Rivier in het vizier 324

Rivier in het vizier 324 

Door Yvo Bindels 

We kijken uit over een prachtig kilometerslang meer. Het is telkens weer een voorrecht om midden in de mooie Zweedse natuur op snoek en snoekbaars te vissen. De ijskoude wind en zelfs natte sneeuw jagen ons snel het behaaglijke huisje in.

Het is een stuk kouder dan andere jaren. We zullen het de eerste dagen moeten doen met nachtvorst tot -4 en maxima van 5 graden overdag. Uiteraard hebben we aangepaste kleding daarvoor bij ons. Nadat we ons materiaal en bepakking klaar hebben, gaan we die avond het water op voor een eerste verkenning.

Zweden blijft een fantastisch sportvisland.

Het eerste uur gaan we werpend boven een plateau van 5 meter diepte aan de slag. De start is fantastisch met gelijk al een snoek voor Henk amper nadat het kunstaas nat was en 7 snoeken in het eerste uurtje vissen.

De vangkracht van een nieuw te testen aasje spat er werkelijk van af, dus dat is goed nieuws. Als we een nieuwe stek opzoeken en een hoek om varen vliegt een zeearend op. Duidelijk herkenbaar aan de witte kop en witte staart. Best een flinke spanwijdte.

Henk pakt in z’n eerste drie worpen drie snoeken; wat een start.

Ook als we iets dieper gaan diagonalen met shads waardoor we de kans op snoekbaars vergroten, knalt er met regelmaat snoek op.

De mooi geprepareerde snoekbaarsmontages worden aardig gesloopt door de scherpe snoektanden, maar met hun vechtlust nemen we dat graag voor lief. De snoekbaars blijkt vooralsnog niet echt actief in het 9 graden koude water.

Overdag weten we de snoekbaarzen de eerste dagen maar mondjesmaat te vangen.

Plotseling krijg ik het met een zeer zware snoek aan de stok. De dril duurt lang en de snoek lijkt onuitputtelijke krachten te hebben en rukt steeds opnieuw de nodige meters lijn van de spoel. Minuten lang mijn hengel hoepeltje krom. Net als ik het gevoel heb dat we dit monster zo kunnen gaan aanschouwen, valt de spanning weg en krijg ik mijn shad terug. Gelost, zonde.

Als we op het eind van de avond aardig verkleumd zijn, zoeken we de thuisbasis weer op. Eerst maar even ontdooien, want wat is het koud met zo’n stevige wind en vrieskou in de avond.

Steeds goed ingepakt tegen de kou het water op.

Tijdens een ontspannen ontbijt kijken we de volgende ochtend naar een koppel appelvinken dat zich te goed doet aan de appelbloesem. Na de eerste verkenning gisteren kunnen we iets gerichter aan de slag.

Ook lappen we de mooiste shads weer even op met wat secondelijm en soms een nieuwe stinger. We hebben er zat bij ons, maar de shads waar de vellen bijna vanaf vallen, die vangen toch altijd het beste.

Overdag wiebelt het weer van de snoek, niet normaal hoeveel we er kunnen vangen. Vooral de middelmaat is flink vertegenwoordigd. Ze zien er supergezond uit. Af en toe een uitschieter houdt ons scherp en alert. Op de plek waar ik gisteren de zwaarste loste, weet ik nu een echte bak te vangen. Massief, lang en ongelofelijk sterk, wat zorgde voor een fantastische dril.

De snoeken gaan in het donker gewoon door, en wij ook!

Want dat is het moment waarop de snoekbaarzen het actiefste zijn.

De snoekbaarzen laten zich nog niet in grote getalen zien, maar zodra de schemering begint gaan we er echt gericht op jagen. Het gaat niet hard en de aasperiodes zijn kort, maar we weten er enkelen te vangen. Prachtige, puntgave vissen. Donkere ruggen en mooi gekleurde flanken., veel mooier worden ze niet.

Zo gaan de eerste dagen voorbij en we vermaken ons opperbest. De secondelijm gaat harder dan ooit, want we vangen aantallen snoeken om van te rillen.

Onder de volle maan op Zweedse snoekbaarsjacht.

Voor de afwisseling vissen we af en toe op baars. Werpend met 9 cm Komodo shads op lichte loodkopjes werkt dat erg goed. Ze zijn niet allemaal even groot, maar wel zeer fraai gekleurd en stuk voor stuk even dapper.

Baarzen vervelen nooit!

Er komt wat warmer weer aan, dus wellicht zet dat de boel nog eens extra op scherp. In elk geval voor onszelf wel zo prettig. We krijgen drie visdagen visite van de President van SPRO Europa, Mr Hakama en Exportmanager Perry van Hemert.

Beiden hopen vurig het gevecht met een metersnoek aan te mogen gaan en stappen ieder bij een van ons aan boord. We beleven drie gezellige en visrijke dagen en ook hun wens gaat in vervulling.

Mr. Hakama met een supersterke prachtsnoek!

Ook Perry wist de metergrens weer te passeren.

Ook genieten ze volop van de Zweedse natuur, want waar anders komt een wild zwijn met een rits jonkies zomaar het pad voor je overgestoken. Ook het symbool voor de natuur in zweden, het eland,  krijgen we te zien en in elk weitje langs de bosrand staan ’s avonds wel reeën of herten. Fantastisch toch?

Maar ook genieten van de kleine dingen zoals een groep rustende zwaluwen.

Nadat we afscheid nemen van mr Hakama en Perry, gaan we de laatste dagen van onze reis enkel gericht op de grote vissen. We hebben ondertussen helder welk kunstaas we nodig hebben en nemen nu ook heel selectief dat materiaal mee aan boord. Dat betaalt zich uit in fraaie snoeken en prachtige snoekbaarzen.

De laatste dagen het vizier gericht op grote vis.

Voor de grote snoekbaarzen was het doorzetten geblazen en dat betaalde zich uit.

Voor de snoekbaarzen hebben we regelmatig tot in het donker doorgevist. Onder het licht van de volle maan en omringd door de geluiden van het grote meer is dat een mooie ervaring.

Regelmatig tot in het donker door voor de glasogen.

Henk geniet van elke vis.

Elke visdag komt de zeearend wel even een kijkje nemen zodra we zijn territorium binnen varen. Cirkelt een rondje boven ons en zoekt daarna weer z’n geliefde zitplaatsen op. De laatste visdag wordt het heerlijk weer en kunnen we zelfs in het t-shirt vissen.

We doen het die dag rustig aan en varen en kijken overal wat rond en smeden ondertussen alweer plannen voor het volgende avontuur, want belevenissen als deze kun je straks de hele winter weer naar uit kijken.

Op terugreis aan boord gezellig bijkletsen met PFC members Ann, Jöran, Marc en Luc.