Grote kabeljauwen van de Langelandbelt

Door Adri & Chris, Team Scandic-Mediagroup

 

De zomer van 2013 in het zuidoosten van Denemarken was er één om in te lijsten. De vele uren zon en zomerse temperaturen maakte het bijzonder aangenaam vertoeven aan de Deense Oostzeekust. Een groot contrast met hoe het jaar begon. 

 

Langeland was met regelmaat bedekt onder een dikke laag sneeuw, dichtgevroren havens. Sportvissers moesten tot in april een stevige nachtvorst trotseren. De vraag was of en welke invloed dit tijdens de daaropvolgende maanden zou hebben op de vangsten in de Langelandbelt.

 

Avondzon boven Langeland.

 

Het is altijd weer spannend als in juli de tijd aanbreekt van de 'grossdorsch'. Een jaarlijks terugkerend fenomeen waarbij de kans op grote volwassen kabeljauwen substantieel toeneemt.

 

Adri en Henny met twee 'meters'.

 

Er zijn stemmen die beweren dat dit samenhangt met het verschalen van de rode krabben die veelvuldig in de maaginhoud bij het fileren worden aangetroffen. 

 

De kabeljauw houdt zich in de zomermaanden op in de diepe geulen waar het water zout, zuurstofrijk en relatief koel is.

 

De taluds langs de vaargeul, de vele steenformaties, wrakken en slijtgeulen zijn hier ‘the place to be’. Hier begint één van de grote uitdagingen voor de Langelandvisser. Hoe vind je dergelijke stekken? En nog belangrijker, hoe weet je een vangende drift weer feilloos terug te vinden? Het vraagt om voldoende vaardigheid met het navigatiesysteem.

 

Imposante kop heeft zo'n vis.

 

Medio augustus mochten we ons geluk weer gaan beproeven. De zomerwarmte was enigszins verdreven uit de Oostzee maar met temperaturen tussen de 17 en 21 graden Celsius was het aangenaam. Met een stevige wind uit westelijke richting blijven we de eerste twee visdagen recht voor de haven. 

 

Spannend wat er bovenkomt.

 

Uit ervaring weten we dat met deze windrichting de stroomsnelheid laag is. Met 113 grams jigkoppen is het dan comfortabel vissen. Startend aan de diepe zijde van de geul op zo’n 34 meter water, kammen we met hulp van de westenwind langzaam het talud uit en zodra we de 28 meter bereiken, varen we weer terug naar het diepere water. 

 

Henny met een mooie gul.

 

Zo vangen we al zigzaggend aan het oostelijke talud ongeveer twintig kabeljauwen waarvan acht stuks de 70 centimeter ruim overschrijden. Chris vangt deze dag de grootste vis met een respectabel gewicht van 18 pond. 

 

Chris met zijn tien kilo kabeljauw.

 

Op maandag hetzelfde weertype, echter de wind trekt harder door waardoor de shad minder tijd aan de bodem doorbrengt. Op deze momenten kan een pilker uitkomst bieden.

 

Een goed alternatief is de Bergmann RVS pilker die als een raket naar de bodem gaat en zodoende meer ‘speeltijd’ aan de bodem biedt. 

 

Bovendien voordelig ten opzichte van vergelijkbare pilkers in zijn soort! Deze pilker is verkrijgbaar bij Havfiske uit Nijverdal (http://www.havfiske.nl/). Het was hard werken deze dag maar desondanks toch weer zes vissen tussen de 6 en 13 pond. Maar één ding is duidelijk. Er zijn mooie vissen te vangen en het vertrouwen groeit.

 




Dinsdag moet het dan maar gebeuren. We trekken in de middag tussen de regenbuien door naar het zuiden. We varen kort onder de kant om de zes Bft westenwind zo weinig mogelijk vat te geven op de boot.

 

Donkere wolken.

 

Het blijkt een goede keuze want we treffen een school grote kabeljauwen die tegen het talud op 48 meter diepte azen op voorbijkomende prooivissen.

 

Maar na hevige buien brak de zon door.

 

Henny is de eerste die zijn hengel tot in het handvat voelt doorbuigen en de eerste meterkabeljauw weet te landen. Nu komt het er op aan om de drift keer op keer goed aan te snijden. We zijn ingesloten door een aantal beroepsnetten, maar de driftrichting helpt ons hier tussendoor te manoeuvreren. 

 

Heerlijk gevoel, zo'n kromme hengel.

 

De meeste aanbeten komen recht onder de boot. Maar ook worden diversen vissen verschalkt door lijn te blijven geven en zodoende het kunstaas zo lang mogelijk op de vangende stek te houden. Het formaat ligt tussen de 10 en ruim 20 pond op deze stek. Het is een strijd aan boord om de dagwinst want meerdere vissen naderen de 20-pond grens. Adri weet uiteindelijk de 21 pond aan te tikken op de digitale weegschaal.

 

Trots.

 

Wat opviel is dat er veel koolvisjes van rond de 40 centimeter rondzwemmen in de Langelandbelt. In mei werd hier zelfs een koolvis van bijna vijf kilo gevangen. Ook werd onlangs de vangst van kleine roodbaars gemeld. Het zou een extra dimensie opleveren voor de sportvisserij rond Langeland als deze trend zich zou doorzetten. 

 

Adri met zijn record van de dag.

 

Met de platvis lijkt het alleen maar beter te gaan. Scharren en botten worden al jaren in overvloed gevangen. Maar steeds meer vissers weten de zeer gewaardeerde 'rødspette' aan de vinnen te komen. 

 

Op woensdagavond hebben we na een dag met veel wind een paar uurtjes onder de kant kunnen vissen op platvis. De uit Nederland meegenomen Franse tappen bleken uitstekend te vangen. Een aanrader want de tappen kunnen na een visdag gewoon weer ingevroren worden.

 

Mooie grote schollen.

 

Het actief vissen met een schuifloodje van 80 gram met daarachter een wapperlijn en een enkele haak is niet alleen leuk, maar ook nog effectief voor de schol. Het is een echte rover die getriggerd wordt door een aasje wat in beweging gezet wordt. Ook vangen we op deze manier de nodige botten en scharren op een diepte van 11 meter. Op deze momenten beseffen we dat het vissen op platvis toch wel erg leuk is.

 

Cees kan zijn geluk niet op.

 

Donderdag gaan we weer voor de grote kabeljauw. De beste kansen liggen ons inziens uiteindelijk toch in de diepere geulen in zuid. De wind is naar het zuidwesten gedraaid maar in kracht afgenomen en de stroming blijft beperkt. We kunnen mooie driften maken van zuid naar noord langs het talud op zo’n 45 meter diepte. 

 

Een heerlijk moment in de avondzon.

 

We blijven het talud net zolang afkammen in afwachting van de eerste aanbeten. De wetenschap dat de vis er zit en het vertrouwen dat er een bijtperiode gaat volgen, maakt dat we tientallen driften consequent blijven maken. 

 

Chris met een doublet.

 

Belangrijk daarbij is de juiste werprichting zodat de shad goed onder de boot door gevist kan worden. En omdat dit niet altijd gelijk is aan de driftrichting van de boot, is het van belang om een oriëntatiepunt te kiezen zodat je voortdurend de goede richting werpt. De kustlijn, een vissersnet of boeien op het water kunnen hierbij helpen. 

 

Cees met zijn meter+ kabeljauw.

 

Het volharden wordt beloond en de eerste kabeljauwen rond de tien pond melden zich. Op het moment dat er vier hengels krom staan aan boord, lijkt het weer helemaal los te gaan. Niets is minder waar. De driften hierna over het zelfde punt geven geen enkel teken van leven onder water.

 

Grote kabeljauwen van de Langeland-Belt Deel 1


Grote kabeljauwen van de Langeland-Belt Deel 2