**KLAAR** Met roofvismateriaal op jacht in de Noorse Fjorden (2)

Met roofvismateriaal op jacht in de Noorse Fjorden (2)

Door Rob Kraaijeveld

Om acht in de morgen liep de wekker af. We hadden besloten om er een relaxte vakantie van te maken en niet al om zeven uur op het water te zijn. Lekker rustig te ontbijten en dan om een uur of tien richting water. We hadden tenslotte veertien dagen. De zon scheen volop dus het zou een prachtige dag worden en om tien uur zaten we dan ook in ons t shirt lekker op het water. En al snel vingen we weer onze eerste vissen.

                       

“We maken er een lekker relaxte vakantie van…”

Maar om een uur of twaalf hadden we het wel gezien met de makrelen en gepen, en wilden we wel eens iets anders vangen. Dus besloten we met wat zwaardere pilkers de kanten uit te werpen. Met pilkers van een gram of zestig konden we lekker grote afstanden gooien, dan enige minuten laten afzinken en met lange halen binnen vissen. Nou waren wij in de veronderstelling dat je overal in zo’n fjord wel vis kan vangen, maar dat bleek niet zo te zijn.

En we werden al zenuwachtig nadat we na een half uur nog geen aanbeet hadden gekregen. Maar ineens was hij daar, die verlossende aanbeet! Een keiharde aanbeet op Bram zijn pilker en de eerste pollak was een feit. Een mooie vis van ruim 50 centimeter die de hengel van Bram goed krom trekt. En de rest van de middag blijven we onze visjes vangen. Het gaat niet hard maar we hoeven er ook geen honderd op een middag te vangen om lol te hebben. De gemiddelde diepte waar we vissen is een metertje of vijftig. Dieper is niet te vissen met deze pilkers dan moet je beslist zwaarder gaan, daar zouden we de komende dagen wel achter komen.

                       

“Razendsnelle pollakken geven magnifieke sport”

De dagen die volgden kwamen we er steeds meer achter waar we moesten vissen en hoe. Het gebied waar we zaten was dan ook zo uitgestrekt dat je ook wel een aantal dagen nodig hebt om uit te vinden waar je moest wezen en hoe je moest vissen. We hadden tenslotte geen gids en moesten alles zelf uitzoeken. Voor ons was dat geen probleem want dan is de voldoening des te groter als je vis vangt.Ook vingen we onze eerste lengen We zagen een paar locals vissen voor een overhangende rotswand dus wij ook eens kijken daar. Een meter of twintig uit de rotswand stond negentig meter water. Dichterbij konden de lokale vissers niet komen in verband met de wind en golven, maar wij met onze electromotor konden tot op een paar meter van de rotswand waar nog zeker vijftig meter water stond komen.

                       

“Atletische lengen vingen we veel”

Nou hadden we alle bei een hengel aangeschaft waar we pilkers mee konden vissen tussen de honderd en twee honderd gram. Dus niet getreuzeld. Hang aan die pilker van honderd vijftig gram en zakken maar die handel. Wel zwaar, hoor ik Bram nog zeggen en tegelijkertijd krijgt hij op een diepte van een meter of zestig een keiharde aanbeet en word de top van zijn sportex ,wat toch wel een pittige stok is, met een ruk onder water getrokken. We beseffen allebei dat dit wel of een andere soort vis is of een stuk groter dan wat we tot op dat moment hadden gevangen. Dit hebben we deze week nog niet mee gemaakt, en na een paar minuten van geven en nemen komt er een mooie leng aan de oppervlakte. Althans voor ons is dit een mooie leng we hebben beide nog nooit zo’n vis gevangen. Dus zijn we erg blij met deze vis.Deze leng die op een paling lijkt maar dan met vinnen en een staart is ongeveer tachtig cm en zo dik als een band van een motorfiets.

                       

“Maar ook geblokte Lommen…”

Ik zelf vang nog een mooie lipvis, ook op een pilker van honderd zestig gram. Het is onvoorspelbaar dat een vis met zo’n klein bekje zo’n grote pilker kan grijpen. We vangen binnen een uur nog twee kleinere lengen en verspelen nog een mooie. Maar raken ook vier pilkers kwijt aan de bodem. Ze hadden ons verteld dat je ze uit een boot makkelijk los kon trekken, nou vergeet het maar, vast is vast en je bent ze gegarandeerd kwijt. Na een tiental pilkers kwijt geraakt te zijn, besluiten we het eens te proberen met natuurlijk aas. Een aantal makrelen vangen was een fluitje van een cent en binnen tien minuten lagen er wel een stuk of tien in de bak. We fabriceerden een simpele onderlijn montage. Een drieweg wartel met een dwarrel lijn en een flinke 8/0 haak. Honderd vijftig gram lood maakte de onderlijn montage kompleet. Een flinke makreel file werd op de haak geprikt en met de elektromotor werd de boot naar de rots wand gemanoeuvreerd.

                       

“Mooi getekende gullen”

Op tien meter uit de rotswand waar zo’n zeventig meter water stond, lieten we de hele handel naar beneden zakken. Ik zal niet overdrijven maar mijn aas lag nog geen twee minuten op de bodem en ik kreeg een paar flinke tikken op mijn top, waarna mijn hengeltop vervaarlijk naar het water oppervlak getrokken werd. Met een lange haal werd de haak gezet en ik voelde gelijk dat dit weer een goede vis was. Langzaam werd de vis naar de oppervlakte gepompt. En een paar minuten later lag er een mooie leng in de oppervlakte. We begonnen de visserij nu aardig door te krijgen en de dagen die volgde vingen we steeds meer vis.

                       

“We hadden ook de vliegenhengel niet voor niets meegenomen”

We vingen veel lengen waaronder veel kleintjes. Maar er liepen ook mooie exemplaren tussen door. Zo nu en dan een kabeljauw, waaronder een dikke die ik op honderd twintig meter diepte ving. Maar na een paar dagen begon het toch weer te kriebelen. We zouden toch wel weer eens iets anders willen. Lekker eens licht peuteren met een licht spin hengeltje of een vliegen hengel. Nu was dit bij Flekkefjord niet mogelijk. Het water was er over het algemeen te diep. Dus werd er gezocht naar een andere locatie en dit werd Farsund. Een plaats aan de kust die zo’n veertig km van Flekkefjord ligt.

                       

”Ook ‘s avonds was het leuk om nog even met de vlieg wat te vissen”

Volgens Harm Nuis was de kust hier vergeven van de kleine eilandjes. Nou is veertig km in Nederland niet zo ver, Maar in Noorwegen is dit wel even iets anders, Zeker als je zo als wij, binnen door willen rijden. Twee hele uren deden we er over. Soms reden we stapvoets tegen een berg op, zo stijl ging dat soms omhoog. De terugweg daar in tegen ging wel sneller toen gingen we niet meer binnen door, maar over twee tol wegen en waren we binnen vijf en zeventig minuten terug op de camping. Na lang zoeken vonden we eindelijk een helling, gelegen in een klein haventje waar we goed onze auto met onze trailer kwijt konden. Harm had niets te veel gezegd. De kust was hier bezaaid met kleine eilanden, die als kleine bulten uit het water oprezen. We zaten maar veertig km van flekkefjord verwijderd en het landschap was totaal verschillend. Daar met zijn diepe fjorden en hier was de kust verhoudingsgewijs vlak.

                       

“Aas-Makrelen vangen is daar geen kunst…”

Langzaam manoeuvreerde ik de boot tussen de talloze eilandjes door. Wat verder naar open zee zagen we wel wat bootjes liggen. De gemiddelde diepte die mijn diepte meter aangaf was een meter of tien. Dus we zouden hier wel met licht kunstaas aan de gang kunnen. Bij een eiland aangekomen, waar allemaal ondieptes omheen lagen, besluiten we het eens te proberen. Ik monteer aan mijn lichte Titaniumhengel van 2.40 een twintig grams pilkertje… Had ik beter niet kunnen doen want bij de eerste worp krijg ik een gigantische aanbeet en voor ik het weet is er veertig meter lijn van mijn molen afgerost en zit ik muur vast in het kelp. Beduusd sta ik daar als een kleine jongen en stotter wat was dat nou ?? Volgens mij was dat vis grapt Bram…

                       

“Schitterende Gouden Kelpgullen op snoekbaarsshadjes”

Na een nieuw pilkertje gemonteerd te hebben vangen we hier en daar wat kleine pollakken,maar wild is het nog niet. Totdat we tussen een groep eilanden belanden waar maar zo’n vier meter water staat. De bodem is hier op sommige plekken begroeid met kelp. Hier peuteren we met onze lichte hengeltjes voorzien van zilveren shadjes op acht grams loodkopjes de ene mooie gul na de andere uit het kelp, dat als een onder water woud op de golven heen en weer wiegt.Mooi getekende vissen die zich geheel aan deze omgeving hebben aan gepast.

Dit soort visserij is gigantisch leuk, Je ziet ze zo in het kristal heldere water van uit het kelp op je shadjes storten. Zelfs met de vliegen hengel vangen we nu vis, althans Bram. Mij gaat dat minder goed af , Met een klein blauw streamertje vangt hij een aantal polakken. Weliswaar geen echte grote,maar prachtig om te zien hoe deze kleine rovers met hun grote ogen zo’n streamer net onder het water oppervlak vandaan grist. Ik zelf vang deze dag nog een mooie gul op een zestig grams loodkop voorzien van een vijftien cm grote blauwe shad.

                       

“Nog een mooie gul als afsluiting”

Al met al werd dit toch een vakantie om niet te vergeten. De visserij is zeer leuk om te doen zeker als je in bezit bent van een eigen boot. En wat ik zeker niet verwacht had was dat we zeker een stuk of veertig lengen gevangen hebben. En dan de Noren die op de camping in Flekkefjord stonden daar hebben we nog een feestje ter afsluiting van het seizoen mee gevierd. Tjonge wat hebben wij een lol gehad. Volgens sommigen zijn Noren stug. Ik persoonlijk vind het als ze je eenmaal kennen zeer vriendelijke mensen. En dan heb ik nog niet eens gehad overdde andere dingen die we beleefd hebben zoals de zes bevers die we gezien hebben op het meer waaraan de camping ligt en nog veel meer….Dat vertellen we de volgende keer wel in een nieuw artikel op Total Fishing want één ding is zeker; Flekkefjord ziet ons zeker nog een keer terug!!

                       

“Een indrukwekkend einde van een schitterende week”