Meervalvissen op Catlake Pohan

Roadtrip Tsjechië 

Een week meervalvissen op Jakub Vagner’s Catlake Pohan

Door Alvar Besemer

Het was de koudste Tsjechische lente in 45 jaar, toen we half april het modderige parkeerterrein van Katlov visresort opreden. Katlov is een groot gebied bestaande uit het grote Lake Katlov speciaal voor de karpervisser, het kleinere Catlake Pohan met zijn prachtige meerval bestand en verder een hoop natuurschoon. Dit alles is eigendom van ‘Big Fish Man’ Jakub Vagner.

We zijn onderweg met visvakantie-specialist ‘De Vissende Hollander’ om Catlake Pohan een week lang te reviewen. De vrachtwagen-camper combinatie vertrekt volgeladen met hengelsportmaterialen, camera’s, kampeermateriaal, twee honden en vijf avonturiers.

Onderweg door de Tsjechische bergen.

Al snel rijden we het heuvelachtige gebied van Duitsland binnen. De Hollandse akkers met vee worden ingeruild voor groene akkers vol gewassen en herten.

Daarna volgt Tsjechië. Hier gaan de akkers over in bergen en een rotsachtig graslandschap vol keien en gele grond. Vanaf de hoofdwegen rijden we de Tsjechische Bohemen binnen. Dit is het hoge binnenland van Tsjechië nabij Praag, op zo’n 450 meter boven zeeniveau. De wegen worden smaller, het asfalt veranderd in grind en kuilen. De truck stuitert, trilt en hobbelt de bergruggen over.

Katlov in de schemer
Aan het einde van de dag rijden we Katlov binnen. Alles ademt hier de sfeer van het oude Tsjechië, een soort sprookjesboek. Pittoreske traditionele vakantiehuisjes en vele naaldbomen omzomen het smalle en bochtige hoofdweggetje van het terrein.

Een traditioneel Tsjechisch dorps hotelletje.

Tussen de twee vismeren die Jakub tot en met de bodem toe zelf heeft ingericht, zetten we het basiskamp op.

Welkom op Katlov vis resort.

Omdat de schemer al vroeg valt, besluiten we de volgende dag pas te gaan vissen en bij daglicht het terrein rond Catlake Pohan eerst eens grondig te verkennen.

Een en al natuur rondom Catlake Pohan.

Beginnersfoutjes
Ik heb mijn vismaat Yaïr pas tijdens de reis leren kennen en we besluiten samen de visweek door te brengen op een 20m² steiger. Wanneer we starten met het opzetten van de bivvy is het eerste kwaad al direct geschied. Onze spullen zijn doorweekt dankzij een serie hoosbuien.

Een mooi uitzicht in de morgen.

Het voordeel van zoveel regen is dat je soms snel de juiste beslissingen neemt. We zetten de tent op op de nagelnieuwe vissteiger, in plaats van op de oever die inmiddels is veranderd in een heuse modderpoel.

Even op de foto.

Pohan ligt er wat dor en kaal bij zo in het vroege voorjaar. Jakub verteld ons later dat wij zijn groene ‘meervaloase’ zeker ook eens in de zomer moeten bezoeken als alles vol in bloei staat.

De plas bestaat uit drie stekken met ruime vissteigers en er kunnen maximaal zes personen tegelijk vissen. Rondom de plas is er ruimte voor veel natuur. Bomen, struiken, rietkragen en bergakkers maken het hier tot een klein paradijsje, met een uniek meervalbestand als bonus.

Net sanitair en vis chalets voor de nodige luxe.

Op maandagmiddag vangen we de eerste karpers, waarvan er hier ook veel rondzwemmen voor de vissers. Ze zijn flink actief door de watertemperatuur van 12 graden. De meervallen die wij statisch bevissen met het boeien systeem laten het echter afweten, dit in tegenstelling tot de eerste meerval vangsten van onze Duitse collega’s.

Zij waren hier al een aantal dagen eerder en weten vroeg in de morgen de eerste twee meter plus vangst te boeken. De denkbeeldige wedstrijd Nederland – Duitsland is geboren in onze hoofden. ’S avonds gaan we met de hele crew uit eten in Hotel Hubert.

Een berenkleed op de hotel vloer.

Omgeven door talloze jachttrofeeën van: beren, herten, bevers, hermelijnen, everzwijnen en alles wat maar beweegt (hier wordt nog veel gejaagd), eten we een koningsmaal voor de prijs van een gemiddeld Mac Donalds happy meal.

Beestenboel in de hotellobby.

Tsjechië is nog zo lekker betaalbaar! Daarna kruipen we tonnetje rond de slaapzakken in.

Een koude dag vraagt om een warme maaltijd.

Huilen met de pet op
Regen, regen en nog eens regen op dinsdag, het houdt gewoon niet op! De hemel huilt en blijft dat 24 uur lang doen. Het wordt een slagveld rondom onze steiger. Gele modderstroompjes sijpelen vanaf de heuvelrug het meer in. Onze kleding, tent en materialen zijn al snel bedekt door een laag drek, kamp ‘Cambodja’ is geboren. ‘s Avonds besluiten we de meerval onderlijn-montages aan te passen en in een hogere waterlaag te gaan vissen. De nacht verloopt visloos.

De meester aan zet
Wat gaat er fout? Zijn het de montages, is het het aas, of ligt het gewoon aan het weer? Op woensdagmorgen worden we wakker in een Tsjechische winter. Het hagelt en sneeuwt, de thermokleding en warmtepakken kunnen aan. Als aan het einde van de middag eindelijk de eerste zonnestralen doorbreken, schiet Jakub te hulp:  ‘’You’ve got the most shitty Czech spring weather in years’’ zegt hij, waarna hij binnen twee behoedzame kunstaasworpjes een meerval haakt en daarna nog eens twee.

Jakub Vagner werpt zijn kunstaas uit.

Vol verbazing en met een enig ‘ongeloof’ observeren we zijn technieken en vangen direct ook onze eerste meerval van de trip, een euforisch gevoel borrelt op.

Yes!, de vangst is binnen na een heftige dril.

Als dag afsluiter legt de meerval meester ons uit over verschillende montages en aassoorten en gaan we gemotiveerder dan ooit de nacht in. Dan slaat de nachtvorst toe, daalt de watertemperatuur hard en blijft het stil.

Trots op de vangst.

Tijd voor een tegenoffensief
Op donderdagochtend is de motivatie op ‘Cambodja’ net zo hard gedaald als de Tsjechische buitentemperatuur. Het is 3 graden en de visweek is halverwege. Nog steeds is er geen meerval geïnteresseerd in onze statische levendaas montages (op Pohan mag je levendaas gebruiken) Opstaan en weer doorgaan, tijd voor een tegenoffensief!

Net voor zonondergang.

Vandaag gaan we langs verschillende hengelsportwinkels in de omgeving en dat zijn er best veel. Bewapend met een kachel, gasbussen en allerhande visgerei, komen we terug op ‘basecamp’.

Uitzicht over Catlake Pohan.

Vannacht zal het 21 graden worden in onze bivvy in plaats van -2! Ook deze middag vergezelt Jakub ons. Hij neemt uitgebreid de tijd om ons zijn kunstaaswerptechnieken uit te leggen, wat gelijk resulteert in drie meervalvangsten op kunstaas.

Jakub Vagner geeft uitleg over knopen.

De donderdagnacht is de koudste nacht van de week. De catsounders zwijgen en zelfs de karpers laten verstek gaan.

Een epische 24 uur breekt aan
Vrijdagochtend vroeg, ik steek het gaskacheltje opnieuw aan om de bivvy te verwarmen. Een luide plof. De vonk veroorzaakt een enorme steekvlam in de tent. Het gasbusje is ongemerkt gaan lekken. Yaïr schrikt wakker uit een diepe slaap: ‘’Een run??’’, roept hij terwijl ik in lichte paniek het vuurspuwende gasbusje naar buiten schop. Dat scheelde maar weinig!

Gelukkig breekt al vroeg de hemel open en wordt ons tentje verwarmd door een deken van zonnestralen. Het belooft de warmste dag te worden. Op het water zien we springende karpers en we menen zelfs een paar klappende meervalstaarten te spotten.

De eerste meerval over de 2 meter een euforisch gevoel.

Eind van de middag staat de teller op twee meervallen van ruim twee meter en een serie mooie karpers. De vrijdag kan nu al niet meer stuk, het is tijd voor een ware inhaalslag! Vroeg in de avond kruipen we uitgeput van de lange drils onze slaapzakken in. Rond middernacht loopt de hengel af met aasmontage ‘forel XXL’. Het resultaat? Een mooie 165 cm lange meerval.

Een mooie vangst!.

Mr. Big
Half 3 in de nacht, de bijhengel loopt af. Slaapdronken en gewekt uit een remslaap, rennen we over het donkere pad. Het is de hengel met voorn kebab (trosje geregen voorns). Buiten adem van een week ‘Tsjechisch outdoor survival’ wordt het adrenaline niveau weer opgestuwd bij het gevoel van deze dril.

Zou het ‘the big one’ van het water zijn? Een vis van ruim over de 2,5 meter met een magisch gewicht? De dril duurt al zo’n twintig minuten, in die tijd laat ‘Mr Big’ zich niet zien. Bij een laatste uithaal slaat het noodlot toe. Een luide ‘pets’, lijnbreuk op een 100 kg dynema lijn, het kan niet waar zijn, wat een deceptie in de nacht!

De lijn loop snaarstrak richting de breeklijn.

De trofee
03:30 uur in de morgen. Een monotone piep, gevolgd door een oorverdovend lawaai. Vrijwel onmiddellijk begint de stugge meervalstok te kraken in zijn houder en loopt de slip af ondanks zijn praktisch dichte stand. Binnen twee seconden staan we met slaapzak en al op de steiger om de hengel te grijpen. Een lange dril volgt. De lijn schuurt en zoemt van de spanning nadat hij is vastgelopen in een bodemobstakel. We moeten hem halen!

Een meervaldril in de ochtend.

In het holst van de nacht varen we uit richting de plek des onheils. Boven het bewuste punt lijkt er weer enige beweging in te komen. Er wordt net zoveel lijn gegeven als dat er genomen wordt, de meerval weet van geen wijken. Snel cameraman Martin bellen om het nachtelijke tafereel vast te laten leggen voor de promofilm, want dit gaat nog wel even duren.

Na tien minuten komt hij in het donker aan gesprint over het kiezelpad. De camera loopt, de dril gaat verder. Met iets meer druk op de lijn komt er dan eindelijk beweging vanaf de bodem. Langzaam maar zeker komt hij omhoog. Dan hebben we hem boven...

‘’Een tak godverdomme! Heb je me daarvoor wakker gebeld?’’ gilt Martin vanaf de oever. Er bungelt een halve boomstam voor onze neuzen, met daar omheen de onderlijn montage, alsof iemand hem er bewust omheen heeft geknoopt. Luid vloekend verdwijnt hij in de donkere nacht, ons verbouwereerd achterlatend met een houten trofee.

Ook in de nacht bijten ze.

We’ll be back
Op zaterdagmorgen liggen we gesloopt op onze stretchers en weer klinkt een beetmelder! Gretig wordt er lijn genomen en sprint er een spiegelkarper vandoor. Zigzaggend tussen de meervallijnen door bereikt hij het landingsnet. Snel een paar foto’s, want de eerste regendruppels vallen alweer.

Bellyboatvissen kan hier ook.

De verdere dag is het ‘traditioneel’ koud en regent het aan één stuk. Het wordt een dagje bijslapen voor ons met nul visactiviteit. In de middag is het eindelijk tijd voor het bellyboatavontuur waar Ed al de hele week naar smacht. Het was gewoonweg te koud tot nu toe en vandaag is de laatste kans. Een paar rondjes flipperen over de plas blijkt al voldoende voor hem en een mooie meerval hapt toe op het kunstaas.

Meervalvangst bij zonsondergang.

De denkbeeldige Nederland - Duitsland ‘’wedstrijd’’ eindigt voor ons met zeven meervallen als het EK 1988, althans zo voelt dat na een weekje afzien. Omdat we op zondag vroeg in de morgen vertrekken, sluiten we de week af met een gezellig diner. We nodigen Jakub en zijn vriendin uit voor een etentje met de hele crew in een Tsjechische herberg.

Onder het genot van malse steaks en lekkere drankjes nemen we de week door en bedanken onze gastheer voor de goede zorgen. Ondanks het weer had niemand van ons dit willen missen. De beleving, de natuur, de Tsjechische hartelijkheid en uiteindelijk de hele serie prachtige vangsten maakte het geheel tot een Ed-venture om nooit te vergeten. Wij komen zeker terug!