Vanaf de kant op snoek! (deel 1)
Door Sjak Kroet
Het is altijd snoekweer, weer of geen weer. Opstaan, spullen in de auto… en gaan. Ze zeggen dan ook wel eens: “Een dag niet gevist is een dag niet geleefd!” Na een paar koppen koffie loop ik naar het schuurtje waarin de diepvries staat die vol ligt met aasvissen. Vandaag neem ik sardines en spieringen mee die mooi langzaam aan een enkele dreg te slepen zijn vanaf de kant.
De aasvissen!
De geur van deze rakkers doet zeker met de hoge waterstand wonderen. Dit komt omdat de onderstroming van het water deze geur snel verspreid, enorm verleidelijk voor de snoek. Vandaag ga ik op een zandgat vissen dat wordt gevoed door meerdere sloten die door duikers met elkaar in verbinding staan. Het vele regenwater wat zo het zandgat instroomt, zorgt voor de nodige onderstroming en laat zelfs je dobbers tegen de wind inkruipen.
Ik vis met twee lange hengels van vier meter met degelijke vismolens en gevlochten lijn. De hengels worden beide voorzien van een snoekdobber, een schuifloodje van 5 gram met daaronder een stalen onderlijntje van 45cm, en een enkele dreg .Ik vis altijd met een enkele dreg, puur omdat je dan de snoek niet te veel beschadigt en omdat het veel mooier sleept vanuit de kant.
Op de ene hengel zet ik een sardine die op half water wordt ingezet, dat is op dit zandgat ongeveer 2 meter diep.Op de andere steek ik een spiering aan de dreg en deze wordt op een halve meter boven de bodem gepresenteerd. Als de gele jongens te water zijn zet ik mijn stoel mooi tegen het struikgewas dat een paar meter van de kant voor de nodige beschutting zorgt.
Al gauw zie ik dat beide de dobbers (de gele jongens) tegen de wind inkruipen. De onderstroming zal vandaag de aasvissen afleveren en als het goed is bij onze vriend snoek.
De gele jongens!
De regen valt met bakken uit de hemel. Een paraplu is nu echt geen overbodige luxe, zeker niet wanneer je even een mooie rover wilt fotograferen. Net op het moment dat ik een kop koffie wil inschenken, zie ik mijn linker dobber onder ploffen. De spiering is gepakt! Ik weet dat je gewoon rustig moet blijven, maar dat valt dan echt niet mee.
Als ik de hengel in de hand neem en langzaam contact zoek met de dobber, zie ik dat de dobber nog een etage verder doorzakt. Ik strek heel langzaam mijn hengel en draai de lijn strak. Met een droge tik uit de pols zet ik de haak, hangen! Meteen schiet de dobber de diepte in.
Een zwaar vislichaam geeft vol gas en kijkt helemaal nergens naar. Ik heb in het begin helemaal niets te zeggen, de snoek is heer en meester en laat mij alle kanten van het zandgat zien. Na een paar minuten zwaar geschut komt ze plots dichter bij de kant.
Dit is geen kleine snoek. Ik stuur mijn hengel op 11 uur met een strakke lijn. Daar is ze, zeker een slanke meter. Na nog een flink slotoffensief, geeft ze het op en kan ik haar bij de kieuw pakken. Een schepnet gebruik ik nooit, deze beschadigen vaak onnodig de snoeken en het net is na twee sessies gesloopt.
Wat een schoonheid van een snoek, net een schilderij. Even onthaken en een paar foto’s maken, zodat deze dame weer snel terug kan.
Wat een buffel…….
Ik prik een nieuwe spiering een de dreg en zet deze opnieuw in. Wie weet komt haar oma vandaag ook nog even op de thee. Ik drink echter liever koffie en die smaakt nu prima! Wat een start en wat een geweldige kantvis. De dag kabbelt langzaam weg. De regen geeft het vandaag niet meer op en de aasvissen worden niet meer gepakt.
De gele jongens vechten tegen de wind en weten niet van ophouden. Laat in de middag komen er nog een paar zwanen op bezoek en zien dit zandgat als een mooie slaapplaats voor de komende nacht. Ik ruim mijn spullen op en geniet nog steeds van die mooie snoekdame, echt geen schub verkeerd.
Volgende week ga ik een T-splitsing uitkammen. Daar waar de Raam (wetering) het water van de Sprong (beek) tegen het lijf loopt. De duikers daar zijn met deze waterstand compleet ondergelopen. Je hebt daar ook een prachtige stuw liggen en kleine zijslootjes die binnenkomen, een echte snoekstek..!
Tot volgend deel…
