TotalFishing

Met de neus in de Noorse boter deel 2

Door Johan Caneel

Wij zoeken ons heil een klein stukje verder op. Eén klein snoekje weet zich van mijn kikker te ontdoen. Wanneer de dag op het laatst loopt schuiven alle boten aan op het goed gevulde plateau. Dat deze bovendien productief is, blijkt gaande weg.

Hoewel wij slechts twee mooie vissen weten te vangen, zien we in de andere boten beide een exemplaar van 107 cm binnen komen. De hengel die uit een andere boot over boord springt hebben we evenmin kunnen terugvinden Twee missers completeren onze dag en wij houden het voor gezien..

Het is duidelijk dat de weersverbetering zijn vruchten af gaat werpen. Dat biedt perspectief voor de volgende locatie, Steinsfjorden, 40 km ten NW van Oslo.Wel moeten de boten eerst worden schoon gemaakt. In de meren waar we nu gevist hebben, heerst namelijk een besmettelijke ziekte onder kreeften. Om verspreiding tegen te gaan moeten boten die elders gebruikt worden, grondig worden gereinigd.

Na de heerlijke chili die we deze avond krijgen voorgezet, begint het inpakken. We verlaten de volgende ochtend dit sfeerrijke onderkomen en begeven ons naar de volgende uitdaging. Via Ørje, waar weer de nodige inkopen worden gedaan en de tanks van de boten worden gevuld, reizen we naar Oslo.

Bij Sundvollen hebben we onze bestemming bereikt. Ten noorden van de brug ligt het meer Steinsfjorden. Voor de brug staat het Sundvolden Hotel waar wij ons melden. Door een zeer vriendelijke dame krijgt onze “captain” de sleutels voor twee huisjes uitgereikt. Aangekomen in Tyriheim, het park waar de bungalows staan, treffen we prachtige onderkomens aan. De bedden zijn al opgemaakt en het ontbreekt aan niets. Een verschil ten opzichte van de boerderij is dat we hier niet onder één dak leven. Als er samen gegeten wordt, betekent dit dat meubilair, potten, pannen en bestek meegenomen worden.

Er wordt direct begonnen met het opnieuw in gereedheid brengen van de boten. De hengels zijn nog opgetuigd en de rest is ook gebruiksklaar. Dan kunnen de boten het water weer in. Het is dan inmiddels 13.00 uur. De zon schijnt stralend en er is weinig wind. Het water is vele malen helderder dan op de voorgaande locatie en het meer dat ongeveer 3 km lang is, is zeer overzichtelijk. Enkele eilandjes maken het extra aantrekkelijk en we vinden vele interessante taluds en plateaus.

De boten driften, al dan niet met behulp van de elektromotoren over het water en de jerkbaits doen hun werk. De eerste vissen komen al snel binnen, maar helaas niet in iedere boot. Het maakt een groot verschil hoever er uit de kant wordt gevist. Erik en ik zijn iets verder uit de kant gebleven om snel inzicht te krijgen in de waterlagen waar de vis zich ophoudt. Al snel wordt duidelijk dat wij ook dichter naar de kant moeten.

Wanneer een andere boot plaats heeft gemaakt en ik nog mogelijkheden zie door onze maten niet zijn benut, varen we nog dichter naar de ondiepte achter een doorlopende rots. Al snel weet Erik een mooie 77’er te landen. Dan zet ik een shad in. De rode Profi Blinker shad van veertien cm met baarsprint en een loodkop van 10 gram wordt duidelijk gewaardeerd en een sterke vis van 75 cm is het haasje. Vrijwel direct daarna wordt een tweede vis gehaakt, maar deze weet zich na een heftige dril bij de boot van de haak te ontdoen.

Ook deze stek ruikt naar snoek….

We vervolgen onze zoektocht naar ondiepe plekken met 1,5 tot 2 meter water. De wind speelt ons daarbij af en toe parten. We komen in een hoek waar twee zwanen liefdevol bezig zijn met het bouwen van hun nest. Daar weten we enkele mooie vissen los te krijgen. Veelal komen ze meezwemmen naar de boot om dan af te haken.

We varen verder en moeten goed opletten omdat lang doorlopende richels van rotsen zich vlak onder het oppervlak bevinden. Dan lukt het me toch weer een zestiger te landen. Na enkele volgers blijft er bij Erik gelukkig ook weer een vis hangen. Helemaal boven in het meer treffen we een prachtige rietkraag aan.

Een stel Noren in een boot is er passief aan het vissen. Een beeld dat we veel tegenkomen. Vlak voor de rietkraag staat ongeveer 2,5 meter water. Dat ziet er goed uit. Hier in daar bevinden zich flinke openingen in de rietkraag die naar de huizen op de oevers leiden. Dit is af en toe wel 100 meter verder. We bestoken deze openingen met jerkbaits en shads en varen af en toe wat verder naar binnen.

Dan is daar plotseling weer die dreun die de zo verlangde kick geeft. Een klein snoekje heeft zich op de shad gestort en wel zodanig dat er geen shad meer te zien is. Even verder een diepe doorgang, waar mijn shad andermaal met grof geweld wordt gegrepen. Deze vis weet zich, na meerdere keren onder de boot te zijn gedoken, van de haak te bevrijden. Nog een keer ingooien levert andermaal een stevige knokpartij op en een vis van 81 cm komt binnen. We maken de drift af en varen huiswaarts. Dan blijkt dat we met z’n allen 36 vissen hebben gevangen in een halve dag! Daarvan mag Leon nog een meter op zijn naam schrijven.

Schitterende tekening van deze vis

Hetgeen opvalt, is dat de vissen doorgaans erg slank zijn. De prachtige tekening komt optimaal tot zijn recht in combinatie met de geelgroene kleurstelling. Ze vechten ontzettend hard en moeten goed worden uitgedrild alvorens ze te landen. Doe je dit niet, dan loop je het risico om zelf gehaakt te worden.

Thuis gekomen, om 21.30 uur, wordt ons door Evert soep en mihoen voorgezet. Hij blijft maar “opscheppen”, wat hij bij het vissen absoluut niet nodig heeft, en onze magen raken de één na de ander vol. Dan gaan we moe en voldaan naar bed.

Na slechts enkele uren wordt er opgestaan en om 9.00 uur wordt er al weer fanatiek gevist. De gids in niet gekomen, omdat er ook in Noorwegen ongewenste logistieke verplaatsingen voorkomen; zijn buitenboord motor blijkt te zijn gestolen. Zijn mondelinge adviezen inzake locaties en het te gebruiken kunstaas levert ons echter voldoende informatie op voor andermaal een succesvolle dag te realiseren. Deze dag is besloten dat we twee teams wisselen.

Dit werpt zeker zijn vruchten af wat het overdragen van kennis betreft. De jerkbaits zijn vandaag weer zeer gewild. De Noren zien het met verbazing aan. Zelf blijf ik grotendeels bij die ene shad. Deze doet andermaal zijn werk en zodoende komen er weer prachtige vissen aan boord. Mooie grote en sterke vissen, die niet zomaar opgeven, storten zich op het aas. Vaak gebeurd dit voor je ogen. Dit is zo prachtig in dit water, dat zo helder is dat je vrijwel alles ziet gebeuren.

Drie 90érs weet ik vandaag een “lure” te draaien en daarnaast nog verscheidene kleinere exemplaren. Bij een prachtig ondergaande zon zoeken de boten elkaar op. De plek is al min of meer vanzelfsprekend, laten we het de “Pike Master Spot” noemen. Het is de locatie die Evert en Leon zich als het ware hebben toegeëigend. Geen wonder als je er zoveel succes boekt en plezier beleeft. Als ze een woonboot op het meer zouden leggen, dan was het absoluut daar.

Daar treffen we elkaar dus. We laten de boten ronddrijven in het prachtige licht van de ondergaande zon. Ze drijven als vanzelf naar het diepere water. Daar zien we telkens kringetjes aan de oppervlakte. Wanneer Berthil een grote voorn (vals) aan zijn Buster Jerk haakt weten we het zeker. Hier zitten de snoeken onder en jawel hoor, het begint te lijken op snoekporno.

Zelf hang ik een Loz Harrop met aluminiumfolie en rode buik aan de onderlijn. De vergelijking is blijkbaar voldoende om weer een snoek te foppen. Het totaal van deze dag bedraagt 80 vissen. Aangezien de afspraak was gemaakt dat degene die zijn persoonlijk record zou verbeteren een duik in het frisse water (8ºC) zal maken, kan Evert zijn borst nu letterlijk en figuurlijk nat gaan maken. Maar hij staat voor hetgeen is gezegd en na het traileren gaat hij te water. Hiermee heeft hij die prachtige vis van 112 cm terecht eer aangedaan. Hij wil overigens de volgende dag al weer te water!

Dan is het alweer zaterdag, onze laatste visdag. Om 5.00 uur wordt ik wakker van het aanhoudende geklop buiten. Dit drijft me het bed uit. Tegen de stam van de boom voor het raam doet een zwarte specht zijn best. Dit wetende kruip ik weer onder de dekens. Om 7.00 uur is het dan echt tijd om op te staan.

Als ik bij Erik in de boot stap heeft hij al twee mooie vissen gevangen (80 en 92 cm). Al snel sta ik ook met een kromme hengel. Mijn favoriete shad heeft zijn werk weer gedaan. Omdat de conditie ervan behoorlijk is afgenomen, blijkt het onbetrouwbaar te zijn geworden en verlies ik de vis. Even later komt er alsnog een kleine vis op binnen. Dan houd ik even later de losse staart in de hand. De aansteker doet zijn werk en de staart zit er weer aan! Toch wordt het tijd dat ander kunstaas de plaats van mijn favoriet gaat innemen.

Op een volgende stek monteer ik een bulldawg spring. Deze wordt blijkbaar eveneens gewaardeerd, want al snel is het compleet verdwenen in de bek van een 88’er. Dan wordt nog eens duidelijk hoe vervelend al die oorspronkelijke haken kunnen zijn. Voorzichtig ontdoen we de vis ervan en vervolgens ook de bulldawg. Inmiddels zijn de oorspronkelijke haken vervangen door een zelf gemaakte takel.

Op een ondiep stuk water met veel waterplanten krijg ik achter elkaar twee prachtige aanbeten, die geen van beide tot een gehaakte vis leiden. Zo ziet mijn dag er dus uit! Maar Erik heeft er duidelijk zin in en uiteindelijk hebben we 10 vissen gevangen, waarvan vele met een behoorlijke afmeting.

In alle rust gaan we douchen en inpakken. Om 20.00 uur verschijnen de anderen ook. Al snel is het een drukte van belang om alles in gereedheid te brengen voor de terugreis. De boten worden zo geladen dat bij thuiskomst niet nog eens overgepakt moet worden. Alles wordt zorgvuldig vastgezet en de zeilen erover gespannen.

Om 4.00 uur lopen de telefoons af. Reiswekkers zijn immers niet meer van deze tijd. Dus doen de mobieltjes dat.Volgens afspraak rijden we om 5.00 uur weg. Het belooft een lange dag te worden en daarom benutten we de gelegenheid zoveel mogelijk te slapen nu het nog schemerig is. Tot Duitsland verloopt de reis voorspoedig.

Dan zijn we ondertussen elf uur onderweg. We boffen bij de veerboten dat we direct door kunnen. In Helsingborg kunnen we direct de boot oprijden, die prompt vertrekt. Twintig minuten en een kop koffie plus broodje later, rijden we Denemarken binnen. In Rødby Havn komt de veerboot juist aan, zodat we even later aan boord kunnen en aan een warme maaltijd kunnen nuttigen.

Op die momenten is het hartstikke leuk om met z’n allen nog even herinneringen op te halen. De stemming is prima en welgemoed rijden we Duitsland binnen. Bij het eerste benzinestation worden de auto’s bijgetankt en dan blijkt er een band van een boottrailer lek te zijn. Deze wordt door de vaardige handen van Erik snel vervangen en we kunnen weer verder. Inmiddels is het een uur of vijf en druk op de Duitse Autobahn. Bij Lübeck lopen we tegen het eerste oponthoud op. Dan gaat het verder richting Hamburg om vervolgens bij Bremen weer vertraging te ondervinden.

In de buurt van Leer nemen we afscheid van elkaar en gaat ieder zijn eigen weg. Om 22.30 uur staan we bij Erik voor de deur in Assen. Dit betekent dat we 17,5 uur onderweg zijn geweest. Gelukkig is er koffie en even gelegenheid de accu te laden voor het laatste stuk naar huis. Ten slotte wegen de laatste loodjes het zwaarst en zit ik dat stuk alleen in de auto.

Als ik uiteindelijk omstreeks 01.00 in Tiel ben en dus twintig uur onderweg ben geweest, besef ik heel goed dat je dergelijke trips goed uitgerust en weloverwogen moet maken. Deugdelijk materiaal en goede samenwerking is absoluut vereist.

Met dank aan het geweldige gezelschap waarmee ik deze week mocht doorbrengen!

Klik hier voor: “Met de neus in de Noorse boter deel 1”

N.v.d.R: Op de site van PML travel kunt u veel info vinden over het (roofvis)vissen in Noorwegen!