans zeer groot dat de lijn op de stenen afknapt.

Met moeite slaagde ik er in om de razende Cubera min of meer te stoppen toen ook Pablo een aanbeet kreeg. Deze was snel aan het inhalen om niet met mij in de war te komen en ook bij hem klapte er een Cubera op.

Daar stonden we, beiden met een Cubera er aan welke alle kanten uit wilde. God wat zijn ook deze dingen sterk. Het werd hectisch aan boord en met de grootste moeite slaagde we er in om de lijnen uit mekaar te houden.

Het was een spannende dril, of beter gezegd stoeltjesdans want we moesten diverse x langs mekaar heen. Het duurde zowat een kwartiertje voor Pablo zijn vis kon landen en ook mij ter hulp kwam.

Mooie Cubera.

Pablo met Cubera.

Het duurt net geteld twee worpen en 'boemmm' opnieuw vergrijpt een Cubera zich aan mijn popper. Ook deze verzet zich hardnekkig en probeert tevergeefs de bodem te bereiken. Ondanks dat de slip tamelijk vast staat en ik zelf moeite heb om er met de hand wat af te trekken neemt de Cubera in de eerste run zonder moeite een metertje of 20 lijn. De vis komt tot vier maal toe bij de boot en gaat er telkens moeiteloos terug vandoor.

Mijn spieren beginnen aardig te verzuren maar na ongeveer twintig minuten kon Pablo de vis netjes buitenboord onthaken. We hadden namelijk afgesproken dat we de soorten waarvan ik reeds een foto had indien mogelijk zvm buitenboord te releasen.

Ze zijn sterk.

Dit alles herhaalde zich nog twee keer, Nog twee keer vergreep een Cubera zich aan mijn popper en toen viel het volledig stil. Terwijl ik met de Cubera´s stond te stoeien wist Pablo wat aasvissen te vangen en we zetten koers richting Cano eiland.

Hier zijn er diverse rotspartijen onder water waar zowel met de poppers als jigs of levend aas kan gevist worden. Persoonlijk ben ik geen voorstander van het jiggen en zet er een hengel met levend aas bij terwijl ik met poppers ga werpen.

Pablo vaart zeer stil een rondje rond de rotspartij zodat ik het gebied helemaal kon uitkammen. Deze stek leverde echter niets op. Op naar de volgende.

Ook hier zou ik zowel met levend aas als met de popper vissen. De montage met de aasvis bestaat enkel uit een leader en een cirkel hook. Pablo noemde het freeline. De aasvis word samen met een aantal meters lijn overboord gezet en bepaalt zelf waar en hoe diep hij gaat zwemmen.

De Jiggingmaster reel gaat in free, gewoon op de ratel zodat de vis welke de aasvis pakt minimaal weerstand voelt en hem zonder argwaan naar binnen kan werken.

Het duurde niet lang of ik zag de kam van een Rooster achter de popper komen, even sneller popperen en pats, boem hangen die hap. De vis ging als een wilde tekeer, zwom weg van de boot, kwam als een speer naar de boot zodat ik op volle snelheid moest binnendraaien en sprong tot vier maal toe uit het water. Wat zijn het leuke beesten om te vangen.

Na een kwartiertje was hij klaar om zich over te geven en kon Pablo ook deze voorzichtig buiten boord onthaken. Terwijl Pablo met de Rooster bezig was begon de Jigginmaster te ratelen: Beet! Snel nam ik de hengel, zette de ratel af zo dat er niks weerstand meer was en liet de vis een eindje gaan.

Vervolgens slip dicht en langzaam druk opbouwen zodoende dat de vis zichzelf haakt. Jawel, hangen. De Westin 3736 boat welke ik voor deze manier van vissen gebruik begon aardig door te buigen. De vis besefte volgens mij nog niet echt dat hij gevangen was want er kwam geen explosie.

Er was geen sprake van een 'run' maar hij bleef wel rustig doorgaan. Ook als ik hem naar boven begon te pompen voelde ik dat hij zeer sterk was. Hij ging door de slip, keer na keer maar maakte niet echt snelheid. Gewoon rustig zonder te stoppen.

Ook nu duurde het wel een kwartiertje voor we hem zagen en Pablo een prachtig getekende Grouper aan boord kon heisen. Mijn eerste Grouper ooit was een feit.

Mijn eerste Grouper.

Snel een nieuwe aasvis overboord en opnieuw popperen terwijl Pablo zeer langzaam rond de rotspartij vaart. Het duurde misschien 10 minuutjes van intens popperen of Rooster nummer twee melde zich. Het zou langdradig worden om alle drils te beschrijven maar hetzelfde zou zich die dag nog vijf maal herhalen. De score stond nu op 14 roosters.

Rooster nr 15.

Tijdens het binnenvaren viel het mij op dat Pablo steeds rond deze tijd gebeld werd. Na het gesprek vroeg ik hem al lachend of moeder steeds belde of ze aan het eten kon beginnen. Nee hoor, antwoordt hij. Het is Toine welke iedere dag belt om te vragen hoe de vangsten zijn en of alles oké is.

Zelf ga ik dagelijks bij mijn klanten op Sørøya langs, maar dat iemand dagelijks van uit Nederland naar het verre Costa Rica gaat bellen had ik echt niet verwacht. Dat is pas service. Daarom doe ik steeds boeken bij mensen welke maar een bepaalt iets aanbieden.

Costaricavakantie.nl is trouwens exclusief agent van Pablo voor de lage landen. Deze zijn echt gespecialiseerd,en datgene wat ze aanbieden moet goed zijn want ze hebben niets anders om op terug te vallen.

Terwijl ik die avond op mijn eentje voldaan een biertje zat te drinken op het terras bij de rivier vielen er constant kleine takjes op mijn hoofd en de tafel. Eerste gedachte was dat het door de wind kwam. Maar.... plotseling besefte ik dat er geen wind was en het een andere oorzaak moest hebben. En ja, toen ik in de boom keek bleek dat deze vol met Aras zaten welke zich tegoed deden aan de noten. Dit is Costa Rica, natuur op zijn best.

Aras bekogelen mij met restjes.

Puur natuur.

De volgende dag stopten we bij de uitgang van de rivier om wat aasvis te vangen en vervolgens werd er opnieuw koers gezet richting Cano eiland. Pablo manoeuvreert de boot weerom langzaam rond de rotspartij terwijl ik het topje met de popper bestook.

De eerste ronde brengt niets op, geen beet, geen volger, niets. We zien wel veel vis op de visvinder en besluiten om nog een rondje te draaien. Ik heb constant drie hengels met verschillend kunstaas opgetuigd en wissel nu elke drie á vier worpen snel van hengel.

Dat dit de juiste beslissing was bewees de Rooster welke zich na de tweede worp op de Ranger Lure storte. We vaarden nog twee maal rond de rotspartij en ik wist nog vier Roosters te vangen op de Range Lure. Toen viel het helemaal stil.

We draaide nog een paar rondjes maar zonder gevolg. Persoonlijk krijg ik de indruk dat voornamelijk Roosters en ook Cubera Snappers tamelijk gevoelig zijn aan rumoer. Dit om dat de meeste vissen steeds in het begin van een sessie gevangen worden en zodra er een paar maal rond de stek gevaren word het meestal stil valt. Op naar de volgende stek.

Hier weerom hetzelfde scenario. We varen zeer langzaam rond de rotspartij welke door mij met de Range lure bestookt word. Eerste worp, twee slagen ingehaald en boem, Rooster nr zes van die dag hangt aan de haak met nog twee andere in zijn kielzog welke de ganse dril blijven volgen.

Pas als de gevangen Rooster opgeeft en stil aan de oppervlakte blijft liggen verdwijnen de twee andere majestueus de diepte in. Hier word je echt stil van.

Plotseling begon de Jiggingmaster te ratelen, Pablo stopte de boot en zette de reel op vrij zo dat de vis niets weerstand voelde en ik draaide zeer snel de popper binnen en nam de hengel over.

Slip dicht, druk opbouwen en ja het leek dat hij goed gehaakt was want de vis explodeerde zowat bij het eerste contact en trok bijna de hengel uit mijn hand. De snelheid waarmee hij er vandoor ging en de kracht welke hij ontwikkelde deden mij vermoeden dat het een mooie Cubera was.

De slip ging zeer strak en ik probeerde de vis zoveel mogelijk van de bodem te houden. Makkelijker gezegd dan gedaan want wat het ook was, hij was echt niet zinnens om mee te spelen. Tot vier maal toe wou hij terug naar de bodem.

De Westin hengel stond rond als een hoepel en het geluid van de gierende slip klonk als muziek in mijn oren. Toen de vis zich eindelijk overgaf bleek het niet een Cubera maar een mooie Amberjack te zijn. Ook dit betekende een nieuwe soort voor mij.

Amberjack.

Buiten een paar Sierra Mackrel´s en een paar Rainbow Runners leverde het popperen niets meer op. Wel ving ik nog zes Amberjack´s op levend aas en toen zaten we door ons aas heen en keerden huiswaarts.

Rainbowrunner.

Sierra Mackrel.

Onderweg vroeg ik Pablo of het eventueel mogelijk was om de volgende dag een rustdag in te lassen en of we dan een tocht in de mangrove konden maken, "No problem" was het antwoord.

Een vriend van hem welke beroepsgids is in de mangrove werd gebeld en afspraak was dat deze mij een uurtje of twee voor laag water zou ophalen. Op de vraag wat laagwater met de mangrove te maken had antwoorde Pablo dat op dat moment de meeste dieren naar de rand van de mangrove afzakten om op zoek te gaan naar krabben…