Door Sjak Kroet
Het is vrijdagochtend 25 januari, kwart over negen. Aan een boerensloot zijn de eerste afdrukken van mijn laarzen in de sneeuw een feit. De dobber gaat met een spiering rustig stroomafwaarts door het ijskoude viswater.
Met een buitentemperatuur van -2 graden en een zwakke oostenwind niet echt de ideale combinatie om te vissen op snoek. Maar tja, als je het niet probeert en thuis bij de kachel blijft zitten vang je zeker niks. Nee, daar is mijn roofvishart te groot voor! Gewoon altijd gaan, want dat thuis zitten, dat kan later ook nog lang genoeg.
De dobber, die in een lekker tempo meedrijft en al verschillende hinderlagen en obstakels is gepasseerd, zorgt ervoor dat ik niet kom stil te staan, maar lekker warm blijf tijdens de looproute dwars door een winterlandschap dat prachtig oogt.
Prachtig winterlandschap.
Dan, na ruim een uur slepen, is het onverwachts raak en is de spiering gepakt. De dobber die langzaam wegzakt bij het passeren van een volgend bruggetje, geeft het juiste signaal: doorhalen!
Een zware beuk doet mijn hengel doorbuigen, de haak is gezet. IJskoude waterkringen veroorzaken bij mij een warm gevoel… De snoek hangt! Door de lange hengel is de controle optimaal, ook al is de druk op de enkele dreg enorm. De dril is kort maar krachtig en na een aantal fikse uithalen ligt ze dan ineens pakklaar, een metertje voor de kant. Kijk, daar heb ik nu graag koude vingers voor over!
Daar heb ik graag koude vingers voor over!
Het is een beste knaap! Mooi getekend, stevig gebouwd, gewoon een strakke rover. De enkele dreg die mooi voor in de bek zit, is met de tang meteen gelost. Voor het kleine water waar ik het liefst vis op snoek, is dit een grote rover. Goed, ze is geen meter, maar met 91cm een prima vangst.
Na het voeren van een extra spiering tegen de kou, is deze wintersnoek weer snel teruggezet. Zeker nu, met temperaturen beneden 0, is dit wel zo belangrijk voor het behoud van de vis; gewoon niet te lang op de kant houden!
Tjonge, wat smaakt de koffie dan aangenaam in de vrieskou en ook een tweede kop koffie is welkom. Als na het koffiemoment de dobber weer staat en een nieuwe spiering in het viswater hangt, gaat de sleeproute verder door de winterkou. Natuurlijk is het enthousiasme enorm na het vangen van een prachtige wintersnoek; die levert genoeg positieve energie op tot de laatste struinmeters door de sneeuw.
Als ik dan laat in de middag de kant oploop en de spiering van de dreg zwiep, is het gedaan voor vandaag. Nog even kijk ik naar dat mysterieuze winterlandschap, dat misschien wel is verdwenen als zondag die dooiaanval komt?!
Mysterieus winterlandschap…
Als de dooi komt en de temperaturen omhoog schieten, dan zal niet alleen alles op de kant er ineens anders uitzien. Nee, de activiteit in het viswater zal ook behoorlijk toenemen met de oplopende watertemperatuur. Gelukkig kan die extra overjas dan ook weer uit!
Laat de dooi maar komen!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
Zicht op zeebaars: Wat een drama voorjaar!
Willem Moorman -
De haken en ogen van een vistrip: Vertikaal vissen ( deel 6 )
Willem Moorman -
Witvisperikelen: Weerzien
Willem Moorman -