TotalFishing

WitvisPerikelen 24

Door Leon Haenen

De stek van vandaag herbergt nogal wat barbeel. Dat weten we. Vanaf het talud kunnen we de barbelen mooi zien staan in de sterke stroming. Prachtbeesten. De barbelen staan met hun borstvinnen haaks op het lijf, vol trots in de stroming.

Ongelofelijk hoe ze bij deze waterdruk ogenschijnlijk moeiteloos kunnen blijven staan en dat allemaal zonder dat je ook maar een beweging bij de vis kunt waarnemen! Echt roerloos. We blijven het beiden fascinerend vinden. Ongewild staan we er zeker tien minuten naar te kijken, ervan te genieten. Waar ze nu staan kunnen wij ze niet vangen, het is eenvoudigweg te ondiep. We overleggen.

Het is zaak de vissen stroomopwaarts te lokken zodat we op een fatsoenlijke manier de maden kunnen presenteren. Ze moeten iets verder naar het diepere gedeelte komen. Ben benieuwd of dat lukt. Het is voor ons een test. Er staan erg fraaie exemplaren op deze ondiepe plaat in de rivier. Wij willen tegen het talud aan de vissen gaan vangen.

Rik neemt uitgebreid de tijd om de stek op te bouwen.

Als we de survivaltocht tot aan de stek overwonnen hebben, ben ik al aan koffie toe. Ik heb de zweetparels op mijn voorhoofd staan. Rik neemt de tijd om de stek uitgebreid te voorzien van fraai gekiemde zaden, pellets en maden. We zijn ruim bevoorraad. Hij blijft zeker tien minuten “zaaien”. Vandaag zijn we extreem goed voorbereid. Qua materiaal en aas klopt het van A tot Z. De uitdaging van een moeilijk te bevissen stek is iets wat we vandaag willen aangaan. Met de dobber.

Deze stek stond al een hele tijd op onze agenda, maar het kwam er nooit van. Hier vist vrijwel niemand. We gaan een poging wagen op een plek waar de rivier smaller is dan elders. Hierdoor neemt de waterdruk toe en stroomt het harder. Echter, vanwege de lage waterstanden is het vandaag nóg moeilijker. De echte stroming begint pas een meter of twintig stroomafwaarts van waar wij staan te vissen.

De drift staat ook nog eens richting onze oever. We hebben de vissen echter midden in de rivier zien staan. Dat gaat lastig worden. Hoe gaan we onze presentatie naar het midden van de rivier brengen? Deze handicap maakt het wel des te mooier als het lukt om een van deze vissen te verleiden.

We kiezen er bewust voor om op afstand te gaan staan omdat we de vissen niet bij voorbaat al willen verjagen. We zullen onze dobber moeten plaatsen richting de overzijde van de rivier. Door de stroming zal deze schuin de rivier oversteken. Een aantal proefdriften zal moeten bepalen hoever we richting de overzijde van de rivier moeten starten met de drift. Gelukkig staat er nauwelijks wind.

Omdat we ver moeten inwerpen starten we met de werpmolen. De centerpin hebben we wel meegenomen, maar die laten we nu even voor wat het is. Het is zo al moeilijk genoeg. Al snel blijkt dat fatsoenlijk vissen een moeilijke klus wordt bij deze stroming. De eerste minuten is het vooral testworpen maken. We zullen de montage stroomafwaarts moeten inwerpen… en dan ook nog eens redelijk strak tegen de overkant van de rivier.

Als we dat niet doen, dan gaat het niet lukken om op de stek te komen. We besluiten nu al dat we volgende keer vanaf de andere zijde van de rivier gaan proberen. We denken dat de stroming dan in ons voordeel werkt. Constant wordt de stek voorzien van zaden, een paar kleine 6mm-pellets en wat maden. Vrijwel elke inworp landt er wel iets lekkers in het water. Het eerste uur gaat voorbij zonder een teken van leven. Het tweede uur ook.

Het duurt tot half tien voordat de eerste vis zich meldt, we zijn dan bijna drie uur aan het vissen en ik ben de gelukkige. Het is direct duidelijk dat de eerste barbeel van de dag het heeft aangedurfd van het plateau af te komen naar het diepere gedeelte. Ik haak de vis net voordat het ondieper begint te worden, helemaal aan het eind van de drift. Dat kan vervelend zijn omdat de gehaakte vis de andere aanwezige exemplaren kan doen schrikken en verjagen.

Ik probeer mijn trofee zo voorzichtig mogelijk te drillen. Dat gaat probleemloos, want de vis zwemt in rap tempo stroomopwaarts. Dat is erg gunstig. Wellicht zijn de andere barbelen (mochten die er al zijn) niet verschrikt weggezwommen. Ik kan de barbeel volledig drillen op een paar meter van de hengeltop vandaan. Terwijl ik de vis dril, schiet Rik nog snel wat zaden richting de stek. Heel belangrijk! Het is geen gigant, maar dat maakt niet uit. We vinden het beiden al helemaal te gek dat we hier überhaupt vis weten te verleiden. Even later mag de kerngezonde vis terug het water in.

Barbeel nummer een van de dag.

Een half uur later krijg ik mijn tweede aanbeet van de dag. De dobber trekt bliksemsnel schuin onder water. Mijn hengel maakt met een ferme tik contact met de vis. Dat is weer barbeel, weer aan het uiteinde van de stek. Deze gaat als een bezetene tekeer over de stek. Dat is erg vervelend. Aiaiaiai….! Ik kan er niets tegen in brengen.

Een wild vechtende vis gaat het niet redden tegen de Cormoran specimen Hunter.

Een enorm verschil met de vorige vis. Het lijkt wel of deze barbeel enorm geschrokken is van het feit dat hij gehaakt werd. Het is een woeste dril die de barbeel uiteindelijk verliest. Rik landt de vis voor me. Een mooie vis die de 70 cm net niet haalt. Een echte dikke jongen.

Een dikke jongen wordt liefdevol teruggezet.

Nadat we de barbeel teruggezet hebben, nemen we even een korte pauze. We houden er allebei niet van als dit met een vis gebeurt, zeker niet met barbeel. Ze laten zich op dit relatief ondiepe water snel verjagen… En dan kan het lang duren voordat ze weer terug zijn op de stek. Een eeuwigheid kan er gevoelsmatig voorbij gaan voordat ze überhaupt weer ons aasje van de rivierbodem willen plukken. We zijn er niet gerust op, maar stappen toch weer vol goede moed het water in.

Uren gaan er voorbij. We blijven stug doorvoeren. De visserij is geweldig. De moeilijkheidsgraad van de stek daagt ons constant uit om ervoor te blijven gaan. Ze kunnen niet helemaal verdwenen zijn, dat geloven we beide niet. Na de middagpauze schakel ik om naar de lichte montage met de centerpin, de Okuma centerpin is vandaag opgetuigd, samen met de oude barbel float stok van Fox. Het water is inmiddels ruim veertig centimeter omhoog gekomen. Dat geeft een extra dimensie aan de stek. Het gras staat volledig onder water. Rik blijft met de molen vissen.

Om twee uur gaat mijn dobber voor de derde keer die dag onder. We hebben ze weer gevonden! De barbelen liggen strak tegen de oever aan onze kant. Doordat de stroming toch serieus tegen de kant aan staat, zijn er wellicht ook een groot aantal zaden en pellets onder de oever terecht gekomen. Het stijgende water heeft hier zeker aan bijgedragen. Omdat ik met de pin niet zo ver kan inwerpen, vis ik tegen de oever aan onze kant.

Eigenlijk vinden we ze bij toeval. Het maakt me eigenlijk ook niet uit. Nummer drie is in aantocht. De pret is van het maximale. Zoveel inspanning, zo’n zoektocht en dan ook succes hebben, werkt enorm motiverend. De dril is zoals we deze graag hebben, heel hard. Maar wel een eind van de ondiepe plaat vandaan. Kom maar op! We zijn er zeker van dat we ze gevonden hebben.

De derde vis is tevens de kleinste van de dag.

Tevreden poseer ik met mijn favoriete witvis. Herstellen is ook nu weer niet nodig. De vis verdwijnt erg snel uit het zicht. We weten nu waar me moeten zijn. Doordat we strak tegen de rivierbodem aan vissen, gaat de dobber met de regelmaat van de klok kopje onder zonder dat er een vis aanhangt. Dat vist nu niet gemakkelijk, maar het is niet anders. Nog geen kwartier later is mijn maat aan de beurt.

Hij haakt zijn eerste vis van de dag. Ongelofelijk hoeveel geduld en vertrouwen Rik is blijven houden in de plek waar we staan, zo ken ik hem ook. Heerlijk! Een paar minuten later is de vis rijp voor de landing. Ook dit is geen specimen-exemplaar, maar daar gaat het nu niet om. Het succes gekoppeld aan de moeilijkheidsfactor, dat is wat vandaag de kick oplevert.

Rik heeft veel geduld opgebracht, trots houdt hij de beloning van dat geduld vast.

Rik wil zo snel mogelijk terug het water in. Hij weet zeker dat hij nog een kans krijgt om er een te haken. Ik ook. Ik ga zelf ook voor een extra succesje, maar bij mij lukt het even niet om er nog een te verleiden. Mijn vriend echter wel.

Al snel haakt Rik ook zijn tweede barbeel van de dag.

Met een korte kreet kondigt hij aan dat hij weer prijs heeft. Nog geen half uur is er verstreken of het is weer prijs. Ik heb hier echt geen woorden voor. Zijn Shimano matchhengel is al een paar jaar oude, maar perfect geschikt voor de klus. Rik geniet met volle teugen. Ervaren wordt de vis bevochten. De houding van Rik straalt als altijd een serene rust uit. Hij compenseert mijn “AHDH-achtig” gedrag volkomen. Ultiem. Rik is bezig de sterkste vis van de dag te drillen. De vis laat zich niet zien tot aan het net.

De stoere rug van de barbeel komt uiteindelijk aan het wateroppervlak.

Twee vrienden vereeuwigd.

Wat zijn ze toch mooi. We kunnen er beiden niet genoeg van krijgen. Moe maar voldaan ruimen we onze spullen op. De weg terug is voor mijn gevoel een lijdensweg. Omhoog is nog moeilijker dan omlaag. Hier zijn mensen niet op gebouwd, wij althans niet. Toch kan het ons niet ervan weerhouden om een volgende date ook op dit water te houden, maar dan vanaf de overzijde van de rivier…

Leon Haenen