TotalFishing

Sleuren of gesleurd worden !

Door Edwin Jonkman

John (één van mijn engelse vismaten) belde mij om weer eens samen te gaan vissen. Ik zei hem dat ik dat wel leuk vond maar dat ik mijn zinnen had gezet om dit jaar op meerval te gaan vissen. Hij had nog nooit één gevangen en zei direct : “Super, regel het maar, ik ga zeker mee.”

Aangezien hij niet langer dan een week kon en ik niet wou “blanken”, heb ik contact gezocht met Lucas van der Geest, voorzitter van de Meervalstudiegroep Nederland en hem gevraagd of hij ons wilde gidsen. We werden ingedeeld in een groepje van totaal vijf vissers, Gert, Johan, Eelco, John en ikzelf. Lucas zou zelf niet gaan vissen om ons zoveel als mogelijk te kunnen begeleiden.

“De rivier kan hier nog zijn, soms woeste, gang gaan. Tussen de brugpeilers zagen we complete boomstammen…”

Na een lange vermoeiende rit naar Italië moesten we natuurlijk als eerste, even bij de rivier de Po kijken, ons viswater voor deze week. De rivier lag er schitterend bij, alleen hier en daar verstevigd met wat keien en voor de rest kon hij zijn gang gaan, echt nog één brok natuur.
Snel terug naar het kamp waar even later de andere sportvissers arriveerden, alleen Eelco zou een dag later komen. Vlug uitpakken, boodschappen doen, eten, visspullen gereedmaken en de boten checken plus voorzien van brandstof, want er moest gevist worden! Aangezien het al donker werd hadden we geen tijd meer om het water te gaan verkennen. We hebben hier en daar wat met kunstaas staan werpen en vonden het voor die avond al snel prima. De oogjes weden toch wat zwaar…

De volgende dag vroeg Lucas mij mee in de boot om de rivier te gaan verkennen en we vonden toen al snel een voor ons ideale stek. Het was een kleine kom in de rivier waar een mooie keerstroom in stond, met daaraan vast een dode zijarm met ondiep water waar karpers net aan het paaien waren. “Dit is het, we hoeven niet verder te gaan zoeken” zei Lucas en ik dacht dat hij gedachten kon lezen…. “Kom op, snel terug en onze spullen halen!” Het kwam goed uit dat Gert en Johan het graag vanuit de boot wilden proberen, want er was net genoeg plek om met drie personen (6 hengels) op de stek met het bekende boeien-systeem te gaan vissen.

“Een kleine kom in de rivier waar een mooie keerstroom stond…”

Na de bivy’s en de boeien geplaatst te hebben gingen we overdag verder op de veel voorkomende barbeel vissen. Daar hebben we ook veel plezier aan beleeft. Hoe klein ze ook waren, het waren sterke rakkers die barbelen! Ze hebben verscheidene malen de hengels uit de staanders getrokken. Er zijn in die week enkele vissen gevangen van rond de kilo, de grootste werd gevangen door John en werd geschat op anderhalve kilo.

In het begin van de avond gingen we de lijnen uitvaren om aan de boeien te bevestigen, aan de onderlijn werd een paling of een barbeel gedaan die als aas dienden. Op de achtergrond hoorden we de karpers rollen, het feest kon beginnen.

“Eerst moest ik nog wel lachen om dat zware materiaal. Dat zou rap veranderen…”

‘S nachts kreeg ik een forse aanbeet, de vis trok de lijn met gemak van de zwaar afgestelde slip. Ik zette de slip losser om hem maar te laten gaan, zodat ik hem op de rivier vanuit de boot zou gaan kunnen drillen. Je hebt dan meer kans om hem te vangen, aangezien hij dan bij de boeien weg is. Ineens viel de spanning op de lijn weg en begon te twijfelen of hij er nog wel aanzat. In eerste instantie kreeg ik geen contact, terwijl ik toch heel snel aan mijn longcast zat te draaien, maar ineens werd mijn arm met een enorme dreun opzij getrokken. Hij zat er nog wel degelijk aan! De meerval keerde vlak bij de kant en ging recht op een boei af. Snel draaide ik mijn slip weer dicht zodat hij geen snelheid meer kon maken en op het allerlaatste moment kon ik hem gelukkig nog net op tijd keren. Er volgde een heftige strijd vlak aan de kant en ik dacht dat hij het opgaf. Lucas sprong het water in om hem te pakken maar hij ging er meteen weer vandoor. Dit herhaalde zich nog één keer en toen gaf hij het toch op. De vis werd gemeten door Lucas en Eelco. Mijn persoonlijk record was verbroken! De meerval was 1.93 mtr lang en woog 96 pond!

Eelco haakte die nacht ook nog een prachtige meerval die maar een aantal centimeters kleiner bleek te zijn. Hij drilde de vis tijdens een hevige onweersbui terwijl het aan alle kanten bliksemde. Na het landen (gekkenwerk) hebben we alle breeklijnen doorgetrokken en de hengels binnen gedraaid en het maar voor gezien gehouden die nacht. Het was gewoonweg te gevaarlijk en we waren tot op onze onderbroek toe nat.

De volgende nacht vingen we niets, wel had ik een aanbeet gehad maar de vis was niet gehaakt. John had wel een hanger maar ik kreeg de motor van de boot niet op tijd aan zodat de vis om één van de boeien kon zwemmen, de lijn brak en het was afgelopen. Naderhand zagen we dat de lijn niet gebroken was maar de dikke kevlar onderlijn, met verbijsterde blikken zaten we er naar te kijken.

Het waterpeil bleef elke dag maar zakken en dat is geen goed teken, vaak blijven de aanbeten uit. Ook moesten we de boeien verplaatsen, ik begon met een van mijn hengels op een diepte van1.70 m nu stond er nog maar 50 cm. Een ander probleem was dat het er stikte van de harders, miljoenen waren er de rivier opgezwommen je moest gewoon geluk hebben om wat te vangen, want de meerval had genoeg om te eten. Toch kwamen er nog een paar aan wal. John wist zijn eerste grote meerval te vangen van 1.86 mtr.met een gewicht van 85 pond.

Resumerend:
Eelco was de topper deze week, 3 grote meervallen wist hij te vangen met drie verschillende technieken: werpend met kunstaas, het boeiensysteem en vanuit een verankerde boot dobbervissend.

”Buiten het vissen was het ook nog eens erg gezellig, zoals hier met de barbeque aan het water”

John had er ook 3 gevangen, groot verschillend in maat. Gert en Johan hadden deze week niets gevangen, maar bleven nog een week. (wie weet) Ikzelf had het geluk er 1 te mogen vangen, die ook nog de grootste bleek te zijn.

Ondanks de moeilijke visomstandigheden, de hitte en de muggenbeten zijn in elk geval drie sportvissers met mooie herinneringen thuisgekomen.

Visgroeten, Ed