TotalFishing

De dag begon met een heldere, koude ochtend. Een ochtend waarin we de karperhengels weer voor de dag haalden en een nieuwe stek gingen bevissen. En zo’n nieuwe stek bevissen, tsja, dat betekent altijd weer afwachten. Afwachten óf er wel iets gebeurt en dat in ‘niet-vissige’ omstandigheden… Een lang verhaal kort: er gebeurde niets. Tijdens andere verplichtingen ‘s middags knaagde dat, zoals dat eigenlijk altijd doet bij mij, als er niets gebeurt is. Ik vond het die avond dus hoog tijd voor een revanche....

Instant actie?

In het vroegere voorjaar is het altijd vroeg donker. Dat in het achterhoofd hebbend, haast ik me naar m’n boot. Snel de spullen erin en varen! Ik wil vissen! Aangekomen in het gebied waar ik een poging wil wagen, kan ik al snel datgene zien wat ik stiekem had verwacht en waar ik het, voor ik vertrok, al met een vismaat over had gehad… Karpers voor de boot! En er blijven er maar wegschieten! Ik kan een ‘yes-gevoel’ niet onderdrukken. Dit moet goedkomen!

In het vorige deel beschreef ik dat ik een voorkeur heb voor ‘chods’ in het (vroege) voorjaar. Ook in deze situatie breng ik het vissen met deze rig weer in de praktijk. Een plek waar het werkelijk vol ligt met karpers moet toch dé plek zijn om snel een visje te kunnen vangen met een visueel attractief pop-upje?

Zo geruisloos mogelijk vaar ik naar een plek die volgens mij het meest centraal ligt en waar ik het makkelijkst die karpers kan belagen! Ik schakel de motor uit en laat de stilte over me heen komen, midden tussen de karpers, midden in de natuur. Ook dáárom vissen. Echt!

Het is een warme dag geweest voor de tijd van het jaar. Het ondiepe stuk water is opgewarmd en ook dat is de karpers niet ontgaan. Ik zie een schub springen. Dan nog eens, en dan nóg eens. Meerdere van zijn soortgenoten doen iets rustiger aan en het lijkt erop dat ze op de muggenlarven aan het azen zijn. Ik besluit om actief, dus om het kwartier, mijn chod wat rond te gooien. Uiteraard in de hoop om een visje erin te laten trappen. Dit blijkt dus lastiger te zijn dan ik denk. Ik zie de vis er rondzwemmen, ik zie ze er ronddraaien en ik zie ze een enkele keer er ook nog eens rond springen! Maar buiten een paar lijners, gebeurt er niets. Ik schiet rechts van mij wat van de nieuwe, attractieve Candy Cornnut, die momenteel nog in de testfase zit, en wat mais en hennep neer. Dit om als ‘back-up-stek’ achter de hand te houden. Het bleek een goede zet te zijn…

Bizar gevecht

De schemer valt in. Mijn chod-hengel, die ik al meerdere keren naar andere plekken tussen de vis heb geworpen, en mijn penhengel die ik in de tussentijd ook al had klaargemaakt, liggen er nog steeds roerloos bij. Ik kan er niets aan doen maar ik wil écht nog een vis vangen! Ik werp m’n chod-hengel naar de ‘back-up-stek’ en wacht. Het moet tien minuten geduurd hebben nadat de hengeltop licht doorbuigt. Ik weet genoeg. Vis! Het beest begint lijn te nemen en ik moet snel zijn met de boot losgooien voordat hij de hoek omvliegt! De meest bizarre dril qua lengte ooit voor mij begint.

De vis laat me werkelijk iedere meter van beide rietkanten zien en trekt mij en de boot verder en verder. Ondertussen wordt het donkerder en donkerder. Het wordt later en later en ik begin toch echt last van mijn pols en verzuurde armen te krijgen! Daar heeft m’n tegenstander echt geen boodschap aan en blijft onverstoorbaar naar de ene oever en via de gehele omtrek van de boot naar de andere oever gaan. Geloof het of niet, maar dit blijft zo’n anderhalf uur doorgaan! Wat is dit bizar! Op geen enkele manier is deze vechtmachine moe te krijgen, wat ik ook probeer. Na anderhalf uur knokken, strijden en vechten geeft hij zich over. Een beuker van een oud-bestand spiegel bekijkt de binnenkant van het net. Niet eens zo’n hele grote vis, maar wat een krachtpatser! Snel vergeten ga ik dit niet doen.

vechtmachine pur sang

Een vismaat wil de moeite nemen om een aantal platen van deze extreem sterke spiegel te nemen. Blij mee! Na het ‘vereeuwigings-moment’ laat ik de vis rustig op adem komen en mag deze weer daar waar hij thuishoort. Ik moet het nog even tot me door laten dringen… Ik ben weer een ‘karperavontuurtje’ rijker en besef hoe laat het eigenlijk al is.

terug in zijn element...