Weerspiegeling: Een groene krijger in de strijd.

Eigenlijk zouden we helemaal niet gaan. Ik had de boeking geannuleerd vanwege Sinterklaas. Door de coronamaatregelen hadden we er van af gezien dit samen met de kleindochters te vieren en dus was er toch een visdag mogelijk. Maar aangezien het weer slecht was, had ik het er bij gelaten. Toen we desondanks contact hadden en de volgende dag goede perspectieven bood, gingen we alsnog.

Groene "krijgertjes" die worden gebeten.

Het was druk bij de helling en ik vroeg JP bij aankomst of Duitsland was leeg gelopen? Hij gaf te kennen dat het inderdaad wel heel opmerkelijk was, al die Duitse auto's. Wij hadden laat afgesproken en terwijl wij alles in gereedheid brachten voor de afvaart, werd er druk gewerkt aan bellyboaten en andere opblaasbare vervoermiddelen om deze dag ook mee te pikken.

Al snel kozen we het ruime sop en voelden de eerste de beste stek aan de tand. Daar pikte JP dan ook zijn eerste vis op. Dit was een leuke opsteker. Vervolgens ging het rechtstreeks naar de meest ver gelegen stek, in de hoop deze een poosje voor ons zelf te hebben. En dit lukte buitengewoon goed. De enige boot die we aantroffen, lag aan het kantje en de betreffende visser zat onder het "genot van een rokertje" naar zijn dobbers te staren.

Mooie  formaten waarvoor wel gestreden moet worden.

Wij zochten de bodem af en zetten daarbij verschillende shads in, althans JP. Want ik had mijn zinnen gezet op een paar groene shads die me door een vismaat waren toegeschoven. "Krijgertjes" dus. Sinds mijn houdbaarheidsdatum verstreken is bij de bedrijf waaraan ik lange tijd verbonden was, komen deze niet meer rechtsreeks. Toch mag ik af en toe nog iets nieuws in ontvangst nemen en deel de resultaten dan met de gever.

Toch was het JP die hier de eerste vis boven water toverde. Tot nu toe alleen maar kleinere exemplaren, want ook mijn eerste vis ging terug zonder vereeuwigd te zijn. Hierna kwamen er toch grotere vissen aan boord, hoewel het zoeken bleef. We konden geen stek vinden die erg productief was en dus scharrelden we wat rond en constateerden dat de vissen eigenlijk ver van de stroming lagen en niet bijzonder diep.

JP heeft vertrouwen in de handgemaakte Mikatech-shad

JP ging ook nog experimenteren met een constructie die hij elders een keer had gezien en daarbij was hij ook werpend in de weer. Zelf beperkte ik met tot varen en verticaal vissen. Gelukkig was de wind niet hard en kon ik deze keer zelf ook geconcentreerd te werk gaan. Op enig moment haakte JP een vis die niet "klein" zou zijn. Maar de dril deed anders vermoeden en inderdaad kwam er een flinke snoekbaars naar boven.

En zo bleven we deze stek afvissen. Daarbij kwam er ook nog een flinke baars in de boot, die we snel retourneerden omdat het onthaken niet erg soepel ging. Gelukkig wist ik dit zonder schade te volbrengen en bevestigde de vis dit middels zijn bliksemsnelle vertrek. En even later kreeg JP weer een flinke dril voor zijn kiezen en kwam er nog een flinke snoekbaars binnen.

Meerdere mooie stevige vissen vielen ons ten deel.

We waren langdurig bezig, echter zonder de inwendige mens te verwaarlozen. In de luwte genoten we onze uiensoep en lekker broodjes e.d.. Zo waren we bezig om deze spontaan opgepopte dag te verzilveren. De beet er ging later aardig uit, terwijl de wind wel helemaal leek weg te vallen. We kregen nog wel een paar flauwe aanbeten, die echter zonder resultaat bleven.

Daarom besloten we terug te gaan en nog een paar andere stekken te proberen. De eerste die we in gedachten hadden. bleek bezet. Ik had al de indruk dat deze stek wel snel beschikbaar zou komen en zag de betreffende boot inderdaad na korte tijd vertrekken. En hoewel ik hier enige dagen terug nog een paar mooie vissen welkom mocht heten, ging die vlieger nu niet op.

Een potentieel volgende stek leverde me te weinig signalen op om hier echt tijd aan te besteden. En dus door naar één van de laatste stekken. Hier leek het aanvankelijk evenmin te lukken. Toch ervoer JP op enig moment een vis, zonder een aanbeet te hebben vernomen. Het leek bovendien om een grote vis te gaan, want deze bleef maar lijn nemen en nam telkens meer afstand van de boot. de dril was echter wel erg vreemd.

Vals gehaakt leverde deze vis een formidabel dril op.

Nadat ik het anker had uitgeschakeld en een poosje had meegedreven kwam d e vis inde oppervlakte. En jawel hoor,  deze was vals gehaakt! Een grote snoekbaars had ons geruime tijd voor de gek gehouden, maar moest nu toch zijn meerdere erkennen in JP's doorzettingsvermogen. We waren erg blij met deze vis en zaten bovendien al in de dubbele cijfers. Niet dat dit een bijzondere prestatie is, maar wel een bewijs dat we deze dag niet zonder meer aan ons voorbij hadden mogen laten gaan.

Omdat het hierna helemaal stil viel, nam JP mijn camera ter hand om de weerspiegeling op het rimpelloze water vast te leggen. De natuur leek hiermee wel compleet tot rust te zijn gekomen. Opmerkelijk hierbij waren wel de ooievaars die over kwamen vliegen. Niet in een hele grote groep maar constant één of enkele exemplaren, die zich allen in de zuidelijke richting begaven.

Een echte spiegel zonder vissige rimpelingen.

Na nog een allerlaatste stek te hebben geprobeerd, besloten we dat het welletjes was geweest. Nog even en dan zouden de boten wel massaal naar de helling komen, want het licht van deze dag doofde al aardig uit. Dit bleek een juiste beslissing want toen ik de boot aan het water onttrok, kwamen ze de één na de ander aanvaren. Volgens de planning has ik alles opgeruimd toen de schemer echt begon in te vallen.

Wij keken terug op een hele geslaagde dag en hopen er dit jaar nog één aan toe te voegen. Of dit gaat lukken zal afhangen van het weer. De komende dagen kan er sneeuw gaan vallen, terwijl het stijgende water meer en meer een uitdaging gaat vormen. Gelukkig kan ik het van dag tot dag bekijken en de goede momenten benutten.

Lekker blijven genieten.