TotalFishing

Farsund 2012: Greys-team op reis

Door Gilles Traas

In het najaar van 2012 vertrok het Greys-team naar Farsund Noorwegen om een week lang de Noorse visgronden te inspecteren. De reis werd aangeboden door Visreizen.nl naar aanleiding van de winst van het Federatiekampioenschap zout in 2011.

Vrijdagavond vertrokken we met twee auto’s vanuit het Westland om zaterdagmorgen om 11.00 uur in te schepen op de veerboot in Hirtshals die ons naar Kristiansand bracht. Vandaar uit was het nog 1,5 uur rijden en zo stonden we om 17.00 uur bij ons onderkomen. Direct werden de kamers verdeeld en natuurlijk de boot geïnspecteerd. Een vette diesel met kajuit die even later werd uitgeprobeerd.

Snel wat eten, want alhoewel er deze dag geen bootsessie meer kon plaats vinden, moest en zou er vis gevangen worden. Arjan was de eerste die een makreel wist te vangen, op de dobber zomaar vanaf de steiger. Hier stond een meter of 5 water en al snel bleek dit de voorbode van meer vis. Kleine lipvisjes, koolvisjes en de onvermijdelijke dwergbolken wisten al snel het aas te vinden.

De volgende dag hadden we afgesproken om 07.00 uur uit te varen. We hadden eigenaar Claus uitgenodigd mee te gaan in de hoop meteen naar de goede stekken te varen. Deze verwachting kwam uit en op het wijd, circa 50 meter water, ving Arjan binnen 5 minuten een fraaie polak. Al pilkerend kwamen bij de driften meerdere polakken boven en Gilles wist zelfs een roodbaars te haken.

Na een uur vond Claus het genoeg en stelde voor naar een stek met andere bodem te verkassen. Het was hier rotsachtiger en dat leidde tot enkele vastlopers. Ook al omdat het moeilijk was door de talrijke makrelen heen te komen, schakelden we over naar het vissen met grote haken en stukken makreel. Het duurde niet lang of de eerste lengen kwamen boven, afgewisseld met polakken en koolvissen. We vermaakten ons uitstekend, ook al omdat er véél vis bovenkwam van mooi formaat.

Rond de middag was het tijd voor een diepe stek. Schelvis zou hier te vangen zijn. En inderdaad duurde het niet lang of de eerste schelvis kwam langszij. Helaas niet aan boord, dus die telde niet mee. Later kwam er alsnog schelvis binnen. Maar ook op deze stek kwamen lengen en polakken boven totdat Gilles met een kromme stok een groter exemplaar leek te hebben gehaakt.

Puffend en hijgend duurde het een kwartier voordat van 70 meter een fraaie gul in het net kon worden gedirigeerd. Claus ving zelf nog even een grote haring van een formaat die wij allen nog nooit hadden gezien. Rond 15.00 uur vertrokken we weer richting haven. De volgende dagen zou het flink gaan waaien en regenen, maar deze dag was binnen!!

’s Avonds gingen we allevijf naar onze kantstek en vingen we lipvisjes, wijtingen en polakken. Martin draaide zelfs een lange schar binnen en ving Rob een zeeforelletje op zijn meegebrachte vliegenhengel. Rob was even later minder gelukkig want twee korte tikken op zijn bodemmontage resulteerden beide in een haakloze haaklijn.

De indruk was dat, ondanks krab en kreeft, dit toch vis moest zijn! Snel werd een dikkere haaklijn gemonteerd en even later was het raak! Zo’n 30 meter uit de kant bleek een doornhaai zich te hebben vergrepen aan zijn makreel. Het adrenalinegehalte steeg meteen in ons vissersbloed, maar de enkele aanbeten die volgden leverden steeds gebroken haaklijnen op.

De tweede dag regende het pijpenstelen en werd besloten een kantstek bij de brug uit te proberen. Een school makreel leverde het nodige aas op en snel werden de andere hengels uitgegooid. We visten hier aan de rand van een put, waar de ebstroom uit het fjord in uit kwam.

Vanaf het begin vingen we hier mooie lipvissen, drie soorten waarvan de koekoeks-lipvis verreweg de mooiste kleuren liet zien. Het doel van deze vakantie was om, per persoon, zoveel mogelijk vissoorten te vangen en deze dag steeg dat aantal aanzienlijk. Horsmakreel, wijting, poon, dwergbolk en zelfs een zwarte grondel konden op de lijst worden aangekruist. Alleen Rob wist geen dwergbolk te vangen en zou hier deze vacantie nog lang op moeten wachten.

‘s Avonds was het weer sharktime en alles werd uit de kast getrokken om afgebeten haaklijnen te voorkomen. Een stukje tube bleek de oplossing en deze avond wisten alle vijf tenminste één haai te landen.

Ook de dinsdag werd er een met veel regen en wind. Opnieuw togen we daarom naar de visrijke kantstek, maar nu bevisten we het ondiepere gedeelte in de hoop hier nog andere soorten aan te treffen.

En inderdaad bleek er een andere samenstelling van de visstand. Nu kwamen er meer gulletjes en scharren boven, zeg maar een Hollandse visserij. Toch ontkwamen we ook nu niet aan de ponen, koolvissen, dwergbolken en wijtingen. Kunst bleek om nu een zwarte grondel te vangen (..) maar uiteindelijk slaagden we daar allen in.

’s Avonds was de haaienkoorts iets minder, het kon toch niet iedere avond prijs zijn? Maar ook deze avond ging het vanaf de schemering van kiet. Gilles haakte er zelfs twee tegelijk!! Nu is doornhaai in Noorwegen een beschermde vissoort, dus je mag er niet op vissen, laat staan meenemen.

Als je zo’n vis eenmaal ziet, heb je echter helemaal niet de behoefte om mee te nemen. De oplichtende oogjes en prachtige sportvis maakten dat we zo voorzichtig als mogelijk de haaien landden en vervolgens netjes terugzetten. Wat een feest!!

Woensdag konden we er weer met de boot uit, maar moesten we tussen de eilandjes blijven omdat de deining buiten te heftig was. We zochten nu de eilandjes zelf op om te proberen mooie polakken te verschalken. Dat lukte wonderwel, alhoewel de rotsige bodem de nodige pilkers afpikte.

Op enig moment kwamen we uit bij een steile rotswand, met direct 30 meter water langszij. Rob manoevreerde de boot er vrijwel tegenaan en dit bleek een plek waar de vis ruim aanwezig was. Direct tegen de rotswand pakten we mooie polakken en gigantische lipvissen, tot 50 cm aan toe. Iets verder van de rotswand zaten de gullen en zo af en toe liepen er ook andere bekende soorten tussendoor.

In de middag besloten we een rustigere plek te zoeken en tussen twee eilandjes konden we zelfs ankeren op een slappe bodem. Hier zaten dikke wijtingen en Arjan pakte een grote pieterman. Voorzichtig onthaken en op naar de volgende vis.

’s Avonds weer op de haai en nu pakte Martin een exemplaar die daags ervoor door Rob was verspeeld!!! De afhouder zat nog in zijn bek! Hoe onvoorspelbaar kan vissen zijn?!

Donderdag was het weer iets beter, maar nog niet genoeg om naar buiten te gaan. Nu pakten we enkele driften over een platvisstek in de hoop op schol. Het “enige” dat bovenkwam waren nu grote scharren (35+) die geen moeite hadden met een haak 1/0. Dit bleek ook de stek voor grote pietermannen waarvan we er een vijftiental vingen. Arjan ving later de grootste: 37 cm.

Toen de wind aantrok en de driften te snel gingen, gingen we op zoek naar diepere stekken in de baai. Tussen twee ondiepten maakten we verschillende driften en hier ging het “als vanouds” te keer. Op de hellingen mooie polakken en in de diepte scharren, gullen, ponen, wijtingen, etc, etc. Wat we ’s avonds gedaan hebben?

Vrijdag vertrokken Martin en Gilles richting huis. In Farsund zelf was het windstil, maar het werd Rob, John en Arjan later duidelijk dat dit buitengaats niet zo was. Hierdoor werd het weer een dag tussen de eilanden. Nou, dat was geen straf want ook deze dag leverde erg veel vis op. John voerde zijn gullentotaal nog even flink op, maar zoals verwacht kwamen alle andere soorten ook aan boord.

Uiteindelijk vingen we deze week 23 soorten vis, glasgrondel als kleinste en doornhaai als grootste. Hoewel Zuid Noorwegen niet meteen bekend staat als de plek waar je de allergrootste vissen vangt, was het voor ons deze week een waar feest! En dat terwijl we soorten als lom, vorskwab, zeewolf, heilbot, schol, bot en heek nog niet eens aan boord hebben gehad.

Ergens in deze periode komt de haringtrek voorbij en dan schijnt het ook voor de Noren pas echt feest te zijn. Op de laatste dag vingen onze onderburen inderdaad al een heek dus dat feest zal niet lang meer op zich hebben laten wachten.