Het wordt straks heel erg warm. Het wordt de eerste dag dit jaar die de 30°C zou moeten aantikken. Niet echt iets waar ik naar uit kijk. De voormiddag lijkt het me nog wel te doen, maar ook nu lees ik al 24°C op de thermometer van mijn wagen.

Zoals ik in een vorig verhaal al aanhaalde, duwt mijn vissershart me in de winter wel eens naar het vaste-stok-vissen. Dit keer stuwt er mij nog een andere drang vooruit. Mijn vorige karper-sessie was niet gelukt zoals ik verhoopte. De beten zetten niet voldoende door, ik sloeg toen te vaak mis, enz…..

Ik heb een heel productief “verticaal einde-jaars-seizoen” achter de rug. Overal waar ik ging viste ik in de dubbel cijfers, met soms erg ruime pieken in aantallen. Daar ik graag eens ander shads monteer, ook als het goed gaat, waren een aantal zaken die opvallend terugkeerden.

Eén van de vreemde misvormingen in mijn vissershersenen is dat ik in de winter zin heb om te gaan vissen met de vaste stok, of te gaan karperen. Het is dan echt niet het ideale moment om goed te vangen, maar er blijkt weinig aan te doen. Toegeven aan die drang lijkt me dan het minste gedoe.

Ik moet al behoorlijk wat jaren terug in mijn foto-archief om het eerste beeld van de shad terug te vinden waarover dit stukje gaat; maar ik herinner me die dag nog prima.

Ik heb eigenlijk geen tijd om te vissen, maar de magnetische kracht van het water stuwt me toch naar een clubvijver in mijn buurt; gewoon eventjes gaan kijken. Je kent het waarschijnlijk wel.

Twee dagen later staan we er al weer om te silverdropshotten. Opnieuw hebben we maar een kleine…

In de ban van de looks van een voor mij nieuw shadje, ben ik het vergelijkend aan het uittesten met oudgediende, zich bewezen shads. Ik had thuis aangehaald dat ik niet te lang zou weg zijn, maar het lijkt me wel absurd als ik nu al zou stoppen.

In de ban van de looks van een voor mij nieuw shadje, ben ik het vergelijkend aan het uittesten met oudgediende, zich bewezen shads.

Vreemd toch dat roofvissers altijd weer blijven op zoek gaan naar ander aas. Niettegenstaande ze al een halve viswinkel aan goed materiaal liggen hebben, kunnen ze het niet laten om in de hengelsportzaak toch altijd weer even in de snoepjeshoek te gaan kijken.

Het is na de vangst van deze vijftiger wel duidelijk, dat wie achteraan in de boot zit, vandaag wel in het voordeel is.

Top, ik kan er nog eens op uit met mijn jongste. Hij ziet het prima zitten om er nog eens met de boot op uit te trekken. Het weerbericht belooft geen super weer, maar in de namiddag wordt het droog, dus het wordt wel doenbaar.

We zijn bijna bij een andere damwand, en de goesting om toch die ingescheurde Iris V-staart terug te monteren is groot. Bij de vorige wand deed hij het erg goed. Ik weersta niet aan de drang. Daar beneden weerstaan ze ook niet aan de drang om er in te bijten.

Ik zoek opnieuw de stenen kant op. Het talud ervan moet hier ergens liggen. Ja, het verschijnt op mijn dieptemeter. Beng gaat het door de top. Tja, op deze ‘echte’ verticaalhengel komen de beten echt wel nog harder door! De dril lijkt er weinig onder te lijden.

Yes, we mogen weer vissen na de corona. Ik weet al op welk water ik wil gaan liggen, en welke visserij ik ga doen. De belly ligt al geblazen, en om de rest van het materiaal in orde te maken, had ik de laatste weken ruim de tijd.

We hebben het natuurlijk ook over de corona en in welke zin deze ziekte straks onze visserswereld zal omblazen. Beiden hopen we natuurlijk dat het allemaal niet te lang zal duren. Als we afscheid nemen zie ik hem recht naar een stuk varen dat normaal erg goed is

Het is nog net voor de tijd die wij als Belgische vissers lange tijd goed (of moet ik eerder zeggen “slecht”) zullen herinneren. Er was op diverse internetsites al sprake dat we niet meer zouden mogen aan de waterkant gaan zitten, toch niet met een hengel in onze handen.

Ook in de volgende hoek liggen heel wat vissen hoog. Ze liggen er open gegroepeerd. Vanwege het groenige water zijn ze niet zo goed te onderscheiden, maar de donkere vlekken worden door een visser toch goed herkent.