TotalFishing

Dromen komen uit In Zuid-Frankrijk!

Door: Guido Broer

Mijn vismaat Richard en ik hebben ooit gezworen dat we zo lang we leven we minimaal één vistrip per jaar organiseren.

Na in Schotland op forel gevist te hebben en in Tsjechië, Spanje, Frankrijk en België op meerval en karper, vonden we het maar eens tijd worden voor het grovere spul. Nu liep het het water ons telkens weer in de mond bij het kijken naar Wicked Tuna op Discovery Channel. Dit leek ons de ultieme viservaring.

TONIJN zou dit jaar op het menu komen te staan! Maar er was een probleem: ik heb nogal last van vliegangst. We gingen dus niet naar de andere kant van de wereld om een tonijn te vangen. Na een avondje googlen kwamen we op de website van de Nederlander Johan Adriaans.

Johan is een sympathieke kerel die, na jaren zelf op tonijn gevist te hebben vanuit de Provence in Zuid-Frankrijk, deze passie graag wil delen met andere vissers. Johan besloot twee jaar geleden om een aantal keren per jaar tonijntrips te organiseren voor sportvissers. Na een telefoongesprek waren we overtuigd dat hij ons een ultieme sportviservaring kon bieden en we besloten om 4 dagen bij hem te boeken.

www.TUNAFISHING.nl

Na 10 uur rijden van onze woonadressen in het zuiden des lands werden we 's nachts onthaald bij ons tijdelijk slaapadres in het gehucht Pin Fourcat in de delta van rivier de Petit Rhône. Les Saintes-Maries-de-la-Mer en Parc Naturel Régional de Camargue zijn vlakbij. Johan had dit onderdak voor ons geregeld op het viskamp van Nils Meuther .

Het deltagebied staat namelijk niet alleen bekend om het tonijnvissen maar op de Petit Rhône worden ook hele grote meervallen gevangen, een leuk alternatief als het te hard waait op zee. Nils, een bekende in het Duitse hengelsportwereldje, runt er al 3 jaar zijn eigen meervalkamp en verhuurt er bootjes én slaapplaatsen aan de sportvissers.

www.Dschugelwaller.de

Als Johan in Nederland is staat zijn visboot (Tinnsilver 700 offshore met daar achter een dikke 225pk Mercurius buitenboordmotor) gestald op het kamp van Nils, dat een eigen trailerhelling heeft.

Het vissen.
Bij het ochtendgloren op de eerste dag was het al vrij snel duidelijk dat we niet zouden kunnen uitvaren omdat de wind te hevig was. Er stond windkracht 5 en dan is het vissen geen pretje meer. Maar niet getreurd, de weersvooruitzichten voor de komende dagen waren ideaal. We moesten nog maar even geduld hebben om onze droom te verwezenlijken.

Johan beloofde ons dat we deze dagen zéker een tonijn zouden gaan vangen want ze zaten er. Hij was namelijk twee dagen eerder nog op zee geweest, had ze gezien en zelfs eentje gevangen. We zijn wat boodschappen gaan doen en hebben nog lekker genoten van een 'Ricaartje' op het plaatselijke terras.

Lekker...

Tegen de avond bood Johan ons aan om vanaf de boot de rivier te bekijken en misschien nog een klein stukje de zee op te gaan om op harder en zeebaarsjes te vissen. Dat leek ons leuk dus zo gezegd zo gedaan. Het hardervissen ging ons niet zo goed af maar we wisten wel een paar zeebaarsjes te vangen. Tegen de schemering voeren we terug naar het kamp.

Eerste succes!

Dag twee.
De tweede ochtend begon met aardig wat wind maar die zou gaan afnemen. We hebben de ochtend besteed van het klaarmaken van de visspullen. Johan kocht vers aas bij de plaatselijke visafslag. We hebben er voor gekozen om met het materiaal van Johan te vissen. Aangezien dat dit erg dure hengels en reels zijn en je er in Nederland toch niks aan hebt, vonden wij het niet de moeite en het geld waard om er zelf een paar te kopen.

Johan vist met speciaal gemaakte Shimano tld hengels van maar liefst 50Lbs met daarop een hele dikke Shimano tiagra 50 reel met daarop een 0.90mm nylon lijn: in de ogen van een leek zoals ik gigantisch zwaar spul dus. "Je moet voor deze visserij het beste van het beste hebben, je moet niet gaan lopen prutsen want je weet niet wat je meemaakt als je een tonijn aan je hengel krijgt", aldus Johan.

Materiaal nakijken.

Wij hadden er nog geen mening over en geloofden hem op zijn woord. In de middag rond 14:00 was de wind aardig afgenomen en even later vlogen we met zijn aluminium trots genaamd ´Chaos´ (die later deze week zijn naam nog eer zou aandoen) met 60 kilometer per uur de zee op.

Knallen met die boot.

Dat was even lekker uitwaaien. Het was aldaar namelijk 32 graden we waren wel toe aan wat verkoeling. Johan navigeert middels een Lowrance gps navigatiesysteem en weet zo overal de juiste visgronden te vinden en gelukkig ook weer de juiste weg naar huis.

We waren nog geen 30 minuten onderweg en zagen in de verte dat er een flinke jachtpartij (Fransen zeggen Chassé) aan de gang was. Scholen tonijnen jagen op scholen sardines. Als de sardines bij elkaar zijn gedreven gaat het helemaal loos. Het lijkt wel of het water begint te koken. Je ziet overal tonijnen springen en sardines de lucht in vliegen, één grote vreetpartij.

Er waren ook twee 40lbs spinhengels aan boord. Mijn maat Richard gooide gelijk een dikke plug middenin het schouwspel en na de tweede keer was het raak. Een flinke klap op de plug, de hengel boog krom tot op het wateroppervlak en vol adrenaline stonden we te kijken hoe Richard zijn eerste tonijn binnen zou drillen.

Maar al snel sloeg het noodlot toe: in alle haast waarschijnlijk vergeten de wartel goed te sluiten. De tonijn en de plug waren verdwenen, balen, balen, balen. De overige woorden zal ik jullie onthouden maar wát was dit een domper.

Na nog wat rond gedobberd te hebben werd besloten te gaan chummen en driften. Motor uit, de driftzak overboord en de lijnen uitlzetten. Om de vangkans te vergroten gebruikt Johan 5 hengels: één op het wateroppervlak ,één op 10 meter diepte, één op 20 ,één op 30 en één op 40 meter diepte.

Driften.

Door middel van ballonnetjes en een stukje lood worden de dieptes afgesteld. Je gooit elke minuut wat stukjes sardines in het water en maakt zo een voerspoor: dit is het chummen om tonijn naar de boot te lokken. De rest van de dag hebben we ons geamuseerd met het voeren van sardines én het spektakel om ons heen.

De een na de andere jachtpartij was aan de gang, maar op onze hengels bleef het rustig. Er schoot zelfs zo'n kolkende massa door onze lijnen heen en nóg wisten we geen tonijn te haken. Het was erg frustrerend maar wel leuk om mee te maken. We bleven tot in de schemering en keerden met lege handen terug naar het kamp. De spanning steeg: morgen moest het gaan gebeuren.

Dag drie.
Op de derde dag, onze laatste visdag, hebben we na een stevig ontbijt eerst getankt in de vrij drukke jachthaven van Les Saintes-Maries-de-la-Mer. De Mercurius mocht natuurlijk niks te kort komen want vandaag zou allemaal moeten gaan gebeuren. Diverse leden van de plaatselijke tonijnclub waren ook bezig met het voorbereiden van een mooie lange visdag.

Het waaide nu nog wel iets maar rond het middaguur zou het helemaal windstil worden. Dit was het ideale weer om tonijnen te vangen. Als het windstil is ligt de zee erbij als een spiegel en kun je elke chassé perfect waarnemen. We waren rond negen uur al 40 km uit de kust om zo weldra het water vlak was, gelijk te kunnen beginnen met zoeken naar de tonijn.

Er was vandaag, vreemd genoeg, slechts weinig activiteit aan de oppervlakte. We konden daardoor niet naar jagende scholen tonijn varen en ze met kunstaas bevissen. Er werd besloten om weer te gaan chummen. Alle hengels werden uitgezet en we maakten weer het voerspoor.

Omdat het vrij rustig bleef kon Johan hamburgertjes gaan bakken, heerlijk zo midden op zee. Na een uurtje of twee driften, zagen we naast de boot een vin naar boven komen. We dachten eerst dat we bezoek gekregen hadden van een haai maar al snel bleek het om een maanvis te gaan.

Onze gast, een maanvis!

Kort na het eten was het uit het niets in één keer raak. De rechterhengel boog krom, ging even door zijn slip heen en stond weer recht. Dit gebeurde nog drie keer. "Nou" zei Johan, "Succes, we hebben een haai aan de hengel, wie wil hem naar binnen drillen". Richard is hobby-duiker en heeft al vele malen haaien gezien maar had er nooit eentje gevangen. Aan hem dus de eer.

Na ongeveer 70 meter lijn binnen gehaald te hebben begon Richard toch aardig wat weerstand te krijgen. De vis ging er zelfs een paar keer flink vandoor, wat niet gebruikelijk is voor een haai, dus we wisten het even niet. Al snel werd het duidelijk dat we een tonijn hadden gehaakt, weliswaar geen recordvis, maar het was een echte.

Een tonijn tot ieders verbazing!

Wat bleek, de vis was, zonder lijn te nemen, richting de boot gezwommen. Pas toen hij merkte dat er iets raars aan hem trok, is hij gaan vechten. Heel trots haalde Richard zijn eerste tonijn ooit uit het water en we waren allemaal heel blij dat het nu eindelijk gelukt was. Even snel een paar fotootjes en vlug weer het water in. Deze vis werd geschat op ongeveer op 25 kilo, een leuk begin.

25kg sushi!

De tonijn werd gevangen aan de hengel die op 40 meter diepte afgesteld stond. Direct verversten we het aas van alle hengels en ze werden nu allemaal op 40 meter diepte afgesteld. We gingen, napratend over deze ervaring, verder met chummen. De eerstvolgende aanbeet zou voor mij zijn.

Ik voelde de spanning stijgen en jawel hoor, het wachten werd beloond. Nog geen anderhalf uur later was het weer raak! De Shimano reel links begon als een gek te gieren, de rook kwam er bijna vanaf. Ik moest de slip iets losser zetten want anders kreeg ik de hengel niet eens uit de steun. Wat een geweld, ik wist niet wat ik meemaakte.

Ik was begonnen aan mijn eerste tonijndril ooit en Johan vertelde me al snel dat het geen kleintje was. Ik was aan het genieten en aan het werken tegelijk. In een mum van tijd deden mijn rug en armen zeer van het tegengas geven. Onvoorstelbaar hoe dit aanvoelde, het leek wel of ik een blok beton van 10 ton in de vorm van een Formule 1 auto naar me toe moest trekken. Wát een kracht hebben die beesten!

Hard aan het werk!

Me volledig geconcentreerd op het drillen van de vis hoorde ik achter me een tweede hengel door de slip gaan. "Oh nee", hoorde ik de jongens roepen, "De lijnen zitten door elkaar. Haal alles maar binnen." Al snel bleek echter dat dit gelukkig niet het geval was, we hadden gewoon nóg een aanbeet, ongeveer tien minuten na de mijne! We moesten nu wel opletten dat we niet alsnog in de knoop raakten en probeerden zo ver mogelijk van elkaar af te blijven. Dat viel niet mee want een tonijn laat zich niet zo snel dwingen.

Proberen niet in de knoop te geraken.

De vis die Johan had was ook geen kleintje maar hij wist hem keurig op afstand te houden. Zonder zo'n een ervaren schipper zou ik niet weten of we de vissen ooit binnen hadden gekregen. Richard had inmiddels de hengel van Johan overgepakt zodat Johan mij kon helpen om de vis in de boot te krijgen. De vis ging er een laatste keer flink vandoor.

Na een dril van ruim drie kwartier was het eindelijk zo ver. Ik was erg blij dat de vis nu toch wel een beetje moe begon te worden. Nog geen 2 minuten later lag hij naast me in de boot. "Pfff even op adem komen hoor", zei ik tegen Johan. "Niks ervan, optillen, fotootjes maken en terug het water in", zei hij. "We hebben er nog eentje, en die wil ook op de foto".

Allebei uitgeput!

Johan moest me even helpen om de vis op schoot te krijgen. Wat zijn die beesten massief en glad. We schatten 'm gezien de omvang op ruim zestig kilo. Na het terugzetten konden we gelijk door met de landing van de tonijn van Richard. Deze was iets kleiner, ongeveer vijftig kilo, nog steeds een respectabele vis.

Double shot!

Nadat Richard en ik met deze vangst op de foto waren vastgelegd, is ook deze tonijn weer teruggezet. Onze missie naar Zuid-Frankrijk was geslaagd! De rust was weergekeerd en we keken om ons heen. Het was werkelijk een chaos, overal lagen hengels en visspullen, de koelbox was omgevallen enzovoorts.

Nu werd ons duidelijk waarom Johan zijn visboot Chaos had genoemd. Onder het genot van een lekker koud biertje begonnen we op te ruimen. Omdat alle lijnen waren binnengehaald en we ons voerspoor kwijt waren, besloten we om niet meer verder te chummen. Wel zochten we nog een uurtje of twee zonder resultaat naar oppervlakte-activiteit.

Terug bij het meervalkamp hielpen we Johan bij het traileren van de boot en de visspullen schoon te maken. Johan ging morgen ook naar huis. Ik hoop dat jullie veel plezier hebben beleefd aan het lezen van mijn ultieme viservaring, ik weet één ding zeker: mijn eerst volgende visvakantie is weer in Zuid Frankrijk, volgend jaar en weer bij Johan!