Vanaf de kant op snoek! (Deel 20)
Door Sjak Kroet
Het is zondag 27 november en een krachtige westenwind raast over ons landje. Donkere wolken drijven boven mijn hoofd, wat een snoekweer! De stek bij de spoorbrug ziet er vergeleken met vorige week dreigend en beangstigend uit. De harde wind veroorzaakt een extra moeilijkheidsfactor, alleen de vislijnen uit elkaar houden is al een hele klus.
Donkere wolken…
Nee, vervelen is er met dit weer niet bij, je komt eerder handen te kort. Afgelopen woensdag is er nog een kilootje zeebanket gevoerd. Sporen van andere roofvissers zijn er door mij nog niet gesignaleerd. Zo ook vanochtend bij het inspecteren van de stek, waren er geen afwijkingen te ontdekken. Nu weet je het echter nooit 100% zeker of dat hier gisteren wel of niet een aantal snoeken zijn gedrild.
Als het wel zo is, dan wordt dit misschien wel een baaldag in hondenweer. Als het niet zo is, dan zal een van de sardines vroeg of laat gegrepen worden en zijn al die negatieve gedachten meteen verdwenen. Een grote groep meeuwen probeert aan de overkant in het weiland stand te houden tegen de wind.
Een grote groep meeuwen.
De dobbers driften langzaam op de golven. Kan er zomaar eentje van onderploffen! Een eerste regenbui klettert naar beneden en maakt de toestand aan de waterkant nog ruiger. Het is 11 graden buiten, maar met een regenbui en deze wind lijkt het voor het gevoel 5 graden, dus een warme kop koffie is nu meer dan gewenst. Tijdens de koffie stopt spontaan de regen en het zicht op de dobbers is direct een stuk beter.
Heel even is er beweging bij de dobber rechts aan de spoorbrug. Ik sta op, tegelijkertijd zakt de dobber de diepte in en kruipt onder de brug. Zet mijn kop koffie neer en pak de hengel op. Een seconde van aarzeling…De sardine hangt aan een takkeltje, dus… zetten die haak! De hengel buigt stevig door, het contact is super! Een aantal zware beuken van de snoek wordt prima opgevangen door de lange hengel die nu in deze wind ideaal is. Ik stuur de top van de hengel naar het water toe en voer de druk op.
Hopelijk komt ze zo een keer omhoog en kan ik zien wat voor een formaat snoek mijn molen doet gieren. Grote kolken net voor de spoorbrug laten een vislichaam opschijnen. Tjonge, dat is een mooie… Die mag er niet afrollen, maar telkens weer duikt ze onder de brug om de sardine te lossen.Vol in de wind sta ik minuten lang de snoek te drillen, het wordt buigen of barsten! Dan is zomaar ineens de druk en het vermogen nihil en heeft de snoek als nog de sardine gelost…
Tjonge, tjonge… shit en nog meer schuttingtaal zweeft met de westenwind mee richting het oosten. De sardine die nog aan het takkeltje bengelt, is zwaar gehavend. Deze kantvis was sterk en slim zoals ze de haak wist te lossen. Wat een toestand toch allemaal vandaag. Het is echt niet te geloven, wat mis kan gaan gaat dan ook gigantisch mis. Blijkbaar heerst ook hier een crisis. Tot laat in de middag probeer ik de dobbers te positioneren, maar de snoeken geven geen krimp meer.
Is hier dan gisteren wel gevist? We zullen het nooit weten. Wat ik wel weet is dat de nul van vorige week nog staat en vandaag niet meer zal worden weggepoetst. Bij deze spoorbrug kan het spoken schreef ik vorige week. Nou, dat is nu dus weer bevestigd. Het is duidelijk, volgende week weer lekker slepen, zoeken, dat statisch vissen bij deze spoorbrug kan ook nog hartje winter, als het écht koud is.
De spoorbrug hartje winter…
Je moet gewoon realistisch zijn en je verlies nemen. Volgende week is alles weer anders met nieuwe kansen! Zodra al mijn visspullen in de auto liggen, komt ook deze snoekdag tot een einde. Een plan voor volgende week ligt nog niet klaar, maar dat is ook een prima verrassing voor volgende week… Zeker is dat het slepen met een dode aasvis verder gaat!
