TotalFishing

Langeland 2014

Niet elk jaar prijs

Door Chris de Jong en Adri van de Giessen

Het visseizoen van 2014 heeft naar schatting weer zo’n tienduizend sportvissers naar Langeland doen afreizen. Het eiland wint nog steeds aan populariteit, zeker onder onze landgenoten. Ook dit jaar was op zijn minst weer interessant te noemen. En gelukkig zijn veel sportvissers bereid dit via internet met elkaar te delen.

Het is begin april als ik weer een keer de webcam start om een kijkje te nemen in de toeristenhaven van Spodsbjerg. De haven ligt inmiddels weer vol met huurboten en de eerste vangstberichten rollen al weer over het internet. De kabeljauw laat zich rijkelijk vangen.

Een groot schepnet is essentieel.

En met de week verschijnen er steeds meer voornamelijk Duitse en Nederlandse kentekens in de toeristenhaven. Zorg dat je er op tijd bij bent want menig sportvisser moet teleurgesteld worden omdat er simpelweg geen boot meer te krijgen is.
 Het is altijd leuk om nog eens terug te blikken op het vorig seizoen. De eerste vangstberichten die tot mij kwamen in 2014 waren afkomstig van Walter Kaiser. Walter is een bekend Duits hengelsportauteur en al vele jaren een vertrouwd gezicht in de haven van Spodsbjerg.

Eind Maart wist hij samen met zijn vrouw al mooie vangsten te boeken met topdagen tot tegen de 50 kabeljauwen. Ook de zeeforel liet zich regelmatig goed vangen vanaf de kust. Het voorjaar bracht ook weer een enorme invasie van jonge kabeljauw op gang.

Dat is toch weer een geruststellende gedachte dat deze visjes in enkele jaren doorgroeien tot beren van kabeljauwen. Wel is het een uitdaging in deze tijd van het jaar om de grotere jongens te vinden. Met groter kunstaas verhoog je in ieder geval je kansen op kabeljauwen van zes pond en meer.

Recht voor de haven 
In tegenstelling tot het seizoen 2013 was de ‘sommerdorsch’ er dit jaar vroeg bij. Moesten we vorig jaar nog wachten tot medio augustus, dit jaar was het begin Juli al prijs. Van Arjan van Drunen kreeg ik al hoopgevende berichten dat de ‘grossdorsch’ gearriveerd was.

De eerste 'Sommerdorsch'.

Dagelijks wist hij prachtig kabeljauwen tot een kilo of acht te vangen recht voor de haven op zo’n 35 meter water. En eigenlijk bleef dit wekenlang aanhouden. Eind Juli wist Fritz Amsler en zijn vrouw Maja uit Zwitserland weer diversen meterkabeljauwen te vangen in zijn vertrouwde Bermuda.

En toen er een 14 kilo kabeljauw op mijn whatsapp verscheen, begon de koorts pas echt los te breken. Hebben de winterstormen dan echt zijn vruchten afgeworpen? Medio Augustus was het de beurt aan Richard en Ninja. Dat ze de vis zouden vinden was voor mij geen verrassing.

Ondanks de harde westenwind werd de kustlijn rond Spodsbjerg afgestroopt en konden we dagelijks meegenieten van mooie vangsten. En de vis hoefde wederom niet ver gezocht te worden. Recht voor de haven in de vaargeul was de ‘place to be’. Volharden en blijven zoeken zijn de sleutelwoorden en dat werd ruim beloond.

Terug van weggeweest 
Vrijdag 22 Augustus arriveren we in de haven van Spodsbjerg. Het is weer of we nooit weggeweest zijn. Stiekem hebben we de lat hoog gelegd. Er moet een nieuw persoonlijk record gevangen gaan worden. De vraag is alleen nog wie.

We ontmoeten Richard en Ninja in de haven en genieten mee met de heerlijke verhalen van een school grote kabeljauwen met een gemiddeld gewicht van acht kilo die zich al enkele weken ophouden recht voor de haven. De verwachtingen worden enigszins getemperd als blijkt dat de kabeljauw er vandaag geen zin in had. Geen stroming en de shad werd compleet genegeerd.

 Zaterdag varen we met onze Limbo 699 linea recta richting vaargeul. De shads dalen snel af naar de bodem. Het genieten kan beginnen. Het duurt een uur voordat de eerste aanbeet volgt. En als na een paar uur de teller slechts op vijf kabeljauwen staat, is het grenzeloze vertrouwen getemperd en wordt het hard werken. Ook dit is Langeland. Zo onvoorspelbaar is onze bebaarde vriend.

De Leng is een welkome zomergast.

Zondag wordt een waaidag. Het materiaal wordt nog even flink onder de loep genomen. De molens worden voorzien van nieuwe lijn. Er worden shads gebouwd. Als bijvanger zijn we toe aan iets anders dan de vertrouwde gummimakk.

Een 8/0 haak wordt door een kurk geleid tot aan het oog. Zo ontstaat er een oppervlakte waartegen een shad van 11 centimeter gemonteerd kan worden. Het hoedje wordt rood geschilderd en een naam voor onze nieuwe creatie is gevonden, de ‘Tommy Cooper’.

Maandag maken we een lange dag op het water. We starten oostelijk van de gele paal en schuiven langzaam op richting de groene. De taludlijn wordt gevolgd op dieptes tussen de 28 en 35 meter. De visserij is weer even taai als zaterdag. Ook laat de dieptemeter ons deze dag regelmatig in de steek.

Als we vis vangen dan zijn het over het algemeen gullen tussen de drie en vijf pond. We genieten weer tot in onze vezels. Ook al blijven de vangsten achter bij wat we door de jaren heen gewend zijn. Op de valreep pakt Adri toch nog een kabeljauw van acht kilo.

Een 8 kilo kabeljauw voor Adri.

 Dinsdag een mooie dag en we proberen het bij onze vertrouwde stekken achter de groene. We weten dat hier altijd wel een bijtperiode zal volgen, zolang je maar blijft vertrouwen en volharden. De beloning komt. Henny pakt een prachtige kabeljauw die de 10 kilo grens passeert. Maar het blijft bij deze vis.

Henny met een prachtige 20-ponder.

Wat dit jaar opvalt is dat er meer en meer koolvis te vinden is in de Langelandbelt. Waren het vorig jaar nog visjes van 30 tot 35 centimeter met een groene gloed die regelmatig werden aangezien voor pollakken.

Koolvissen van dit formaat zijn goed vertegenwoordigd.

Dit jaar werden veelvuldig koolvissen gevangen tussen de 40 en 50 centimeter met de mooie getekende witte streep over het lijf. Waar gaat dit heen?  De twee dagen hierna zoeken we ons heil meer naar het zuiden. We komen in het gebied waar ook huurboten uit Bagenkop te vinden zijn. Florian wijst ons een stek waar hij net een aantal driften beet heeft gehad. Maar de bijtperiode is van korte duur.

Cees moet vol aan de bak.

We zoeken het talud op van 30 tot 34 meter. Bingo! Cees pakt hier een mooie kabeljauw van vier kilo en Adri volgt in de zelfde drift met een leng van ruim 80 centimeter. Als Cees hier drie vissen op rij vangt, is duidelijk dat de sleeptheorie hier de sleutel naar het succes is.

Een mooie 10 ponder als resultaat.

We geven heel veel lijn en laten de shad langs het talud over de bodem huppelen. Regelmatig volgen er flinke aanbeten en de spinhengel buigt diep door. Gullen tussen de drie en acht pond zorgen voor de nodige actie. Tommy Cooper wist zich deze dag te onderscheiden. De actie van de drijvende bijvanger tijdens het slepen gaf veruit de meeste aanbeten.

Chris geniet van de prachtige zomerkabeljauwen.

Vrijdag besluiten we de meegenomen franse tappen te water te laten. Het is onze eerste regendag en er stond een puist stroom. Van Hans Muste kreeg ik een stek waar we het zeker eens moesten gaan proberen. Hier ving Hans met zijn zoon Danny in April nog zo maar 35 schollen. Hans, mijn dank is groot!

Het platvisbal kwam al snel los. Eerst nog enkele scharren en botten. Maar toen de schol los kwam, was er geen houden aan. Stuk voor stuk dikke platen van schollen tussen de 35 en 45 centimeter op een diepte van acht meter.

Schollen van het formaat koekenpan.

Het weer begint op te klaren en vreemd genoeg beginnen de botten de overhand te krijgen. We gaan iets verleggen naar 11 meter en de schollen zijn snel weer gevonden. We vangen zomaar 100 platvissen en de 25 grootste schollen gaan mee naar huis. Vanavond eten we verse schol!

De schollen waren een waardig slot van weer een fantastische editie Langeland. De kabeljauw was voor ons moeilijk aan de vinnen te krijgen dit jaar. Maar het kan niet elk jaar prijs zijn. Eén voordeel: we zijn van onze traditionele onderlijnmontages afgeweken. We hebben andere vismethoden uitgeprobeerd en nieuwe visgronden bezocht. We kijken al weer uit naar de zomer van 2015!

Chris, Adri, Henny, Cees 
www.scandic-mediagroup.nl