Vissoorten in vogelvlucht (3)
Tekst en fotografie: Geert Luinge
Welkom terug bij het derde deel van dit fotoverslag van onze vistrip naar Tregde in de zuidelijkste punt van Noorwegen. Zoals je weet was het de bedoeling om zoveel mogelijk verschillende vissoorten te vangen.
Ik zal je nog wat plaatjes laten zien van de vissen en de vogels die we op onze speurtocht tegenkwamen.
Dit visje hieronder is bijvoorbeeld een rode poon en geen grauwe. Je kunt aan de blauwe vinrand zien dat het een rode is, maar er zijn ook rode ponen die nogal grauw zijn en er zijn grauwe ponen die nogal rood zijn, dus bij dit soort vangsten moet er altijd een scheidsrechter aan te pas komen.
.
Op datzelfde tuigje haakten we ook een een Spiderkrab, maar die werd niet goedgekeurd voor de soortenlijst.
Even later kwam er weer een ander schepsel boven water: een rood-groen gekleurde zeedonderpad. "De donderpad is een geweldige vis...zolang er niks beters te vangen is ".
Dit lullige visje was de enige zeedonderpad die we deze week hebben gevangen, dus het was een vette driepunter op de soortenlijst en er werd hard geschreeuwd en gelachen toen dit (naar later bleek doorslaggevende-) visje boven water kwam. Dat is nou het leuke van soortenjagen: één piepklein visje dat in je handpalm past kan meer plezier geven dan een kist vol kanjers.
Alleen zit er wel een addertje onder het gras. Als je er zeker van wilt zijn dat het soorten-score-formulier echt honderd procent betrouwbaar wordt ingevuld, dan heb je minstens een paar gediplomeerde vis-wetenschappers en een stapel boeken nodig om de exacte Latijnse naam van dit specimen te kunnen vaststellen.
Dat gaan wij (hotseklotsend op zee in een boot) dus niet doen. Wij zitten gewoon lekker te vissen en schrijven voor de gein de vangsten op. Maar als je dit allemaal te serieus zou nemen en je begint in het Latijn tegen elkaar te praten, dan zou je er nog ruzie door kunnen krijgen en dat is het natuurlijk nooit waard.
Dus af en toe hadden we gewoon 'zin om te drillen' en dan vingen we 'even tussendoor' weer een partij van die loeisterke lipvissen. Tsjongejonge wat een spektakel was dat. Achter mekaar.
Konden er geen genoeg van krijgen.
Zoals je weet zijn er meerdere soorten lipvissen, waarvan de gevlekte lipvis hierboven het grootst kan worden, maar soms zwemt er een eigenaardig gekleurde soort tussendoor, zoals bijvoorbeeld de rots-lipvis hieronder.
En dan heb je nog de soort waarbij het mannetje verreweg het mooiste is, de koekoeks-lipvis.
.... en daartussen zit soms een echte beauty.
Maar ja, hoe prachtig en krachtig ze ook zijn, wij willen nu weer een andere vissoort vangen...dus na dit spetterende succes gaan we toch verkassen, op zoek naar een nieuwe soort.
Gelukkig konden we aan het eind van de week nog een middag vissen op dieper water, want onze bloeddruk gaat altijd stijgen als we op 80 meter diepte vis boven de bodem zien verschijnen.
Is dat misschien die grote leng of haai die hier in de buurt rondzwemt? Spannend. We laten een glad druppelvormig lood van 150 gram met een 45/00 fluorocarbon onderlijn en een grote haak met een strip makreel naar beneden zakken op 30 meter diepte en laten ons door de wind naar dieper water duwen terwijl we langzaam lijn meegeven en...even later staat meneer A. weer te pronken met een nieuwe soort: Schelvis !
De schelvis wordt in mijn vriendenkring beschouwd als de állerlekkerste vissoort die we het liefst naar huis zouden meenemen, dus ik garandeer je dat er van deze vis heerlijk is gesmuld, want "Goede vis moet drie keer zwemmen". (namelijk in zee, in olie en een goed glas wijn)
Je begrijpt dat we de goden dankten voor de vangsten, maar ... er blijft altijd wat te wensen over.
Ik zou bijvoorbeeld graag een paar hele grote schollen en/of tarbotten vangen. Daar doe ik al jaren mijn best voor, maar het blijkt veel lastiger dan je denkt en is me nog steeds niet helemaal gelukt. " Koester Uw wensen en volg Uw dromen ... dan gaat de werkelijkheid vanzelf wel komen. "
En opeens was 'ie daar. Tussen de vele grote scharren die we vingen zat zomaar ineens een schol. Deze plaat van een platterik kwam aardig in de buurt van mijn droomvis. Je mag me uitlachen, maar dit is dus mijn nieuwe persoonlijk rekord schol. Hij meet 43 hele centimeters en ik ben er trots op.
Wat een beloning voor al die moeite die we hebben gedaan, en wat een sterke platterik was dit, om omhoog te hijsen aan een superlicht spinhengeltje.
Driftend langs de rotsen van de meest vooruit stekende eilanden in zee kwamen we bij een smalle doorgang waar meer stroming stond. " Wordt het eb of wordt het vloed ... een beetje stroming is altijd goed ".
Opeens hoorden we een luide kreet, want A zag zijn lepeltje gevolgd worden door een bakbeest van een pollak, die zijn bek al open had.
Maar een ander lullig klein pollakje was hem te snel af, dus hij zag wel een XXL, maar ving een S. Daar was 'ie goed ziek van. Dus de volgende dag moesten we persee nog een keer door die sleuf en het duurde niet lang of ... daar kwam hij alsnog met een puike pollak op de proppen.
We zijn aan het einde gekomen van onze trip en moeten helaas afscheid nemen van het weidse landschap en van de prachtige natuur hier in Noorwegen. Overal waar je kijkt krioelt het van het leven.
Onder water barst het van de vis en boven water zijn de vogels heer en meester...en zelfs op een simpele bloem of tak kun je de schoonheid van moeder natuur bewonderen.
.
Op de terugweg zat ome Arie weer op zijn praatstoel en hij verrijkte ons voor de allerlaatste keer met een hele wijze spreuk: "Als het regent in mei ..... dan is april voorbij".
Enfin, ik hoop dat je hebt kunnen meegenieten van dit bonte avontuur en ik hoop nog vaker verslag te kunnen doen van die heerlijke visserij en de prachtige natuur in het zuidelijkste puntje van Noorwegen. We zullen zien wat de toekomst gaat brengen.