Etang de la Poiteviniere/ Loire Atlantique (deel 1)
Door Jeroen en Jordy op ‘t Hof
Een oase van rust daalt neer in het rustige plaatsje Riaillé, een pittoresk dorpje in Frankrijk. Kleine zwaluwen vliegen speels over het schilderijachtige, bruine water. Ik volg hun bewegingen gelaten vanaf mijn stretcher. Het ziet ernaar uit dat ze elkaar volgen en proberen af te wimpelen. Een prachtig schouwspel dat zich elke avond rond de klok van acht uur afspeelt.
Her en der verraden karpers hun aanwezigheid door met hun rugvin de spiegelgladde watermassa te doorbreken. Samen met mijn broertje en vader genieten we van hun aanwezigheid en vragen onszelf af waarom we niet elke dag zo zouden kunnen genieten. 
Genieten…
De weersvoorspellingen van mei geven mij te kennen dat er een koude storing boven het departement Loire Atlantique plaatsvindt, nachttemperaturen van één tot twee graden boven Celsius bieden weinig perspectief voor de komende sessie op het prachtige etang de la Poiteviniere; Een ongelooflijk mooi water van tachtig hectare op zestig kilometer van Nantes, met een prachtig oud bestand aan karpers tot tegen de zestig pond.
Het is een water waar je als karpervisser van droomt en geniet. Een adembenemend mooi natuurgebied van meer dan duizend hectare groot en waar een goede regelgeving geldt. Je kunt hier optimaal genieten van hetgeen waar wij het allemaal voor doen: het vangen van een prachtig mooie karper.
Op de stek aangekomen blijkt dat er de afgelopen weken niet is gevist. Dat biedt perspectief en van de beheerder krijgen we te horen dat er de afgelopen weken erg slecht is gevangen op het gehele water. Tijdens ons gesprek laat één van de karpers zich op een kleine tachtig meter helemaal uit het water komen…
Gedurende het opzetten van onze tenten verraden steeds meer karpers hun aanwezigheid. Het mag duidelijk zijn dat de karpers zich op dit moment niets aantrekken van de koude weersomstandigheden en zich waarschijnlijk door de paai, die de afgelopen week heeft plaatsgevonden, massaal hebben gegroepeerd in de zuidelijke zones van het meer.
Bollen knallen met de werppijpen.
Nadat we ons volledig hebben gesetteld beginnen we rustig met het aanvoeren van de stekken, we starten met een kleine vijf kilo bollen. We gebruiken hiervoor de ‘halve-maan-tactiek’ zodat we op verschillende afstanden kunnen zien waar de vissen zich precies ophouden. Het is op etang de la Poiteviniere toegestaan om met vier hengels per persoon te vissen, maar omdat we dit niet verstandig achten in verband met het gebrek aan ruimte, kiezen we er voor om met drie hengels de man aan de slag te gaan en een vierde opgetuigd klaar te leggen mocht het echt gaan lopen.
De bollen die we gebruiken hebben we speciaal in België laten draaien. We bevissen de smaak Krill & Octopus van Dreambaits. We voeren met twee verschillende diameters, vijftien en twintig millimeter. We gokken erop dat er op het water veel met dezelfde diameter wordt gevist. Na een drietal uren komt één van mijn beetmelders tot leven, een harde run zet ons meteen terug op de wereld. Na een rit van tien uur in de benen en vijf kilo boilies werpen, waren we even weggedommeld…
Door Jeroen en Jordy op ‘t Hof
Donderdag deel 2
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
