Kayak Jagers 23 Op zoek naar de magische 50 (deel 3)

Door Daniel van der Post 

 

Het is alweer even geleden dat de twee voorgaande delen van deze baarsspecial zijn verschenen en dat heeft zo zijn redenen. Het wil echter niet zeggen dat de zoektocht op een lager pitje staat, nee integendeel, gemotiveerder dan ooit is ‘de hunt’ naar die magische 50 centimeter baars nog steeds in volle gang.

 

Één en eigenlijk is dit de voornaamste reden van het enigszins vertraagde derde deel, is het Hollands winterweer en dan voornamelijk de wind. 

 

Dikke 47er die voor de Spro Flapper ging.

 

Voor elke visser is het weer een zeer belangrijke factor, zeker als je het ruime sop op wilt zoals het Haringvliet en Hollands Diep waar over het algemeen weinig beschutting is te vinden tegen de grillen van Moeder natuur. 

 

De wind is vaak dé bepalende factor van hoe een visdag word ingepland qua stekkeuze.

 

Het is dan ook niet vreemd dat juist in de wintermaanden een mooie dag met vrij weinig wind een zeldzaamheid is zeker als je dan ook nog eens afhankelijk bent van de weekend dagen om te kunnen gaan vissen. (Er moet immers ook gewerkt worden om de schitterende hobby te kunnen financieren...)

 

Gelukkig zo nu en dan een dag met weinig wind.

 

Echter er is meer…de lage watertemperaturen van de afgelopen maanden zorgen ervoor dat de baars minder actief is waarbij de bijtmomenten in de regel ook nog eens kort zijn.

 

Tel daarbij op dat veel vissen tijdens de winter naar de diepere gelegen delen trekken waar ze buiten het bereik van mijn geliefde cast en retrieve spelletje geraken.

 

Deze twee redenen zorgen voor de nodige taaie dagen maar ach het hoort er een beetje en maakt het des te mooier als je dan uiteindelijk toch beloond wordt met een fraaie vis.

 

Zeer vroeg in de morgen is vaak een baarsmomentje.

 

Natuurlijk zou er meer geverticaald kunnen worden maar dat is niet mijn favoriete bezigheid. Nee, deze jongen houd er van om loodkopjes van 7 á 10 gram richting dammetjes, haveningangen, taluds en andere onderwaterobstakels te gooien waarbij het shadje langzaam terug gevist wordt.

 

Regelmatig wordt er tijdens het binnen vissen een ‘stopje’ ingezet en vaak zijn dit de momenten dat de baars toeslaat.

 

Qua weer zijn er gelukkig altijd uitzonderingen met zo nu en dan een dagje of een gedeelte van een dag met wat minder wind zodat er wel degelijk ook in de winter lekker gevist kan worden.

 

Puur genieten zo in de vroege morgen.

 

De vangsten in deze periode (half januari tot en met begin maart) hielden, enigszins volgens de verwachting, niet over, al kwam er zo nu en dan toch een fraaie baars even de kayak van binnen bekijken.

 

Het is inmiddels tijdens het schrijven van dit artikel al half maart, waarbij we het volgende kunnen concluderen: Koning winter lijkt te zijn vertrokken en heel voorzichtig komt het voorjaar om de hoek kijken.

 

Heel langzaam stijgt de watertemperatuur, al blijft deze de afgelopen weken wel een beetje hangen rond de 6 á 8 graden Celsius. Wel apart en toch ook wel een beetje frustrerend is dat we de afgelopen weken geregeld prachtig zonnig weer met vrij weinig wind hebben gehad. Alleen telkens met het weekend in zicht begint het te waaien…...

 

Na een aantal van deze weken achter elkaar ben ik het beu en in een poging om de wind een keertje te slim af te zijn is er een snipperdag ingepland op een vrijdag (de dag van de zonsverduistering).

 

En zowaar lukt dit trucje nog ook daar er voor een groot deel van de dag vrijwel geen wind van betekenis is geweest. De gedeeltelijke zonsverduistering gaat in rook op of kan eigenlijk beter zeggen gaat in mist op…

 

Jammer, echter mede door de mist (mist gaat vaak samen met weinig wind) kan er in ieder geval wel lekker gevist worden. Zeer secuur worden diverse stekken afgevist waarbij het me opvalt dat nog steeds veel vis zich op het relatieve diepe bevindt, zeg maar beneden de vijf meter lijn.  

 

Gelukkig zegt een fishfinder niet alles en word ik zo nu en dan getrakteerd op een aanbeet van vriend baars.

 

Dikke baars van 47 centimeter.

 

Her en der ligt er toch eentje verstopt tussen de stenen, echter op geen enkele stek komt er meer dan één boven. Terwijl ik me verplaats van de ene hotspot naar de andere -of althans wat ik denk wat hotspots zijn- sleep ik met pluggen.

 

Regelmatig worden pluggen zoals de Salmo Hornet maar ook de Westin Platypus gegrepen door een baars of snoek.

 

Het blijven echter wel de kleinere exemplaren, de grotere baarzen worden steevast op de werpend aangeboden shads gevangen.

 

Fraaie baars.

 

De baarzen verkeren zo kort voor de paaiperiode in een topconditie waarbij ze toch al aardig ronde vormen beginnen aan te nemen.

 

Het is geen superdag met een gemiste kans op het zien van een gedeeltelijke zonsverduistering maar met baarzen van 40, 42, 45, 47 en 47 centimeter hoor je mij niet klagen hoor. Wat een geweldige visserij blijft het toch en wat zijn ze mooi.

 

Een plaatje!

 

De ‘magische’ 50 is nog niet gevonden maar de zoektocht gaat onverminderd door. Hopelijk kan deeltje 4 nog net voor de gesloten tijd gerealiseerd worden, al begint de tijd enigszins te dringen.

 

En zo niet… dan gaan we in juni vrolijk verder.

 

Till the next adventure……..