Rivier in het Vizier 271
Door Yvo Bindels
23 november 2012 - Het zwart van de nacht gaat langzaam over in zachte pasteltinten. Paars, grijs en oranje. De oranje gloed komt niet van de zon, maar van de verlichte tuinbouwkassen. Als ik de plek van bestemming dichter nader, wordt het alsmaar grijzer. Het is wel droog en ook de wind lijkt enigszins mee te vallen.
Met het printje van Google maps en de routebeschrijving van Johan kan ik de helling aan de grote rivier makkelijk vinden. Ik ben er voor het eerst en zoek een plekje om m’n auto te parkeren. Als ik uitstap voelt het toch behoorlijk koud aan. Snel dat warmtepak aan!
Daar komt Johan al aan. Hij stapt zoals altijd met een grote glimlach uit de auto. Samen maken we zijn Princecraft gereed. Dat gaat snel. De routine zit er bij Johan goed in. Ook mij zijn deze boot en trailer niet bepaald vreemd. Johan zit nagenoeg 100 dagen per jaar op het water en bijna de helft daarvan betreft het gidsen van gasten (www.visgidsjohan.nl). Een aantal om jaloers op te worden.
Goede trailerhelling aan de grote rivier.
Johan woont centraal in het land en kan hierdoor op vele verschillende wateren terecht. Grote rivieren, meren, kanaaltjes of kleine rivieren, alles is binnen bereik. Hij kan twee personen mee aan boord nemen en beschikt tevens over meer dan voldoende hengelsportmateriaal voor zijn gasten. Tot zover de reclame voor m’n maat. We drijven inmiddels op de rivier en leggen wat shads klaar.
Ik heb veel vertrouwen in de bruine 7 inch fin-s, slugs en de Komodo-shads. Op de Komodoshad van 11 cm heb ik tijdens de testfase afgelopen jaar erg goed gevangen. Henk Simonsz test momenteel het kleinere model en dat schijnt ook een echte vanger te zijn. De loodkopjes van de selectie voor vandaag variëren van 14 tot 28 gram. Veel meer zal ik waarschijnlijk niet nodig hebben.
Mijn selectie om te starten.
We starten dichtbij de helling op 4 meter diepte. Johan is hier slechts twee keer eerder geweest, dus het zal vooral pionieren worden. De locatie van de trailerhelling is voor ons beiden qua reistijd redelijk gunstig om af te spreken. Des te meer reden om een aardige indruk te krijgen van de diverse stekken en mogelijkheden hier.
De eerste stek ligt mooi beschut buiten de harde stroming, maar de bodem is er te vlak en voor mijn gevoel ook wat te zacht. We speuren een half uur de bodem af op zoek naar oneffenheden of hardere stukken, maar kunnen deze niet vinden en aanbeten blijven dan ook uit. Op de tweede stek die dichter bij de stroomnaad ligt is de bodem wel hard. Johan mag er al snel de eerste snoekbaars verwelkomen.
De eerste is binnen.
De bruine Komodo-shad van Johan blijkt in trek, want binnen een half uur mag hij er nog twee aan boord tillen. Ook mijn eerste aanbeet wordt verzilverd. Weliswaar een kleintje, maar altijd welkom en goed voor het vertrouwen. Er volgen nog enkele vissen. De aanbeten zijn lekker hard en ze zitten vrijwel allemaal op de hoofdhaak gehaakt.
De volgende kromming van mijn hengel komt helaas niet van een vis, maar van een hanger. We laten de kunstaasredder vele malen op de shad vallen, maar deze krijgt geen vat erop. Ik voer de lijndruk op en forceer de zaak dan maar. Moet er behoorlijk aan trekken, maar uiteindelijk breekt de lijn. Johan heeft mijn wapperend eindje nog niet direct niet in de gaten en laat de redder nog eens zakken. Nu wel grip. Er knapt iets. De oranje buik van de shad valt gelijk op als de redder bovenkomt.
De grote dreg heeft precies de speld gevangen.
Vol ongeloof bekijk ik het zaakje. Een grote stompe dregpunt van de redder is precies in de speld gaan zitten, waardoor de shad alsnog gered is. Omdat we meer water willen verkennen, verlaten we de stek. Een stukje verderop zien we een waterinlaat. Altijd de moeite waard om even te bekijken.
Er loopt een wat diepere geul die waarschijnlijk uitgesleten is als het hier harder stroomt. De dieptemeters tonen veel en ook enorme symbolen. Diverse grote bogen op half water. Typische plek voor meerval lijkt ons. De harde bodem zal ook vast snoekbaars aantrekken. We wagen een poging. Na een half uur krijgt Johan een harde aanbeet op zes meter diepte.
De vis scheurt vele meters lijn van zijn spoel en is totaal niet te houden. Zo te zien een meerval. Johan kan niks anders doen dan z’n hengel vasthouden en zien hoe z’n tegenstander tekeer gaat. Tijdens het machtsvertoon schiet de vis los. Een dikke taaie laag slijm op de onderste meter lijn zegt ons genoeg. Inderdaad meerval dus.
Johan heeft het er warm van gekregen en verwisselt z’n warme muts weer even voor de wat luchtigere pet. Beiden nemen we de zwaarste hengels die we bij ons hebben en hangen er wat grotere shads aan met stevige haken en zoeken opnieuw de enorme vissignalen op. Misschien hebben er wel meer meervallen zin in een potje touwtrekken? Niet dus. We vervolgen onze tocht op de rivier.
De volgende stek ziet er veelbelovend uit. Een stroomnaad tekent zich mooi af. We bieden er onze shads aan op vijf meter diepte strak tegen de stroomnaad aan. Stek uit het boekje zou je zeggen, maar aanbeten blijven er uit. Het is ondertussen tijd voor een pauze. Kop koffie en een gebakje gaan er wel in.
We speuren verder, maar de kribben die we tegenkomen zien er niet zo geweldig uit. Allemaal vrij ondiep. Buiten de hoofdstroom staat gelijk al minder dan twee meter water. Daar kan ook vis liggen, maar we zoeken toch nog even verder. Het valt niet mee kribben te vinden waar we gelijk opgewonden van raken. Uiteindelijk vinden we dan toch zo’n plek.
Bij de eerste drift is het er al raak. En hoe! De vis doet de verticaalhengel van Johan diep buigen. Door de harde wind drijven we richting de krib, terwijl de vis onder de boot door schiet. Daardoor kan Johan niet snel bij de krib wegvaren, zonder dat de lijn de kiel gaat raken. Echt een moment waarop het mis kan gaan. Dat wacht ik niet af en bied Johan snel m’n hulp aan.
Meteen geeft hij z’n hengel over. Terwijl Johan net op tijd de boot bij de krib kan weghouden, kan ik met zijn hengel voor de punt van de boot langs, waardoor het gevaar geweken is. Terwijl Johan dacht dat het wel eens een snoek kon zijn, voel ik nu het kenmerkende gemok van een grote snoekbaars.
“Dril maar rustig verder”, zegt Johan, maar ik geef hem toch liever de hengel terug, aangezien hij toch echt degene is die de vis haakte. Terwijl Johan de dril afmaakt, leg ik het fotoapparaat klaar en kan ik de snoekbaars vis niet veel later scheppen. Prachtige puntgave vis, met wat rare stipjes.
Mooie snoekbaars voor Johan.
Niet lang erna mag Johan alweer een mooie snoekbaars vangen. Volgens hem een prima moment om gezamenlijk een borreltje te nuttigen. Mee eens. Omdat Johan de boot hier op een constante diepte houdt, zet ik een steunhengel erbij met een grote Fin-S eraan. Bij het afsteunen wordt de shad gegrepen. Een baars is de dader.
Baars op een 7 inch Fin-S.
Rond de vijf meter diepte vangen we nog enkele vissen. Johan vangt er meer dan mij. Aangezien we nu met dezelfde shad vissen, vermoed ik dat de glijvluchten die ik de shad laat maken minder in de smaak vallen dan de vlakkere aanbieding van Johan. Als ik de shad ook niet meer optik, maar als het ware sleep, wordt deze gelijk gegrepen door een snoekbaars. Meteen erna weer een, maar deze vis schiet los.
Net als we uitspreken dat die ene baars toch best vergezeld kon zijn van soortgenoten, vang ik inderdaad weer een baars. Elke drift over de stek levert wel een vis op. Ook de steunhengel levert een snoekbaars op. Die had zichzelf gehaakt op de scherpe Twinex-haak van de stinger.
Snoekbaars van de steunhengel.
Ondanks dat er nog veel meer vissen zullen zitten, verlaten we de stek. De visdag zit er immers ver op en we willen nog even verder kijken. Er zijn maarliefst drie torenvalken op jacht langs de rivieroever. Biddend speuren ze het veld af naar een prooi. Ook wij zoeken nieuwe slachtoffers op de rivier.
De wind, die flink is toegenomen, zorgt ervoor dat het water woelig is en de golven van de schepen opgezwiept worden. Als we de rivier oversteken weet Johan de serieuze golven prima te pareren en ik voel me geen moment onveilig. De volgende stekken die we proberen zijn niet echt naar onze zin. We hebben tegen het einde van de dag toch een aardig stuk rivier vluchtig verkend, maar eigenlijk op slechts twee plekken vis gevangen.
Op zoek naar nieuwe stekken.
Op de eerste vangplek nemen we nog even de proef op de som en Johan vangt er gelijk weer een snoekbaars. Ook ik vang er m’n laatste van de dag. Zo heeft het dagje snoekbaarzen op onbekend terrein toch vijftien vissen opgeleverd, waar we tevreden over zijn. Ze lagen opvallend geconcentreerd.
Zou je nog enkele van dat soort hangplekken weten en deze flink uitmelken, dan kun je hoge aantallen scoren lijkt me. Maar misschien staan ze een volgende keer op geheel andere stekken en wordt het weer zoeken. Wij doen dat in elk geval graag!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
